Πολεμιστές της Πολεμικής Αεροπορίας στο Ιράκ

Ως μέλη του προσωπικού. Ο Larry Knoll και ο Ace Jones οδήγησαν κάτω από τον χωματόδρομο, τα ελαστικά κόμπι των οχημάτων όλων των επιφανειών τους έριξαν τεράστια σύννεφα σκόνης.

Τα προστατευτικά γυαλιά, τα οποία πρόσδεραν τα κράνη Kevlar, κάλυπταν τα μάτια τους. Φορούσαν γάντια και βαριά γιλέκα, πάνω στα οποία κρεμόταν μια ποικιλία εργαλείων από τις ζώνες του φέροντος εξοπλισμού τους. Και είχαν πενιχρά M-4s, τον τελευταίο τύπο του M-16 τουφέκι, που πέταξε πάνω από τους ώμους τους.

Οι αεροπορικοί δυνάμεις ασφαλείας φορούσαν τα εργαλεία του εμπορίου τους. Φίλοι και συνεργάτες, γνώριζαν καλά πώς να χειριστούν τους χαλύβδινους, πλαστικούς και καουτσούκς βρωμούς τους στον ογκώδη δρόμο στο αεροδρόμιο Bashur, το Ιράκ, ένα φυλάκιο 255 μίλια βόρεια της ιρακινής πρωτεύουσας της Βαγδάτης.

Σταμάτησαν κοντά σε μια σειρά από σκηνές, έβγαλαν τα οχήματά τους και ξεσκονίστηκαν. Γύρω τους, οι αεροπορικοί κάτοικοι κάθισαν σε βρεφικές κούνιες έξω από τον καμβά τους, κουβεντιάζοντας και κουτάζοντας τα γεύματα, έτοιμοι να φάτε. Και μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, τα σιτηρέσια φαίνονταν νόστιμα νόστιμα για τους Knoll και Jones.

"Τι μέρα. Είμαστε πολύ απασχολημένοι από τότε που σηκωθήκαμε ", δήλωσε ο Knoll, ο οποίος ήταν ένας αστυνομικός ασφαλείας για όλη την καριέρα του 10ετούς Πολεμικής Αεροπορίας. "Θα νιώθω καλά να κατεβάζω τα πόδια μου για λίγο."

Αλλά μετά από 14 ώρες στη δουλειά, υπήρχε η πιθανότητα να μην ξεκουραστούν. Σε οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσαν να πάρουν την κλήση για να μεταβούν στο άλλο πρόσωπο τους, ελεύθεροι σκοπευτές.

Δεν είναι το είδος των κινηματογραφικών ταινιών του Χόλιγουντ που γλιστράνε στην ύπαιθρο για να περάσουν τις εβδομάδες που καταδιώκουν έναν εχθρό για το ένα βολή, μια στιγμή θανάτου. Όχι. Ο Knoll και ο Jones είναι γρήγοροι να δηλώσουν ότι είναι, πρώτα απ 'όλα, στρατεύματα ασφαλείας, των οποίων η δουλειά είναι να προστατεύουν τους συναδέλφους τους.

"Θα κάνουμε ό, τι χρειάζεται για να κρατήσουμε τα στρατεύματά μας ασφαλή", δήλωσε ο Knoll, των Saratoga Springs, N.Y.

Στο Μπασούρ, το κέντρο της αεροπορικής αεροπορικής αεροπορίας στο βόρειο Ιράκ στην κορυφή της επιχείρησης Ιρακινή Ελευθερία, αυτό σήμαινε να κάνουμε "αδέξια" εργασία. Πηγαίνοντας περιμετρικά και εκτός βάσης περιπολίες, στέκεται φρουρά στα σημεία ελέγχου εισόδου και δημιουργώντας αμυντικές θέσεις πυροδότησης.

Δεν είναι πρόβλημα. Είναι ακριβώς αυτό που το εκπαιδευμένο ζευγάρι να κάνει. Τι περίμεναν όταν προσχώρησαν στην Πολεμική Αεροπορία για να είναι στρατεύματα ασφαλείας. Αγαπούν τον τρόπο ζωής. Επιπλέον, όταν έδωσαν εθελοντικά το καθήκον τους με την 86η Ομάδα Αντιμετώπισης Έκτακτης Ανάγκης, ήξεραν ότι για να κάνουν πραγματικά τη δουλειά τους θα έπρεπε να βρίσκονται σε μια γυμνή βάση στη μέση ενός αγώνα κάπου.

