Γιατί τόσοι πολλοί δικηγόροι εγκαταλείπουν το επάγγελμα

Για τους μη δικηγόρους, είναι τρελό να σκεφτούμε πόσοι δικηγόροι εγκαταλείπουν το επάγγελμα κάθε χρόνο. Πάσατε (και πληρώσατε) τρία χρόνια νομικής σχολής, περάσατε τη δοκιμή σε μπαρ και τώρα περπατάτε μακριά από τη ζωή ως δικηγόρος; Αλλά οι περισσότεροι δικηγόροι πιθανώς σκέφτηκαν να φύγουν, ακόμα και αν τελικά αποφάσισαν να μείνουν. Λοιπόν τι συμβαίνει? Γιατί οι δικηγόροι εγκαταλείπουν το επάγγελμα; Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά εδώ είναι μερικές δημοφιλείς.

Οι ώρες

Ας το παραδεχτούμε, οι δικηγόροι εργάζονται πολύ. Είτε είναι απαιτητικοί πελάτες, δύσκολη προθεσμία στο δικαστήριο, πιεστικοί συνεργάτες σε δικηγορικό γραφείο ή απλώς μια δέσμευση για το έργο, μια δουλειά με νόμο είναι σπάνια προσπάθεια 9-5. Μετά από χρόνια αποτυχημένων ημερομηνιών δείπνου και ακυρωμένων διακοπών, ο ωρομίσθιος αριθμός των δικηγόρων μπορεί να αρχίσει να αυξάνεται, έως ότου δεν αξίζει κανένα χρηματικό ποσό. Σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι τείνουν να εγκαταλείψουν την αναζήτηση μιας καλύτερης ισορροπίας εργασίας / προσωπικής ζωής.

Η πίεση

Μαζί με τις μεγάλες ώρες, έχετε την συνεχή πίεση να προσπαθήσετε να επικρατήσετε σε ένα εγγενώς αμφισβητούμενο σύστημα. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι οι δικηγόροι αντιμετωπίζουν συχνά πολύ σοβαρά προβλήματα πραγματικής ζωής (με συναισθηματικές και σημαντικές πτυχές της ζωής των ανθρώπων, όπως η οικογένεια, τα χρήματα, η ελευθερία κ.ο.κ.) και έχετε συνταγή για άγχος και πίεση. Με την πάροδο του χρόνου, χωρίς κατάλληλους μηχανισμούς αντιμετώπισης, αυτή η πίεση μπορεί να γίνει αφόρητη, οδηγώντας τους δικηγόρους να εγκαταλείψουν το επάγγελμα.

Η σταθερή συζήτηση

Κάποια πίεση είναι αναπόφευκτη στο νόμο, αλλά μεγάλο μέρος της δημιουργείται από το συνεχές επιχείρημα ότι συνεχίζεται (ειδικά μεταξύ των διαδίκων). Πέρα από την εγγενή προβληματισμό σχετικά με το προηγούμενο και τα γεγονότα στο δικαστήριο, υπάρχει η καθημερινή αμαρτία να συζητάμε πότε να προγραμματίζουμε τις καταθέσεις ή πόσες αιτήσεις εγγράφων από κάθε πλευρά θα μπορέσουν να κάνουν. Μερικοί άνθρωποι αγαπούν τέτοιου είδους πράγματα, αλλά πολλοί δεν το κάνουν. Αν δεν είστε στο "Ι αγάπη για να υποστηρίξει! "στρατόπεδο, το βάρος των συνεχιζόμενων επιχειρημάτων μπορεί γρήγορα να γίνει πάρα πολύ.

Η έλλειψη ελέγχου

Ακόμα χειρότερα από τις μεγάλες ώρες, σε πολλές περιπτώσεις, είναι η έλλειψη ελέγχου της εργασίας σας και του χρονοδιαγράμματος σας ως δικηγόρου. Όταν είστε υπόκεινται στις ιδιοτροπίες του δικαστηρίου ή των εταίρων ή άλλων ανώτερων δικηγόρων για τους οποίους εργάζεστε, η έλλειψη ελέγχου μπορεί να γίνει ιδιαίτερα απογοητευτική. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί δικηγόροι εγκαταλείπουν (ή αποκλείουν από τις επιχειρήσεις και άλλους μεγάλους οργανισμούς να ανοίξουν τις δικές τους ατομικές πρακτικές).

Πλήξη με την εργασία

Ας το παραδεχτούμε, πολύ σύγχρονο νομικό έργο είναι αρκετά βαρετό. Εάν πήγες στη σχολή δικαίου με όραμα να δίνεις συχνά, συναρπαστικά επιχειρήματα ανοίγματος και κλεισίματος στο δικαστήριο και να εκτελείτε χειρουργικές διασταυρούμενες εξετάσεις σε τακτική βάση, η πραγματικότητα της σύγχρονης πρακτικής δικαίου μπορεί να έρθει ως μια σκληρή έκπληξη. Πολύ λίγες περιπτώσεις καταλήγουν σε δίκη, και πολλοί λεγόμενοι "δικηγόροι" δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ μια υπόθεση.

Οι περισσότερες εργασίες πραγματοποιούνται γραπτώς και μεγάλο μέρος του χρόνου σας θα δαπανηθεί μόνος του σε ένα γραφείο, σκέψης και έρευνας. (Ή, ακόμη χειρότερα, να υποφέρει από κουραστική αποστολή αναθεώρησης εγγράφων.) Ο ίδιος ο νόμος, θεωρητικά, είναι αρκετά συναρπαστικός. Αλλά η καθημερινή δουλειά μπορεί να είναι μια αλέθρωση. (Γι 'αυτό οι άνθρωποι που αγαπούσε είναι συχνά οι πρώτοι που αποχωρούν από το επάγγελμα.)

Εάν δεν είστε βέβαιοι για το νόμο για σας, μην απελπίζεστε! Μπορεί να είναι δυνατό να βρεθεί μια καλύτερη προσαρμογή στο νόμο, ή - χειρότερη περίπτωση - μπορείτε να συμμετάσχετε στις λεγεώνες άλλων μη ικανοποιημένων δικηγόρων που έφυγαν για πράσινα λιβάδια εργασίας αλλού. Τουλάχιστον θα είστε σε καλή επιχείρηση!