Άρθρο 80 του Ομοιόμορφου Στρατιωτικού Κώδικα

Κείμενο

"(Α) Μια πράξη, η οποία γίνεται με συγκεκριμένη πρόθεση να διαπράξει αδίκημα σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο, η οποία συνίσταται στην απλή προετοιμασία και την τροφοδοσία, παρά το γεγονός ότι αποτυγχάνει, να πραγματοποιήσει την ανάθεσή της είναι μια απόπειρα διάπραξης αυτού του αδικήματος.

(β) Κάθε πρόσωπο που υπάγεται στο παρόν κεφάλαιο και προσπαθεί να διαπράξει οποιοδήποτε αδίκημα τιμωρείται σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο τιμωρείται ως στρατιωτικός δικαστής, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά.

(γ) Κάθε πρόσωπο που υπάγεται στο παρόν κεφάλαιο μπορεί να καταδικαστεί για απόπειρα διάπραξης αξιόποινης πράξης, αν και στη δίκη εμφανίζεται ότι το αδίκημα τελείωσε ».

Στοιχεία

(1) ότι ο κατηγορούμενος έκανε μια συγκεκριμένη πράξη ·

(2) ότι η πράξη έγινε με συγκεκριμένη πρόθεση να διαπράξει κάποιο αδίκημα σύμφωνα με τον κώδικα, (3) ότι η πράξη συνιστούσε κάτι παραπάνω από απλή προετοιμασία · και

(4) ότι η πράξη προφανώς έτεινε να επιφέρει την εκτέλεση του προβλεπόμενου αδικήματος.

Εξήγηση

(1) Γενικά. Για να αποτελέσει μια απόπειρα, πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη πρόθεση να διαπράξει το αδίκημα, συνοδευόμενο από μια εμφανή πράξη που τείνει άμεσα να επιτύχει τον παράνομο σκοπό.

(2) Περισσότερο από την προετοιμασία. Η προετοιμασία συνίσταται στην εκπόνηση ή την οργάνωση των μέσων ή των μέτρων που απαιτούνται για τη διάπραξη του αδικήματος. Η απαιτούμενη πράσινη πράξη υπερβαίνει τα προπαρασκευαστικά στάδια και είναι μια άμεση κίνηση προς την παράβαση του αδικήματος. Για παράδειγμα, μια αγορά αγώνων με πρόθεση να καψει ένα άχυρα δεν είναι μια προσπάθεια να διαπράξει εμπρησμό, αλλά είναι μια προσπάθεια να διαπράξει εμπρησμό για την εφαρμογή ενός καυτού αγώνα σε ένα άχυρα, ακόμη και αν δεν προκύψει πυρκαγιά. Η αυστηρή πράξη δεν χρειάζεται να είναι η τελευταία πράξη που είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση του αδικήματος.

Για παράδειγμα, ένας κατηγορούμενος θα μπορούσε να διαπράξει μια εμφανή πράξη και στη συνέχεια να αποφασίσει εθελοντικά να μην περάσει με το αδίκημα. Μια προσπάθεια, ωστόσο, θα είχε διαπραχθεί, διότι ο συνδυασμός μιας συγκεκριμένης πρόθεσης για διάπραξη αδικήματος, συν τη διενέργεια μιας αυτονόητης πράξης που τείνει άμεσα να το επιτύχει, αποτελεί το αδίκημα της απόπειρας. Η αποτυχία να ολοκληρωθεί το αδίκημα, όποια και αν είναι η αιτία, δεν είναι άμυνα.

(3) Πραγματική αδυναμία. Ένα άτομο που επιδίδεται σε συμπεριφορά που θα αποτελούσε το αδίκημα, εάν οι περιστάσεις που συνέβησαν ήταν αυτές που το πίστευε ότι είναι ένοχοι. Για παράδειγμα, εάν ο Α, χωρίς δικαιολογία ή δικαιολογία και με πρόθεση να σκοτώσει το Β, δείχνει ένα όπλο στο Β και τραβάει τη σκανδάλη, ο Α είναι ένοχος προσπάθειας να δολοφονήσει, αν και άγνωστο στο Α, το όπλο είναι ελαττωματικό και δεν θα πυροβολήσει. Ομοίως, ένα άτομο που φτάνει στην τσέπη ενός άλλου με την πρόθεση να κλέψει την τσάντα του ατόμου αυτού είναι ένοχος μιας προσπάθειας να διαπράξει κλοπή, παρόλο που η τσέπη είναι κενή.

