Τι είναι η θρησκευτική διάκριση και η διαμονή;

Θέλετε να κατανοήσετε τις θρησκευτικές διακρίσεις και την ευθύνη του εργοδότη να φιλοξενήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των εργαζομένων στο χώρο εργασίας;

Η θρησκευτική διάκριση είναι η δυσμενής μεταχείριση ενός υπαλλήλου που βασίζεται σε μια τάξη ή κατηγορία στην οποία ανήκει ο υπάλληλος - στις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή πρακτικές - και όχι στην ατομική αξία του εργαζομένου.

Η θρησκευτική διάκριση απαγορεύεται από τον Τίτλο VII του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1964. Σύμφωνα με τον παρόντα νόμο, απαγορεύεται η θρησκευτική διάκριση από τον εργοδότη ή τον μελλοντικό εργοδότη όσον αφορά την πρόσληψη, την εκτόξευση και άλλους όρους και συνθήκες απασχόλησης.

Οι όροι απασχόλησης περιλαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με τις προαγωγές, τις μετακινήσεις θέσεων εργασίας, τις ενδυμασίες όχι στον κώδικα ενδυμασίας που απαιτούνται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και την παροχή του απαραίτητου χρόνου για τη θρησκευτική πρακτική.

Ευθύνες εργοδότη για την αποφυγή θρησκευτικών διακρίσεων

Ένας εργοδότης δεν μπορεί να θεωρήσει θρησκευτικές πεποιθήσεις σε οποιαδήποτε εργασία απασχόλησης που περιλαμβάνει τη μίσθωση, την εκτόξευση, τις εκλογές επιλογής, τις πλευρικές κινήσεις κ.ο.κ. Οι δαπάνες για θρησκευτικές διακρίσεις κινδυνεύουν εάν οι αλλαγές στο ωράριο εργασίας δεν καταφέρουν να ανταποκριθούν στις θρησκευτικές πρακτικές.

Οι εργοδότες υποχρεούνται να επιβάλλουν έναν θρησκευτικό χώρο χωρίς διακρίσεις, στον οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να ασκούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις χωρίς παρενόχληση. Οι εργοδότες πρέπει να επιτρέπουν στους υπαλλήλους να συμμετέχουν σε θρησκευτική έκφραση, εκτός εάν η θρησκευτική έκφραση επιβάλλει υπερβολικές δυσχέρειες στον εργοδότη.

Γενικά, ο εργοδότης δεν μπορεί να θέτει περισσότερους περιορισμούς στη θρησκευτική έκφραση παρά σε άλλες μορφές έκφρασης που έχουν παρόμοια αποτελέσματα στην αποτελεσματικότητα του εργασιακού χώρου.

Απαιτείται από τους εργοδότες να παρέχουν έναν χώρο εργασίας στον οποίο δεν επιτρέπεται η θρησκευτική παρενόχληση των εργαζομένων. Αυτό ενισχύεται με την εφαρμογή πολιτικής για την παρεμπόδιση της παρενόχλησης και της πολιτικής έρευνας για την υποβολή παραπόνων περί παρενόχλησης.

Συνιστάται στους εργοδότες να παρέχουν κατάρτιση κατά της παρενόχλησης με σταθερά παραδείγματα και δοκιμές σε τακτική βάση για όλους τους εργαζομένους. Οι εργοδότες πρέπει να δημιουργήσουν την προσδοκία και την υποστηρικτική κουλτούρα που παρέχει έναν χώρο εργασίας χωρίς παρενοχλήσεις για τους υπαλλήλους. Ο εργοδότης πρέπει να ενισχύσει και να επιβάλει τη συμπεριφορά που αναμένεται στον εργασιακό χώρο.

Πρόσθετες εκτιμήσεις κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης εργασίας

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με έναν πιθανό υπάλληλο, εάν ρωτάτε οποιεσδήποτε ερωτήσεις που τον προκαλούν να συζητήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, ίσως έχετε διαπράξει θρησκευτικές διακρίσεις.

