Η κατανόηση του γιατί οι στρατιώτες αποφασίζουν να πολεμήσουν

Μια μελέτη προσθέτει μια νέα προοπτική στο παλαιό ερώτημα γιατί οι στρατιώτες αγωνίζονται. Ο Dr. Leonard Wong, αναπληρωτής καθηγητής στο Στρατηγικό Ινστιτούτο Στρατιωτικών Σπουδών του Στρατού του Αμερικανικού Στρατού, δήλωσε ότι το χαρτί «Γιατί πάσχουν: Η καταπολέμηση της κινητοποίησης στο Ιράκ» επικύρωσε τη λαϊκή πεποίθηση ότι η συνοχή της μονάδας είναι βασικό ζήτημα στην παρακίνηση των στρατιωτών να πολεμήσουν. το χαρτί επίσης παρήγαγε κάποιες "εκπληκτικές πληροφορίες για τον πατριωτισμό των στρατιωτών".

Αρχικά, το ερώτημα που τέθηκε από τη μελέτη του αμερικανού στρατιώτη Samuel Stouffer που κυκλοφόρησε το 1949 χαρακτήρισε τις στάσεις των στρατιωτών του Β Παγκοσμίου Πολέμου για την αντιμετώπιση της μάχης.

Γιατί οι στρατιώτες παλεύουν

Η καταπολέμηση των πεζών που επέστρεψαν από τον πόλεμο, δήλωσαν ότι συνεχίζουν να αγωνίζονται για να «πάρουν τον πόλεμο για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους». Η δεύτερη πιο κοινή απάντηση και το πρωταρχικό κίνητρο μάχης, ωστόσο, αναφέρθηκαν στους ισχυρούς ομαδικούς δεσμούς που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης ». Ανέφερε ο Stouffer.

Τα συμπεράσματα του Stouffer υποστήριξαν τον ιστορικό S. LΑ. Α. Marshall "Αντρικά κατά της φωτιάς" που κυκλοφόρησε το 1942.

"Θεωρώ ότι είναι από τις απλούστερες αλήθειες του πολέμου ότι το πράγμα που επιτρέπει σε έναν στρατιώτη πεζικού να συνεχίσει με τα όπλα του είναι η κοντινή παρουσία ή η τεκμαιρόμενη παρουσία ενός συντρόφου … Υποστηρίζεται από τους συμπατριώτες του κυρίως και από τα όπλα του δευτερευόντως."

Ένα άλλο ερευνητικό έγγραφο του Edward A. Shils και Morris Janowitz έδειξε εκπληκτικά παρόμοια αποτελέσματα μεταξύ των στρατιωτών Wehrmacht της Γερμανίας που αγωνίστηκαν ακόμα και όταν έπεσε το Βερολίνο.

Δεδομένου ότι αυτά τα χαρτιά, η επιθυμία να μην αφήσετε τον φίλο σας κάτω, ήταν η συνηθισμένη σοφία ως προς το γιατί οι στρατιώτες αγωνίζονται.

Είναι στην πραγματικότητα όλα για τη συναδελφικότητα;

"Πρόσφατες μελέτες αμφισβήτησαν αυτή την παραδοσιακή σοφία", δήλωσε ο Wong. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των μεγάλων πολεμικών επιχειρήσεων στο Ιράκ 1 Μαΐου, ο Wong και μια ομάδα ερευνητών από το Πολεμικό Κολλέγιο κατευθύνθηκαν στο Ιράκ για να μάθουν από πρώτο χέρι αν η παραδοσιακή σοφία παραμένει έγκυρη.

Η ομάδα πήγε στο πεδίο της μάχης για τις συνεντεύξεις γιατί ήθελε να μιλήσει με τους στρατιώτες, ενώ τα γεγονότα ήταν ακόμη φρέσκα στο μυαλό τους.

Η ομάδα ζήτησε από τους στρατιώτες την ίδια ερώτηση που ο Stouffer ζήτησε από τους στρατιώτες στη μελέτη του του 1949. Γενικά, στην μάχη σας, τι ήταν πιο σημαντικό για εσάς, κάνοντάς σας να συνεχίζετε και να κάνετε όσο και εσείς.

Οι αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ απάντησαν παρόμοια με τους προγόνους τους για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αλλά η πιο συχνή απάντηση που δόθηκε για κίνητρο μάχης ήταν "η μάχη για τους φίλους μου", ανέφερε η έκθεση του Wong.

Η έκθεση αποκάλυψε δύο ρόλους για την κοινωνική συνοχή στον αγώνα.

