Η πρόοδος των γυναικείων ρόλων των φύλων επιβραδύνεται;

Οι ρόλοι των φύλων στις ΗΠΑ έχουν αλλάξει δραματικά από τη δεκαετία του 1950, όταν οι άνδρες ήταν οι οικογενειακοί και οι γυναίκες εγκατέλειψαν τη δουλειά τους μόλις γίνουν μητέρες - δηλαδή αν εργάζονταν έξω από το σπίτι. Είστε περίεργοι για το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για την ισότητα των φύλων όλα αυτά τα χρόνια; Το Συμβούλιο Σύγχρονων Οικογενειών (CCF) μελέτησε τη γνώμη της Αμερικής για το θέμα αυτό από τη δεκαετία του '70 και τα ευρήματά τους είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα.

Σε μια κεντρική εργασία του συμποσίου, τρεις ακαδημαϊκοί ισχυρίστηκαν ότι υπήρξε ταχεία αλλαγή στους ρόλους των φύλων από το 1968 μέχρι τη δεκαετία του 1980, αλλά από τότε οι γυναίκες δεν έχουν σημειώσει μικρή πρόοδο στην αγορά εργασίας, τη διαχείριση των τάξεων και την καταβολή των ιδίων κεφαλαίων. Το 2012, η ​​CCF ανέφερε ότι το εμπρόσθιο κίνημα είχε αντιστραφεί ελαφρά, σύμφωνα με τον David A. Cotter, καθηγητή και πρόεδρο της κοινωνιολογίας στο Union College. Joan M. Hermsen, αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Missouri. και Reeve Vanneman, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Maryland.

Αυτό διαπιστώθηκε όταν οι αριθμοί βυθίστηκαν στις απαντήσεις που καταγράφηκαν από το 2000-2010.

"Δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει νέα πρόοδος στο εγγύς μέλλον, αλλά σε αυτό το σημείο είναι σαφές ότι αν και η επανάσταση του φύλου δεν έχει αντιστραφεί, έχει σταματήσει σε πολλά μέτωπα - και υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος, " αυτοί έγραψαν.

Στη συνέχεια δύο χρόνια αργότερα το 2014 και πάλι το 2015 οι καθηγητές ανακάλυψαν ότι από το 2006 η υποστήριξη για την ισότητα των φύλων άρχισε να αυξάνεται. Στην έκθεσή τους για το 2014,

"Παρόλο που η μεγαλύτερη στήριξη για την ισότητα των φύλων εντοπίζεται στις χιλιετίες, οι άνδρες και οι γυναίκες όλων των ηλικιών, οι φιλελεύθεροι καθώς και οι συντηρητικοί έχουν ανακάμψει από τις αποτυχίες από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 στις αρχές του 2000. Στην πραγματικότητα, οι συντηρητικοί έχουν δείξει μεγαλύτερη αύξηση υποστήριξη της ισότητας των φύλων από τους φιλελεύθερους, παρόλο που τα συνολικά επίπεδα στήριξης τους παραμένουν χαμηλότερα ".

Οι εργαζόμενες μητέρες γίνονται αποδεκτές τώρα περισσότερο από ποτέ

Ένα φωτεινό σημείο στα χαρτιά του συμποσίου σχετίζεται με την αποδοχή των εργαζόμενων μητέρων. Για κάθε εργαζόμενη μαμά που έχει υπομείνει δυσάρεστα σχόλια για την αποχώρηση από τα μωρά της ή για την προσπάθεια εξισορρόπησης της εργασίας και του σπιτιού, διαβάστε το.

Οι τρεις συγγραφείς ανέφεραν ότι δύο ερωτήσεις της Γενικής Κοινωνίας σχετικά με τις επιπτώσεις των μητέρων που εργάζονται σε παιδιά βρήκαν αυξανόμενη υποστήριξη για τις εργαζόμενες μητέρες από τη δεκαετία του '70 μέχρι και τη δεκαετία του '80, αλλά στη συνέχεια παρουσίασαν μείωση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. "Το 1977, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες θεωρούσαν ότι οι μητέρες που εργάζονταν ήταν επιβλαβείς για τα παιδιά. Μέχρι το 1994 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 30%, αλλά μέχρι το 2000 είχε φθάσει στο 38%".

