Μάθετε πώς να αποτρέψετε ένα τοξικό περιβάλλον εργασίας

Ο εκφοβισμός είναι ένα διαδεδομένο πρόβλημα στο χώρο εργασίας, τόσο εντός όσο και εκτός του νομικού επαγγέλματος. Ωστόσο, οι εργοδότες δεν πρέπει να αποδέχονται ή να αγνοούν ζητήματα εκφοβισμού επειδή οδηγούν σε τοξικό εργασιακό περιβάλλον, υψηλότερο κύκλο εργασιών, κακή φήμη για την εταιρεία και πιθανές αγωγές.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αντιμετώπιση ενός εκφοβισμού και ενός τοξικού περιβάλλοντος εργασίας, ανατρέξτε στα παρακάτω άρθρα:

• Στοιχεία και αριθμοί εκφοβισμού
• Είδη εκφοβισμού
• Ιστορίες εκφοβισμού
• Εμπιστοσύνη στο χώρο εργασίας
• Νόμοι περί εκφοβισμού
• Το προφίλ ενός θυματοποιού

Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε τι μέτρα μπορούν να λάβουν οι εργοδότες για να αποτρέψουν ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον με συμβουλές από τον Jean Copeland Haertl, Διευθύνοντα Σύμβουλο & Ιδρυτή Ασφάλειας και Σεβασμού στην Εργασία, LLC στη Βοστώνη.

Ο εκφοβισμός είναι ένα μοτίβο ταπεινωτικής, επιθετικής συμπεριφοράς στο χώρο εργασίας που διαπράττεται συχνότερα από κάποιον που βρίσκεται σε θέση εξουσίας ή / και εξουσίας. Ο εκφοβισμός συχνά εκδηλώνεται ως κατάχρηση εξουσίας, του οποίου οι στόχοι υποφέρουν από σοβαρές και μακροχρόνιες συναισθηματικές και σωματικές βλάβες στην υγεία. Σε αντίθεση με τους κακοποιούς που καταχρώνται συναισθηματικά με τα θύματά τους, οι φοβεροί συμμετέχουν στη μάθεισα καταχρηστική συμπεριφορά στο χώρο εργασίας, επειδή συχνά απομακρύνονται με αυτό.

Από την εργασία με τους φοβερούς, έμαθα ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, στοχεύουν συγκεκριμένους υπαλλήλους. Οι αστυνομικοί γνωρίζουν επίσης τις ενέργειές τους, αλλάζοντας τη συμπεριφορά τους όταν είναι παρόντες ανώτεροι, συχνά εμφανίζονται γοητευτικοί και επαγγελματίες.

Ενώ οποιοσδήποτε μπορεί να ασχοληθεί με τον εκφοβισμό στο χώρο εργασίας, σύμφωνα με πρόσφατα στατιστικά στοιχεία από το Ινστιτούτο εκφοβισμού στο χώρο εργασίας, το 72% των φοβερίζει είναι αφεντικά. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα που πρέπει να λάβει ένας εργοδότης είναι να αναγνωρίσει ότι ο εκφοβισμός δεν είναι κάτι που ο εργαζόμενος πρέπει να μείνει μόνος του για να αντιμετωπίσει. Απλώς υποδεικνύοντας ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μάθουν στρατηγικές για να ανταποκριθούν στον εκφοβισμό είναι σαν να λένε ένα θύμα θύμα να μάθει να επικοινωνεί πιο αποτελεσματικά και άμεσα για να ελαχιστοποιήσει την κακοποίηση που προκάλεσε ένας κακοποιός.

Οι ηγέτες της οργάνωσης πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση και την εξάλειψη όλων των μορφών κακοποίησης στο χώρο εργασίας. Στα βήματα διάχυσης ενός τοξικού περιβάλλοντος εργασίας περιλαμβάνονται αλλά δεν περιορίζονται σε αυτά:

1. Καθιέρωση πολιτικής κατά της εκφοβισμού

Καθιέρωση και εφαρμογή σαφών πολιτικών και διαδικασιών αναφοράς για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού. Οι περισσότερες εταιρείες έχουν πολιτικές κώδικα δεοντολογίας, αλλά πολλές από αυτές τις πολιτικές είναι γενικές ή / και αφορούν αποκλειστικά ανήθικες και οικονομικές παραλείψεις. Σπάνια οι εταιρείες διατηρούν πολιτικές με συγκεκριμένη γλώσσα που καθορίζουν επαρκώς μια σειρά απαγορευμένων συμπεριφορών.

