Δημιουργία ομάδας και αντιπροσωπεία: Πώς να ενδυναμώσετε τους ανθρώπους

Η συμμετοχή των εργαζομένων δημιουργεί ένα περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι έχουν αντίκτυπο στις αποφάσεις και τις ενέργειες που επηρεάζουν τη δουλειά τους. Η συμμετοχή των εργαζομένων δεν είναι ο στόχος ούτε είναι ένα εργαλείο, όπως εφαρμόζεται σε πολλές οργανώσεις.

Αντίθετα, είναι μια φιλοσοφία διαχείρισης και ηγεσίας σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι είναι περισσότερο σε θέση να συμβάλλουν στη συνεχή βελτίωση και τη συνεχιζόμενη επιτυχία της οργάνωσής τους.

Η προκατάληψη πολλών επαγγελματιών HR και διαχείρισης με πολυετή εμπειρία είναι να εμπλέκονται όσο το δυνατόν περισσότερο οι άνθρωποι σε όλες τις πτυχές των αποφάσεων εργασίας και του σχεδιασμού. Αυτή η συμμετοχή αυξάνει την κυριότητα και τη δέσμευση, διατηρεί τους καλύτερους υπαλλήλους σας και ενθαρρύνει ένα περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι επιλέγουν να παρακινηθούν και να συνεισφέρουν.

Δεν μπορείτε να δώσετε αρκετή σημασία στη διαφορά μεταξύ ενός υπαλλήλου που κατέχει ένα στόχο, ενός έργου ή μιας ομάδας και έναν υπάλληλο ο οποίος ήταν γλυκά μιλήσει στη θέση. Οι εργαζόμενοι που πωλούνται με στόχο ή υποχρεούνται να συμμετάσχουν δεν φέρνουν το ίδιο επίπεδο ενέργειας και ενθουσιασμού στη δουλειά τους με τον εργαζόμενο που κατέχει τη δουλειά.

Δεν φέρνουν το είδος διακριτικής ενέργειας που χρειάζεστε για τον πιο επιτυχημένο οργανισμό που θέλετε να δημιουργήσετε για τους πελάτες, τους πελάτες και τους υπαλλήλους σας.

Δημιουργία ομάδας σε αντιπροσωπεία

Η εμπλοκή και η εμπλοκή των εργαζομένων είναι επίσης σημαντικές για την ομαδική ανάπτυξη. Παρά την ανάγκη για διεξοδική συμμετοχή όλων των εργαζομένων που επηρεάζονται από μια απόφαση λήψης αποφάσεων, δεν ενθαρρύνεται η λήψη αποφάσεων με συναινετική απόφαση, η οποία είναι χρονοβόρα και μπορεί να δημιουργήσει λύσεις που ικανοποιούν τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, από τον οποίο μπορούν να συμφωνήσουν οι άνθρωποι.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στις δραστηριότητες λήψης αποφάσεων και συνεχών βελτιώσεων είναι η στρατηγική πτυχή της συμμετοχής και μπορεί να περιλαμβάνει μεθόδους όπως συστήματα υποδείξεων, κυψέλες παραγωγής, ομάδες εργασίας, ομάδες προϊόντων, συνεδριάσεις τμήματος, συνεδριάσεις συνεχούς βελτίωσης, γεγονότα Kaizen (συνεχής βελτίωση) διαδικασίες δράσης και περιοδικές συζητήσεις για τα μαθήματα δράσης με τον διευθυντή.

Εγγενής στις περισσότερες διαδικασίες συμμετοχής των εργαζομένων είναι η εκπαίδευση στην αποτελεσματικότητα της ομάδας, στην επικοινωνία και στην επίλυση προβλημάτων. την ανάπτυξη συστημάτων ανταμοιβής και αναγνώρισης · και συχνά, την κατανομή των κερδών που πραγματοποιούνται μέσω των προσπαθειών συμμετοχής των εργαζομένων.

Μοντέλο Συμμετοχής Εργαζομένων

Για τους ανθρώπους και τους οργανισμούς που επιθυμούν να εφαρμόσουν ένα μοντέλο, το καλύτερο μοντέλο συμμετοχής αναπτύχθηκε από την εργασία των Tannenbaum και Schmidt (1958) και του Sadler (1970).