Είναι σε μια μοναδική μονάδα, η μόνη στην Πολεμική Αεροπορία. Η δουλειά του ομίλου είναι να είναι ο πρώτος που προσγειώνεται σε μια γυμνή βάση για να δημιουργήσει αεροδρόμιο και εναέρια λιμάνια, pronto. Η 786η Μοίρα των Στρατιωτικών Δυνάμεων Ασφαλείας, όπου οι Knoll και Jones εργάζονται σε επιχειρήσεις, παρέχει την ασφάλεια. Οι μπάτσοι κρατούν τους αερομεταφορείς ασφαλείς καθώς προσγειώνονται, εκφορτώνονται και εκκινούν αεροσκάφη όλο το εικοσιτετράωρο.

Ένα Sharp Eye

Ο Knoll και ο Jones δεν σταμάτησαν να σκανάρονται στα γύρω βουνά, ένα ένστικτο που είχαν αναπτύξει κατά τη διάρκεια της προπόνησης του ελεύθερου σκοπευτή. Με το αιχμηρό μάτι ενός σκοπευτή, έψαχναν για έναν αόρατο εχθρό. Ένας κινητός και αόριστος εχθρός, ο οποίος, αν δεν αγκαλιάσει, θα μπορούσε να επιτεθεί και να σκοτώσει τους συμπατριώτες της μοίρας και να προκαλέσει όλεθρο με πτήσεις.

Η ομάδα του ελεύθερου σκοπευτή ήλπιζε να δοκιμάσει την εκπαίδευσή της. Συνεπώς, κράτησαν τα τουφέκια μεγάλης εμβέλειας και τα κοστούμια καμουφλάζ της Ghillie έτοιμα. Σε λίγα λεπτά, θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν τα εργαλεία τους και να σιωπήσουν σιωπηλά στα βουνά σε αναζήτηση ενός στόχου.

Αλλά στις στενά συνδεδεμένες αγροτικές κοινότητες γύρω από το αεροδρόμιο, οι Κούρδοι γνώριζαν καλά τους φίλους και τους γείτονές τους. Νέα πρόσωπα είναι εύκολο να εντοπιστούν. Έτσι, νέα από έναν ξένο ταξιδεύει γρήγορα, φτάνοντας εύκολα σε φιλικούς συνεργάτες της περιοχής.

Είναι οι άνθρωποι της νοημοσύνης που δίνουν στους σκοπευτές τους στόχους τους.

Αλλά τα τοπικά μάτια και τα αυτιά βοήθησαν να αποτρέψουν τα ιρακινά στρατεύματα και τους τρομοκράτες από το να γλιστρήσουν και να πάρουν πυροβολισμούς στο Bashur.

Αλλά ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας δεν είναι μια ακριβής επιχείρηση. Οι τρομοκράτες είναι απρόβλεπτες και χτυπάνε γρήγορα, κάνοντας επιθέσεις σκληρές για να σταματήσουν, είπε ο Τζόουνς. Και η βασική αποστολή του Μπασάρ εξασφάλισε ότι θα βρισκόταν υπό συνεχή απειλή όσο συνεχιζόταν ο πόλεμος με το Ιράκ.

"Θα συνεχίσουμε να κάνουμε τις κανονικές δουλειές μας", δήλωσε ο Τζόουνς, ένας 11χρονος κτηνίατρος από το Wake Forrest, NC "Αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να στραφούμε σε λειτουργία ελεύθερου σκοπευτή, για να εξαλείψουμε κάθε απειλή πριν πληγεί ένας από τους ανθρώπους μας. "

Ο Knoll και ο Jones ήταν μια ομάδα για περισσότερα από δύο χρόνια. Έχουν εξαντλήσει το σκάφος τους μέσα από εκτεταμένη εκπαίδευση. Παραμένουν έτοιμοι και μπορούν να συγκεντρώσουν τα κιτ σκοπευτών τους και να βρεθούν στο δρόμο μέσα σε λίγα λεπτά. Ήξεραν ότι ο κύριος στόχος τους θα ήταν ένας κακός που θα φορούσε έναν πυροβολημένο από τον ώμο.

Γιατί το έβλεπαν στα βουνά. Επειδή μόνο ένας πυραύλος που πυροβόλησε από οποιαδήποτε από τις κορυφές που περιβάλλουν στην πόλη σκηνής τους θα μπορούσε να προκαλέσει μαζικούς τραυματισμούς. Και αν ένα βλήμα χτύπησε ένα αεροπλάνο φορτίου, θα μπορούσε να σταματήσει όλες τις αεροπορικές επιχειρήσεις στο στρατηγικό διάδρομο των 7,000 ποδών.