2. Εφαρμογή κατάρτισης σε επίπεδο εταιρείας που αντιμετωπίζει τον εκφοβισμό.

Μόλις δημιουργηθεί μια υγιής πολιτική με σαφείς και πολλαπλούς μηχανισμούς αναφοράς, οι ηγέτες πρέπει να εξασφαλίσουν ότι όλοι οι διευθυντές και οι εργαζόμενοι λαμβάνουν εκπαίδευση για τον τρόπο εντοπισμού, αντίδρασης και αναφοράς πιθανών συμπεριφορών εκφοβισμού.

Επειδή πολλοί διευθυντές και εργαζόμενοι δυσκολεύονται να διακρίνουν τις συμπεριφορές εκφοβισμού από τη βία στο χώρο εργασίας και τις αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές, είναι κρίσιμο ότι η κατάρτιση υπογραμμίζει τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι δράστες στοχεύουν στα θύματά τους στον εργασιακό χώρο. Σε αντίθεση με ένα παραπλανητικό και αντιεπαγγελματικό σχόλιο, οι αστυνομικοί διαιωνίζουν ένα μοτίβο καταναγκαστικού ελέγχου, συχνά απομονώνοντας τους στόχους τους, υπονομεύοντας το έργο τους και επιδίδοντάς τους σε μια επιθετική και ταπεινωτική συμπεριφορά.

Οι αστυνομικοί είναι συχνά γνωστοί στους περισσότερους στην εταιρεία. Είναι οι «ελέφαντες στην αίθουσα» σαν τους δράστες της ενδοοικογενειακής βίας. Όπως οι κακοποιοί, οι φοβεροί ελαχιστοποιούν, αρνούνται, απομακρύνονται και κατηγορούν τους στόχους τους, ελπίζοντας να αποφύγουν τη λογοδοσία για τις πράξεις τους. Η κατάρτιση πρέπει να διαχωρίζει τους διαχειριστές από τους υπαλλήλους και να τονίζει τις προκλήσεις και τους φόβους που οι εργαζόμενοι αγωνίζονται να αναφέρουν σε αυτές τις συμπεριφορές.

3. Εφαρμογή πειθαρχικής δράσης.

Κρατήστε τους φοβερούς υπεύθυνους για τη συμπεριφορά τους εφαρμόζοντας με συνέπεια και δίκαια τα κατάλληλα πειθαρχικά μέτρα. Σε αντίθεση με έναν εργαζόμενο που παραβίασε την πολιτική της σεξουαλικής παρενόχλησης ή της βίας στο χώρο εργασίας, οι εργοδότες πρέπει να διερευνήσουν όλες τις καταγγελίες σχετικά με τις παραβιάσεις της πολιτικής αμοιβαίου σεβασμού.

Ανάλογα με τη φύση της συμπεριφοράς ή / και τον αντίκτυπο στον στόχο, οι εργοδότες πρέπει να αναλάβουν ταχεία δράση και πειθαρχία για τους εκφοβιστές στο χώρο εργασίας - μέχρι και τον τερματισμό, αν είναι απαραίτητο. Μερικές φορές, ένας φοβερός που αντιμετωπίζει τη δυνατότητα πειθαρχικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η συμπεριφορά του έχει επηρεάσει αρνητικά έναν άλλο υπάλληλο, θα λάβει μέτρα για να αλλάξει τη συμπεριφορά του / της. Η προοδευτική πειθαρχική δράση μπορεί να συνδυαστεί με την επανορθωτική εκπαίδευση σε ορισμένες περιπτώσεις. Αποθαρρύνω έντονα κάθε μορφή διαμεσολάβησης στις περιπτώσεις αυτές.