(4) Εθελούσια εγκατάλειψη. Αποτελεί υπεράσπιση σε μια απόπειρα απόπειρας ότι το άτομο εγκατέλειψε οικειοθελώς και εντελώς το επιδιωκόμενο έγκλημα, αποκλειστικά λόγω της προσωπικής αίσθησης του προσώπου ότι ήταν λάθος, πριν από την ολοκλήρωση του εγκλήματος. Η υπεράσπιση της εθελοντικής εγκατάλειψης δεν επιτρέπεται εάν η εγκατάλειψη έχει ως αποτέλεσμα, εν όλω ή εν μέρει, από άλλους λόγους, για παράδειγμα, το άτομο φοβόταν την ανίχνευση ή την ανησυχία, αποφάσισε να περιμένει μια καλύτερη ευκαιρία για επιτυχία, δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το έγκλημα ή αντιμετώπισε απρόβλεπτες δυσκολίες ή απροσδόκητη αντίσταση.

Ένα πρόσωπο που έχει δικαίωμα στην υπεράσπιση της εθελούσιας εγκατάλειψης μπορεί εντούτοις να είναι ένοχος ενός μικρότερου συμπεριλαμβανόμενου, ολοκληρωμένου αδικήματος. Για παράδειγμα, ένα άτομο που εγκατέλειψε οικειοθελώς μια απόπειρα ένοπλης ληστείας μπορεί παρ 'όλα αυτά να είναι ένοχο επίθεσης με επικίνδυνο όπλο.

(5) Παράκληση. Η υποβολή αίτησης σε άλλο για να διαπράξει αδίκημα δεν αποτελεί απόπειρα. Βλέπω παράγραφος 6 για συζήτηση σχετικά με το άρθρο 82, πρόσκληση.

(6) Προσπάθειες όχι βάσει του άρθρου 80. Ενώ οι περισσότερες προσπάθειες θα πρέπει να καταλογίζονται βάσει του άρθρου 80, οι ακόλουθες απόπειρες εξετάζονται ειδικά από κάποιο άλλο άρθρο και θα πρέπει να χρεώνονται αναλόγως:

α) Άρθρο 85 - εγκατάλειψη

(β) Άρθρο 94 - ανταρσία ή καταστροφή.

(γ) Άρθρο 100 - υποτακτικός επιτακτικός

(δ) Άρθρο 104-βοηθώντας τον εχθρό

ε) Άρθρο 106α - Κατασκοπεία

στ) Άρθρο 128-επίθεση

(7) Κανονισμοί. Η απόπειρα διάπραξης συμπεριφοράς που θα παραβίαζε νόμιμη γενική εντολή ή κανονισμό βάσει του άρθρου 92 (βλέπω σκέψη 16) θα πρέπει να επιβληθεί σύμφωνα με το άρθρο 80. Δεν είναι απαραίτητο στις περιπτώσεις αυτές να αποδεικνύεται ότι ο κατηγορούμενος που προτίθεται να παραβιάσει τη διάταξη ή τον κανονισμό, πρέπει όμως να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος σκοπεύει να διαπράξει την απαγορευμένη συμπεριφορά.

δ. Τα μικρότερα περιελάμβαναν αδικήματα. Εάν ο κατηγορούμενος κατηγορηθεί για μια απόπειρα σύμφωνα με το άρθρο 80 και η απόπειρα παράβασης έχει μικρότερο αδίκημα, τότε το αδίκημα της απόπειρας δέσμευσης του μικρότερου περιουσιακού στοιχείου θα αποτελούσε κατά κανόνα μικρότερο ποινικό αδίκημα. Για παράδειγμα, εάν ένας κατηγορούμενος κατηγορήθηκε για απόπειρα κλοπής, το αδίκημα απόπειρας παράνομης απόκτησης θα αποτελούσε μικρότερο αδίκημα, αν και, όπως και η απόπειρα κλοπής, θα αποτελούσε παραβίαση του Άρθρου 80.

μι. Μέγιστη τιμωρία. Κάθε πρόσωπο που υπόκειται στον κώδικα, το οποίο θεωρείται ένοχο για προσπάθεια βάσει του Άρθρου 80 να διαπράξει οποιοδήποτε αδίκημα τιμωρείται με τον κώδικα, υπόκειται στην ίδια μέγιστη τιμωρία που επιτρέπεται για τη διάπραξη του επιχειρούμενου αδικήματος, με εξαίρεση ότι σε καμία περίπτωση η θανατική ποινή και δεν θα ισχύουν οι διατάξεις περί ελάχιστης υποχρεωτικής τιμωρίας. και σε καμία περίπτωση, εκτός από την απόπειρα δολοφονίας, θα επιδικασθεί περιορισμός άνω των 20 ετών.

Ανωτέρω πληροφορίες από το Εγχειρίδιο για το Δικαστήριο Martial, 2002, Κεφάλαιο 4, Παράγραφος 4