Αυτό δεν θα ήταν καλό, τουλάχιστον. Επειδή κατά τη διάρκεια της επιχείρησης απελευθέρωσης του Ιράκ, περισσότερες από 366 μεταφορές C-17 της Globemaster III και C-130 Hercules έπεσαν πάνω από 23 εκατομμύρια λίβρες φορτίου στο αεροδρόμιο. Τα περισσότερα αεροσκάφη έφτασαν τη νύχτα φορτωμένα στα βράγχια με προμήθειες και εξοπλισμό. Οι αερομεταφορείς έτρεχαν για να τους ξεφορτώσουν από το αχνό πράσινο φως των γυαλιών τους νυχτερινής όρασης.

Τα κοντινά βουνά αντέδρασαν με το θόρυβο των αεροπλάνων. Και η ομάδα έτρεξε μαύρες πράξεις για να προσθέσει ένα άλλο επίπεδο ασφάλειας στη νύχτα Bashur. Ο Knoll και ο Jones ήξεραν ότι θα έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους στο σκοτάδι. Δεν έχει σημασία, είπαν.

"Η μέρα ή η νύχτα, η δουλειά μας είναι να βγάλουμε έναν στόχο προτού να μπορέσει να πυροδοτήσει ένα από τα αεροσκάφη των πολλών εκατομμυρίων δολαρίων μας ή να σκοτώσει κάποιον", δήλωσε ο Knoll.

Επομένως, η έλλειψη μιας λήψης δεν αποτελεί επιλογή. Οτιδήποτε λιγότερο από ένα επιβεβαιωμένο χτύπημα δεν κάνει τίποτα για να μειώσει την απειλή για τους αέριους στο έδαφος. Αλλά αν ο ακριβής κώδικας της δουλειάς τους έβαλε επιπλέον πίεση στους ελεύθερους σκοπευτές, δεν εμφανίστηκε στα πρόσωπά τους.

"Απλά σιγουρευτείτε ότι δεν δυσκολεύεστε", είπε ο Knoll.

Εκπαιδεύτηκε στο Snipe

Αλλά το "χάλι" δεν είναι στο λεξιλόγιό τους. Ξέρουν ότι τα ταλέντα τους είναι σε μεγάλη ζήτηση. Ότι η απλή φήμη που βρίσκονται στο πεδίο της μάχης μπορεί να στείλει ταραχές μέσα από τις τάξεις του εχθρού.

"Οι σκοπευτές είναι ο μεγαλύτερος ψυχολογικός αποτρεπτικός παράγοντας στο πεδίο της μάχης", δήλωσε ο Knoll.

Είναι επίσης τα πιο μισητά στρατεύματα σε μια ζώνη μάχης. Έτσι οι ελεύθεροι σκοπευτές πρέπει να παραμείνουν επικεντρωμένοι στην αποστολή και τι κάνουν για να επιβιώσουν, είπε.

«Δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιο λάθος», είπε. "Πολλοί διακυβεύονται. Εκτός αυτού, πόσοι ελεύθεροι σκοπευτές έχετε ακούσει για ποιοι έχουν επιστρέψει από στρατόπεδο φυλακισμένων;"

Ο Knoll και ο Jones αποδέχονται τις ευθύνες της δουλειάς τους και τους κινδύνους. Ήξεραν τι εισέρχονταν όταν εντάχθηκαν στην ομάδα αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης, με έδρα την Air Base της Γερμανίας.

Η μοίρα τους βρίσκεται στη κοντινή Αεροπορική Βάση Sembach. Όταν έφτασαν, υπήρχαν έξι ελεύθεροι σκοπευτές. Αλλά για τα τελευταία δυόμισι χρόνια, οι Knoll και Jones ήταν οι μόνοι. Τα γραφεία τους είναι απέναντι μεταξύ τους και τρένο μαζί. Είναι επίσης φίλοι από τη δουλειά, έτσι ώστε να γνωρίζουν καλά το ένα το άλλο.

Και οι δύο περάσαμε από τη Σχολή Στρατού Στρατού στο Fort Benning, Ga., Ένα μήνα μακριά. Πέρασαν επίσης από το σχολείο της Εθνικής Φρουράς της Εθνικής Φρουράς στο Camp Joseph T. Robinson, Ark.