Εάν ρωτάτε οποιεσδήποτε ερωτήσεις που κάνουν την προοπτική σας να παραδεχτεί την ανάγκη για θρησκευτική στέγαση μετά από μίσθωση, ίσως έχετε διακριθεί κατά του μελλοντικού υπαλλήλου.

(Είναι νόμιμο να πείτε στον υποψήφιο τις ώρες εργασίας που απαιτούνται για τη θέση και να ρωτήσετε αν ο υποψήφιος είναι σε θέση να εργαστεί για τις απαιτούμενες ώρες της θέσης.)

Διαμονή για θρησκευτικές πρακτικές

Ο νόμος απαιτεί επίσης από τους εργοδότες να φιλοξενήσουν εύλογα τις θρησκευτικές πρακτικές ενός υπαλλήλου ή μελλοντικού υπαλλήλου.

Η εύλογη διαμονή μπορεί να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την παροχή:

• ευέλικτες διακοπές, ώστε οι υπάλληλοι να μπορούν να παρακολουθήσουν υπηρεσίες,
• ευέλικτα χρονοδιαγράμματα έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να παρακολουθήσουν θρησκευτικά γεγονότα
• μη αμειβόμενος χρόνος ή PTO για θρησκευτικές παραδόσεις,
• η ευκαιρία για τους υπαλλήλους να ανταλλάσσουν προγραμματισμένες βάρδιες,
• το δικαίωμα των εργαζομένων να φορούν καλύμματα που χρειάζονται θρησκεία ανεξαρτήτως του κώδικα εργασίας του εργοδότη,
• την ευκαιρία να προσφέρουν υποχρεωτικές προσευχές σε κατάλληλες ώρες της ημέρας,
• μετατοπίσεις εργασιών και πλευρικές κινήσεις και
• ένα πρόγραμμα συνεντεύξεων που φιλοξενεί θρησκευτικές πρακτικές.

Θρησκευτικά καταλύματα και αδικαιολόγητες δυσκολίες

Η θρησκευτική στέγαση δεν απαιτείται εάν προκαλεί αδικαιολόγητες δυσκολίες στον εργοδότη. Ένας εργοδότης μπορεί να διεκδικήσει αδικαιολόγητες δυσκολίες εάν το κατάλυμα παρεμποδίζει νόμιμα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Σύμφωνα με το EEOC:

"Ο εργοδότης δεν χρειάζεται να φιλοξενήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή τις πρακτικές του εργαζομένου, αν κάτι τέτοιο θα προκαλούσε υπερβολικές δυσκολίες στον εργοδότη. Η στέγαση μπορεί να προκαλέσει υπερβολικές δυσκολίες εάν είναι δαπανηρή, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια στο χώρο εργασίας, μειώνει την αποτελεσματικότητα στο χώρο εργασίας, παραβιάζει τα δικαιώματα άλλων εργαζομένων ή απαιτεί από τους άλλους υπαλλήλους να κάνουν περισσότερα από το μερίδιό τους σε δυνητικά επικίνδυνη ή επαχθείς εργασία."

Απατερίωση και Θρησκευτικές Διακρίσεις

Η θρησκευτική διάκριση από τους εργοδότες είναι αντίθετη με το νόμο. Έτσι, αντιτάσσει εναντίον ενός υπαλλήλου ο οποίος αναγνωρίζει τις θρησκευτικές διακρίσεις.

Είναι αντίθετο προς τον νόμο να αντιταχθεί εναντίον ενός ατόμου για να αντιταχθεί στις πρακτικές απασχόλησης που κάνουν διακρίσεις με βάση τη θρησκεία ή για την κατάθεση επιβάρυνσης διάκρισης, η οποία βεβαιώνει ή συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο σε έρευνα, διαδικασία ή διαφορά σύμφωνα με τον Τίτλο VII.

Οι καταγγελίες για θρησκευτικές διακρίσεις αντιμετωπίζονται από την Επιτροπή Ευκαιριών για την Απασχόληση (EEOC), η οποία δημιουργήθηκε με το νόμο περί αστικών δικαιωμάτων του 1964.