Μάθηση να σκέφτεστε σαν δικηγόρος

Ο συγγραφέας Henry Dahut, Esq., Συγγραφέας του Μάρκετινγκ Το νομικό μυαλό και ιδρυτής του GotTrouble.com, παρέχει πληροφορίες για να μάθει να σκέφτεται σαν δικηγόρος.

Προσεκτικός. Μια σταδιοδρομία στο νόμο θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεστε.

Όταν ρωτήθηκα γιατί έγινα δικηγόρος, συνήθως λέω ότι φαινόταν σαν ένα έξυπνο πράγμα. Σε αντίθεση με κάποιους από τους συμμαθητές μου στη σχολή του νόμου, δεν είχα ψευδαισθήσεις να γίνω είτε ένας μεγάλος συνήγορος είτε ένας νομικός επιστήμονας. Το μόνο που ήθελα ήταν ένα άνετο εισόδημα και ένας αξιοσέβαστος σταθμός στη ζωή. Για μένα, ο νόμος ήταν μια ασφαλής επιλογή σταδιοδρομίας, όχι πάθος.

Η μόνη ανησυχία μου ήταν ότι ως δημιουργικός, συναισθηματικός, δεξιός τύπος εγκεφάλου, δεν θα ήμουν σε θέση να σκέφτομαι σαν δικηγόρος, εξετάζοντας για παράδειγμα μια κατάσταση από όλες τις γωνίες με λογικό τρόπο. Στη συνέχεια, ένας παλιός και ελαφρώς μεθυσμένος δικηγόρος που γνώρισα σε ένα ζυθοποιείο μου είπε ότι ο πραγματικός κίνδυνος ήταν ότι μόλις αρχίσεις να σκέπτεσαι σαν δικηγόρος, γίνεται δύσκολο να σκεφτείς άλλο τρόπο.

Αυτή η διαδικασία άρχισε την πρώτη μέρα της σχολής του νόμου όταν ο κοσμήτορας είπε στην πεντανόστιμη πρώτη μας τάξη ότι πριν μπορέσουμε να γίνουμε δικηγόροι έπρεπε να μάθουμε πώς να σκέφτομαι διαφορετικά. Ένας φοιτητής είχε το νου να ζητήσει από τον κοσμήτορα πώς θα γνωρίζαμε όταν είχε μάθει να σκέφτεται σαν δικηγόρος. Ο Κοσμήτορας πυροβόλησε με "Όταν πληρώνονται για να σκεφτούν!"

Σύντομα είδα πως η σκέψη σαν δικηγόροι σήμαινε πράγματι να αλλάξουμε τις δομές συλλογισμών μας. Για παράδειγμα, η μνήμη, αν και σημαντική για την επιτυχία στο νομικό σχολείο, ήταν ένα μακρινό δευτερόλεπτο για να μάθει πώς να λογική σαν δικηγόρος. Οι καθηγητές του δικαίου δεν άρεσαν τίποτα περισσότερο από το ξεσκόνισμα των σπουδαστών που θα μπορούσαν να απομνημονεύσουν καλά αλλά δεν μπορούσαν να σκεφτούν ζητήματα στα πόδια τους.

Σκέψη σαν δικηγόρος

Η σκέψη σαν ένας δικηγόρος απαιτεί να σκεφτόμαστε μέσα στα όρια των επαγωγικών και παραπλανητικών μορφών λογικής. Ως φοιτητές του δικαίου, μπήκαμε σε έναν κόσμο αυστηρού διαλόγου στον οποίο διατυπώνονται και στη συνέχεια περιγράφονται οι αφαιρέσεις - που συνήθως οδηγούν στην ανακάλυψη μιας γενικής αρχής ή κανόνα, ο οποίος στη συνέχεια διακρίνεται από έναν άλλο γενικό κανόνα. Μάθαμε πώς να περιορίσουμε και να εντείνουμε την εστίασή μας. Και στο πνεύμα του Παύλου, ανταμείφθηκα όταν κάναμε αυτά τα καθήκοντα καλά και γελοιοποιήσαμε όταν τα εκτελούσαμε κακά.

Η διαδικασία μας έμαθε πώς να σκεφτόμαστε αμυντικά: Μάθαμε πώς να προστατεύσουμε τους πελάτες μας (και τους εαυτούς μας) και γιατί έπρεπε να προχωρήσουμε αργά, να βρούμε τις παγίδες, να μετρήσουμε και να υπολογίσουμε τον κίνδυνο. Και, πάνω απ 'όλα, μάθαμε ποτέ να μην αφήσουμε ποτέ την αντιπολίτευση να σας δει τον ιδρώτα!