Παρέχουν μια συνέχεια για την ηγεσία και τη συμμετοχή, που περιλαμβάνει έναν αυξανόμενο ρόλο για τους εργαζόμενους και έναν μειούμενο ρόλο για τους εποπτικούς και διαχειριστές στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Το συνεχές περιλαμβάνει αυτή την εξέλιξη:

• Λέγω: Ο επιβλέπων λαμβάνει την απόφαση και το ανακοινώνει στο προσωπικό. Ο επιβλέπων παρέχει πλήρη κατεύθυνση. Το Tell είναι χρήσιμο όταν επικοινωνείτε σχετικά με θέματα ασφάλειας, κυβερνητικούς κανονισμούς και για αποφάσεις που δεν απαιτούν ούτε ζητούν εισροές από εργαζόμενους.
• Πουλώ: Ο επιβλέπων λαμβάνει την απόφαση και στη συνέχεια προσπαθεί να αναλάβει δέσμευση από το προσωπικό με την πώληση των θετικών πτυχών της απόφασης. Η πώληση είναι χρήσιμη όταν απαιτείται δέσμευση των εργαζομένων, αλλά η απόφαση δεν είναι ανοικτή στην επιρροή των εργαζομένων.
• Συμβουλεύομαι: Ο προϊστάμενος καλεί την εισήγηση σε μια απόφαση διατηρώντας παράλληλα την εξουσία να κάνει την τελική απόφαση ο ίδιος. Το κλειδί για μια επιτυχημένη διαβούλευση είναι να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, στο εμπρόσθιο μέρος της συζήτησης, ότι η συμβολή τους είναι απαραίτητη, αλλά ότι ο επιβλέπων διατηρεί την εξουσία να λάβει την τελική απόφαση. Είναι το επίπεδο εμπλοκής που μπορεί να δημιουργήσει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων πιο εύκολα όταν αυτό δεν είναι σαφές στους ανθρώπους που παρέχουν εισροή.

• Συμμετοχή: Ο επιβλέπων καλεί τους υπαλλήλους να λάβουν την απόφαση μαζί με τον επιβλέποντα. Ο επιβλέπων θεωρεί τη φωνή του ίση με τη δική του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Το κλειδί για μια επιτυχή συμμετοχή είναι όταν ο επιβλέπων αναπτύσσει πραγματικά συναίνεση γύρω από μια απόφαση και είναι διατεθειμένη να κρατήσει την επιρροή της ίση με αυτή των άλλων που παρέχουν εισροή.

Προσθήκη στο μοντέλο

Αντιπρόσωπος: Ο επόπτης μετατρέπει την απόφαση σε άλλο μέρος. Το κλειδί για την επιτυχή ανάθεση είναι να δημιουργούμε πάντα έναν βρόχο ανατροφοδότησης και ένα χρονοδιάγραμμα στη διαδικασία. Ο επιβλέπων πρέπει επίσης να μοιράζεται οποιαδήποτε «προκατειλημμένη εικόνα» που έχει για το αναμενόμενο αποτέλεσμα της διαδικασίας.

Η αύξηση του επιπέδου συμμετοχής των εργαζομένων είναι επίκαιρη. Το ύψος της συμμετοχής των εργαζομένων εξαρτάται από:

• τις δεξιότητες και την εμπειρία του ατόμου,
• - γνώση των παραγόντων που επηρεάζουν τη δουλειά και τη λήψη αποφάσεων, και -
• το βαθμό στον οποίο κατανοούν τον τρόπο με τον οποίο η δουλειά τους συνδέεται με άλλες διαδικασίες εντός του οργανισμού.

Μπορείτε να εμπλέξετε αποτελεσματικά τους υπαλλήλους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σχετικά με την εργασία τους. Αυτοί οι βαθμοί εμπλοκής σας λένε πώς να επιδιώξετε με τον καλύτερο τρόπο αυτόν τον στόχο.

Αναφορά: Tannenbaum, R., και Schmidt, W. "Πώς να επιλέξετε ένα μοτίβο ηγεσίας." Harvard Business Review, 1958, 36, 95-101.

Αυτό το άρθρο είναι ένα απόσπασμα από το "Εγχειρίδιο του Μ.Η.Ν.Τ.Ο.Ρ.Σ. του Μίσιγκαν State University: Monthly Conversation Guide # 9". Copyright Susan M. Heathfield και το κρατικό πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, 2003-2004.