"Εντούτοις, στην περίπτωση αυτή, σημειώθηκε ανάκαμψη κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, με την έγκριση των εργαζόμενων μητέρων να φτάνουν σε νέα επίπεδα. Μέχρι το 2010, το 72% των Αμερικανών συμφώνησε ότι« μια εργαζόμενη μητέρα μπορεί να καθιερώσει εξίσου ζεστή και ασφαλή σχέση με τα παιδιά της ως μητέρα που δεν εργάζεται »και το 65% δήλωσε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας ΔΕΝ πιθανόν να υποφέρουν αν η μητέρα τους δούλευε έξω από το σπίτι.

Το 1977, οι Αμερικανοί ρωτήθηκαν αν «ήταν πολύ καλύτερο για όλους όσους εμπλέκονταν αν ο άνδρας ήταν ο επιτεύξιμος εκτός του σπιτιού και η γυναίκα πήρε τη φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειας», το 66% των Αμερικανών συμφώνησε και μόνο το 34 τοις εκατό διαφώνησε. "Αυτά τα ποσοστά αντιστράφηκαν μέχρι το 1994, με μόλις 34% να συμφωνούν ότι τέτοιες παραδοσιακές συζυγικές σχέσεις ήταν καλύτερες και το 66% διαφωνούσαν", γράφουν οι συγγραφείς. Στη συνέχεια, το 2000, το ποσοστό των διαφωνιών μειώθηκε στο 60%, φθάνοντας στο 64% το 2010, αλλά, και εδώ είναι τα καλά νέα, η απάντηση έπληξε το υψηλό όλων των εποχών το 68% το 2012 {whoot !!}.

Υπάρχει λόγος για το χάσμα των αμοιβών

Η κυρίαρχη τάση είναι η επίτευξη ίσων ρόλων μεταξύ των δύο φύλων. «Όταν κοιτάξουμε την αντίθεση μεταξύ 1950 και σήμερα, μπορεί να φανεί ότι είμαστε στη μέση μιας συνεχιζόμενης και μη αναστρέψιμης επανάστασης στους ρόλους και τις σχέσεις των φύλων», γράφουν οι συγγραφείς.

"Το 1950, λιγότερο από το 30 τοις εκατό των γυναικών εργάστηκε έξω από το σπίτι και η τυπική γυναίκα που εργάστηκε με πλήρη απασχόληση όλο το χρόνο κέρδισε μόλις 59 σεντς για κάθε δολάριο που κέρδισε ο άνδρας." Ενώ οι μέσες ωριαίες αμοιβές των γυναικών 35 και κάτω είναι τώρα Το 93 τοις εκατό των ανδρών ομολόγων τους, το χάσμα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών ηλικίας άνω των 35 ετών - εκείνων που είναι πιθανότερο να είναι παντρεμένα και έχουν παιδιά - παραμένει μεγάλο ".

Μια έκθεση 2014 CCF, από τον Youngjoo Cha, Ph.D., καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, αναφέρει τον λόγο για τον οποίο οι εταιρείες επιβραβεύουν όσους εργάζονται πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα. Η υπερβολική εργασία με αυτόν τον τρόπο είναι δύσκολη για τις εργαζόμενες μητέρες επειδή συνήθως έχουν οικογενειακές ευθύνες.

Η μελέτη συνεχίζει να λέει αυτό, " το αποτέλεσμα υπερβολικής εργασίας αντιπροσωπεύει το 10% του μισθολογικού χάσματος μεταξύ των δύο φύλων, αντισταθμίζοντας την εξισορροπητική επίδραση των εκπαιδευτικών κερδών των γυναικών από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μία από τις συνέπειες του επιχειρήματός της, σημειώνει ο Coontz, είναι ότι "αν οι εργοδότες συνεχίσουν να τιμωρούν τους εργαζόμενους που δεν τοποθετούν την εργασία πάνω από την οικογενειακή ζωή, η δημόσια στήριξη για το συνδυασμό εργασίας και οικογένειας μπορεί να πέσει και πάλι".

Ρόλοι των φύλων στην αγορά εργασίας

Εξετάζοντας καλύτερα το αμερικανικό εργατικό δυναμικό, οι διαφορές στους ρόλους των δύο φύλων εξακολουθούν να παρατηρούνται στο αν οι γυναίκες και οι άνδρες επιλέγουν να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας. Από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του '80, όλο και περισσότερες γυναίκες εισήλθαν στο εργατικό δυναμικό, ενώ η συμμετοχή αυξήθηκε από 44 τοις εκατό το 1962 σε 74 το 1990. Ωστόσο, η πρόοδος επιβραδύνθηκε στη δεκαετία του 1990 και σταμάτησε στη δεκαετία του 2000, αυξάνοντας μόνο στο 78% Το 2000 και την επιστροφή στο 76% μέχρι το 2010.

Τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες δεν προχωρούν τόσο πολύ όσο οι άνδρες πέφτουν πίσω. «Η ταχύτερη σύγκλιση μεταξύ της συμμετοχής του εργατικού δυναμικού των γυναικών και των ανδρών συνέβη τότε μεταξύ του 1962 και του 1990 και η πλειονότητα της μικρής σύγκλισης μεταξύ ανδρών και γυναικών από το 2000 δεν οφείλεται στη συνεχιζόμενη ανοδική τάση της συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, μείωση της συμμετοχής του εργατικού δυναμικού των ανδρών, που μειώθηκε από 97 τοις εκατό το 1962 σε 89 τοις εκατό το 2010 », γράφει ο Cotter, ο Hermsen και ο Vanneman.

Οι ρόλοι των φύλων και οι θέσεις εργασίας που επιλέγουμε

Εξετάζοντας τη διαφορά στα επαγγέλματα που επιλέγουν άνδρες και γυναίκες, οι συγγραφείς βρήκαν το κλείσιμο του χάσματος στη δεκαετία του 1960, του 70 και του 80. "Και εδώ, όμως, ο ρυθμός της αλλαγής επιβραδύνθηκε σημαντικά στη δεκαετία του '90 και όλα αυτά σταμάτησαν κατά την περίοδο 2000-2010", έγραψαν. Για παράδειγμα, θεωρήστε ότι η γυάλινη οροφή στην εταιρική Αμερική, βρίσκετε "μεταξύ των διευθυντικών στελεχών, η γυναικεία εκπροσώπηση αυξήθηκε κατά περίπου μία εκατοστιαία μονάδα ετησίως στη δεκαετία του 1970 και του 1980, αλλά συνολικά μόνο τρεις εκατοστιαίες μονάδες για ολόκληρη τη δεκαετία της δεκαετίας του 1990 και μόλις δύο στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα."

Όταν εξετάζετε τις αλλαγές ρόλου των φύλων στα επαγγέλματα, η μεγαλύτερη πρόοδος έχει σημειωθεί στις μεσαίες τάξεις. "Τα επαγγέλματα της κατηγορίας εργασίας είναι σχεδόν τόσο διαχωρισμένα σήμερα όσο ήταν το 1950 και έχουν γίνει πιο διαχωρισμένα από το 1990", ανέφεραν.

"Ένα παρόμοιο μοτίβο μπορεί να παρατηρηθεί και στον αποεπιστημονισμό των μεγάλων κολεγίων - ταχεία πρόοδος στη δεκαετία του 1970 και στη συνέχεια καθυστέρηση μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Σε ορισμένους τομείς οι γυναίκες έχουν χάσει ακόμη και έδαφος από τα μέσα της δεκαετίας του 1980", γράφουν οι συγγραφείς. Οι γυναίκες κέρδισαν μόλις το 14 τοις εκατό των πτυχίων των υπολογιστών και των επιστημών της πληροφορίας το 1970. Το ποσοστό των γυναικών αυξήθηκε σχεδόν τριπλάσιο, σε 37 τοις εκατό το 1985. "Αλλά μέχρι το 2008 οι γυναίκες αντιστοιχούσαν μόνο στο 18 τοις εκατό των βαθμών στον τομέα", ανέφεραν.

Οι πολλές αναφορές που πραγματοποίησε η CCF έχουν ένα κοινό πράγμα. Ο δρόμος για την ισότητα των φύλων θα είναι μακροπρόθεσμος και δεν θα συμβεί ξαφνικά. Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που πρέπει να εξεταστούν και οι πολιτικές θα αλλάξουν σταδιακά και οι νέες δομές υποστήριξης θα εξελιχθούν αργά (όπως η μεγάλη παιδική φροντίδα). Τα καλά νέα είναι ότι υπήρξε μια σταθερή άνοδος και υπάρχει η ελπίδα ότι θα συμβεί μία μέρα η ισότητα των φύλων.

Ενημερώθηκε από την Elizabeth McGrory