Ανακαλύψαμε σύντομα ότι, ως δικηγόροι στην κατάρτιση, υπήρχε περισσότερη δουλειά από ό, τι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε ρεαλιστικά - εκτός αν βέβαια περάσαμε σχεδόν κάθε ώρα ξύπνημα για την αναζήτηση νομικής γνώσης. Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της μαθησιακής διαδικασίας μας οδήγησε ακόμα πιο σκληρά, ενισχύοντας ορισμένες απόψεις και αντιλήψεις μειώνοντας ταυτόχρονα τους άλλους - οι οποίες τελικά θα αλλάξουν την ίδια τη φύση του τρόπου σκέψης μας. Ο στόχος, φυσικά, ήταν για εμάς να γίνουμε λογικοί, λογικοί, κατηγορηματικοί, γραμμικοί στοχαστές - καταρτισμένοι για να διαχωρίσουμε τι είναι λογικό από αυτό που δεν είναι και τι είναι αληθινό από αυτό που είναι ψευδές.

Έχοντας μάθει να σκέφτεται με νέο τρόπο, είχαμε λιγότερη ανοχή για αμφισημία. Δημιουργήθηκε μια νέα διανοητική δομή - μια νέα σειρά φακών για την προβολή της δομής των ανθρωπίνων υποθέσεων. Ήταν ό, τι ελπίζαμε - ένα κβαντικό άλμα προς τα εμπρός. ένα είδος διανοητικής υπέρβασης. Είχαμε κάθε λόγο να πιστέψουμε ότι σύντομα θα είχαμε πληρώσει για να σκεφτούμε.

Μια νέα προοπτική του κόσμου

Είχα αρκετές δεξιότητες αριστερού εγκεφάλου για να με πάρει μέσω της σχολής δικαίου και του μπαρ. Η απαραίτητη πνευματική γυμναστική είναι ένα αφιέρωμα στην πλαστικότητα του ανθρώπινου νου. Αξίζει όμως να αναλογιστούμε τι έχουμε κερδίσει από τη διαδικασία και τι έχουμε χάσει. Οι αξίες που μάθαμε στο νομικό σχολείο άρχισαν να μεταφέρονται στην προσωπική μας ζωή. Ασυνείδητα, αρχίζουμε να συσχετίζουμε και να παρατηρούμε τους άλλους στο πλαίσιο του νέου μας τρόπου σκέψης. Άρχισε να χρωματίζει τις απόψεις, τις απόψεις και τις κρίσεις μας. Στη διαδικασία, χάσαμε κάποιους φίλους και αποκτήσαμε νέους που ήταν πιο πιθανό να δουν και να καταλάβουν τον κόσμο όπως κάναμε.

Ο παλιός δικηγόρος που συνάντησα στο ζυθοποιείο ήταν σωστός: Μαθαίνοντας να σκέφτομαι σαν δικηγόροι μας έκανε λιγότερο ικανό το είδος της συναισθηματικής σκέψης που είναι απαραίτητη για να κάνει δημιουργικές επιλογές, να διαχειριστεί και να εμπνεύσει τους ανθρώπους και να ανταποκριθεί γρήγορα στην αλλαγή. Ευτυχώς, όμως, στην εκμάθηση πώς να σκέφτονται σαν δικηγόροι, μάθαμε πώς να μαθαίνουμε - γινόμαστε αυτοδιδασκάλες. Και, μόνο για το λόγο αυτό, άξιζε την τιμή εισόδου.

Σήμερα, χιλιάδες δικηγόροι που επιθυμούν να επανέλθουν σε επαφή με τον εαυτό τους με το δεξί τους εγκεφάλου βρίσκουν νέα σταδιοδρομία σε πολλά διαφορετικά επαγγέλματα. Συμπεριέλαβε τον εαυτό μου. Έχω ασκήσει το δίκαιο για δεκατρία χρόνια και έχτισα μια μικρή και επιτυχημένη εταιρία επίλυσης διαφορών. Δέκα χρόνια αργότερα, πέρασα από το νόμο πλήρους απασχόλησης και βρήκα την επαγγελματική μου κατεύθυνση στο μάρκετινγκ και το branding - ένα δημιουργικό άλμα για έναν δικηγόρο πράγματι.