Ένας ρόλος είναι ότι κάθε στρατιώτης είναι υπεύθυνος για την επιτυχία της ομάδας και την προστασία της μονάδας από βλάβες. Όπως το έθεσε ένας στρατιώτης, "Αυτό το άτομο σημαίνει περισσότερο για εσάς από οποιονδήποτε. Θα πεθάνεις αν πεθάνει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι προστατεύουμε ο ένας τον άλλον σε κάθε περίπτωση. Ξέρω ότι αν πεθάνει και ήταν δικό μου λάθος, θα ήταν χειρότερο από το θάνατο για μένα ».

Ο άλλος ρόλος είναι ότι παρέχει την εμπιστοσύνη και τη σιγουριά ότι κάποιος παρακολουθεί την πλάτη τους. Σύμφωνα με τα λόγια ενός πεζικού: "Πρέπει να τους εμπιστεύεστε περισσότερο από τη μητέρα σας, τον πατέρα σας ή τη φίλη σας ή τη σύζυγό σας ή οποιονδήποτε. Γίνεται σχεδόν όπως ο φύλακας άγγελος σας."

Μόλις οι στρατιώτες είναι πεπεισμένοι ότι η προσωπική τους ασφάλεια θα εξασφαλιστεί από άλλους, είναι εξουσιοδοτημένοι να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να ανησυχούν, σύμφωνα με τη μελέτη. Σημείωσε ότι οι στρατιώτες που κατάλαβαν ότι ανέλαβαν πλήρως την ασφάλειά τους θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως παράλογοι. Ένας στρατιώτης μοιράστηκε την αντίδραση των γονέων του - «Η όλη οικογένειά μου σκέφτεται ότι είμαι παξιμάδι. Σκέφτονται: «Πώς μπορείς να βάλεις τη ζωή σου στα χέρια κάποιου; … Θα συνεχίσετε να πυροβολείτε."

Παρά το περιστασιακό σκεπτικισμό των ξένων, κατέληξε η έκθεση, οι στρατιώτες εκτιμούν πολύ ότι δεν είναι ελεύθεροι από τους προβληματισμούς της προσωπικής ασφάλειας.

Είναι ο Πατριωτισμός ακόμα ζωντανός και καλά;

Ενώ η μελέτη του Wong έδειξε ότι η ιδέα του Stouffer για την αξία της συνοχής των στρατιωτών παραμένει έγκυρη, είχε διαφορετική άποψη για την αξία του πατριωτισμού.

Ο Stouffer υποστήριξε ότι η ιδεολογία, ο πατριωτισμός ή η πάλη για την αιτία δεν ήταν μείζονος σημασίας παράγοντες στην καταπολέμηση των κινήτρων. "Εκπληκτικά, πολλοί στρατιώτες στο Ιράκ είχαν κίνητρα από πατριωτικά ιδεώδη", δήλωσε ο Wong.

Η απελευθέρωση του λαού και η ελευθερία ήταν κοινά θέματα στην περιγραφή των κινήτρων για μάχη, ανέφερε η έκθεση.

Ο Wong πιστώνει τον σημερινό εθελοντή Στρατό έχοντας «πιο πολιτικά καταλαβαίνω» στρατιώτες ως λόγο για την αλλαγή. Είπε ότι οι πιο μορφωμένοι στρατιώτες σήμερα έχουν καλύτερη κατανόηση της συνολικής αποστολής και παρέχουν έναν "πραγματικά επαγγελματικό στρατό".

"Ενώ ο αμερικανικός στρατός έχει σίγουρα τον καλύτερο εξοπλισμό και την κατάρτιση", ανέφερε η έκθεση. "Μια ανθρώπινη διάσταση παραβλέπεται συχνά. … Οι στρατιώτες του έχουν επίσης ένα ασύγκριτο επίπεδο εμπιστοσύνης."

"Εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον λόγω των στενών διαπροσωπικών δεσμών μεταξύ των στρατιωτών. Έχουν εμπιστοσύνη στους ηγέτες τους επειδή οι ηγέτες τους έχουν εκπαιδεύσει τις μονάδες τους κατάλληλα. Και, εμπιστεύονται τον στρατό, διότι, από το τέλος του σχεδίου, ο στρατός έπρεπε να προσελκύσει τα μέλη του αντί να τους προστάζει ".

Ο Wong δήλωσε ότι η εμπιστοσύνη που δείχνει η έκθεσή του είναι υψηλή, αλλά προειδοποιεί: "Ο έλεγχος χρόνου εμπιστεύεται".

Είπε ότι η αβεβαιότητα μπορεί να ξεδιπλώσει την εμπιστοσύνη και το σημερινό περιβάλλον ανοικτών εγκαταστάσεων και συνομιλιών για μείωση του μεγέθους θα μπορούσε να μειώσει την εμπιστοσύνη εάν δεν τη διαχειριστεί προσεκτικά.