Αλλά είναι το πεντάμηνο βήμα στην ελίτ του σχολείου στρατού που τους καθιστά πολύτιμους για την ομάδα. Έμαθαν προχωρημένες δεξιοτεχνίες, για να μετρήσουν τα αποτελέσματα του ανέμου και να εκτιμήσουν το εύρος των στόχων. Έμαθαν επίσης να ανιχνεύουν, να παρακολουθούν και να περπατούν στόχους, αντιπαραβολή και καμουφλάζ. Και έμαθαν να επιλέξουν ιστότοπους για θέσεις και να δημιουργήσουν θέσεις ακρόασης και παρακολούθησης, καθώς επίσης και να μάθουν πώς να μην παραμένουν ανιχνευμένοι σε αυτά.

Αυτό δίνει στον κυβερνήτη της ομάδας έκτακτης ανάγκης μια επιλογή για τον καλύτερο τρόπο χρήσης των ελεύθερων σκοπευτών. Ο κυβερνήτης μπορεί να τους κρατήσει στο αεροδρόμιο για να ενισχύσει την προστασία της δύναμης ή να παράσχει πυροσβεστήρα - ή να τα στείλει σε περιπολίες γύρω από τις ράβδους. Οι περιπολίες μεγάλης εμβέλειας, οι οποίες μπορούν να διαρκέσουν λίγες μέρες, είναι να βρουν τους κακούς με τους πυραύλους επιφανείας-αέρος που λειτουργούν με τον ώμο. Αυτά τα όπλα μπορούν να απειλήσουν τα αεροσκάφη από όσο πιο μακριά από έξι μίλια.

"Παλεύουμε καλά πέρα ​​από τις μπροστινές γραμμές, έτσι μπορούμε να βγάλουμε έναν στόχο πολύ πριν να απειλήσουν τα αεροσκάφη μας ή τους ανθρώπους μας", δήλωσε ο Knoll. "Πρέπει να κρατήσουμε ένα αιχμηρό μάτι ανοικτό όλη την ώρα."

Μόλις το κυνήγι, όσο μεγαλύτερο είναι ο πυροβολισμός, τόσο πιο μακριά οι ελεύθεροι σκοπευτές είναι από το πρόβλημα. Έτσι, οι Knoll και Jones ξοδεύουν ώρες στην πυροβολιστική πυραύλων για να πυροδοτήσουν και να κυριαρχήσουν τα τουφέκια του Μ-24. Πρόκειται για μια στρατιωτική τροποποίηση του τυφεκίου κυνηγιού Remington 700.

"Εργαζόμαστε ως ομάδα, έτσι ξέρουμε πώς λειτουργεί ο ένας στον άλλο", είπε ο Jones.

Η ομαδική εργασία αποπληρώθηκε στο στρατό σχολείο, όπου οι ελεύθεροι σκοπευτές πρέπει να πυροβολούν από 400 έως 600 γύρους σε στόχους που κυμαίνονται από 12-ίντσες έως 20-ίντσες σε ύψος. Πυροβολούν από διάφορες αποστάσεις και σε διαφορετικές καταστάσεις. Μερικές φορές γνώριζαν την απόσταση από τον στόχο και μερικές φορές όχι. Και πρέπει να χτυπήσουν κινούμενους στόχους κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα.

Για να περάσουν κάθε φάση, οι ελεύθεροι σκοπευτές πρέπει να πετύχουν 14 στόχους. Ο Knoll και ο Jones έκαναν καλύτερα.

"Χτυπήσαμε 18 ή 19 στόχους σταθερά", δήλωσε ο Τζόουνς. "Είμαστε υπερήφανοι που είμαστε καλοί πυροβολισμοί".

Και οι δύο έχουν χτυπήσει στόχους σε περισσότερα από 1.000 μέτρα. Αλλά στο Bashur, ούτε ο Knoll ούτε ο Jones έριξαν έναν πυροβολισμό. Συνέχισαν να εκπαιδεύονται και πήγαιναν σε μακριές περιπολίες, αλλά δεν πήγαν σε μια πραγματική επιχείρηση. Επιθυμούσαν διαφορετικά.

Είχαν όμως κάποια ενθουσιασμό. Ο Knoll και ο Jones και 18 άλλοι αεροπορικοί ομαδοποιούνταν στο Bashur με 1.000 αλεξιπτωτιστές της 173ης Αεροπορικής Ταξιαρχίας από την Vicenza της Ιταλίας. Οι στρατιώτες εξασφάλιζαν την περίμετρο, ενώ οι αερομεταφορείς εξασφάλιζαν τον διάδρομο και καθιέρωναν τις αεροπορικές επιχειρήσεις.

Ήταν ένα ιστορικό άλμα, και 14 από τα jumpers της Air Force ήταν δυνάμεις ασφαλείας. Οι αερομεταφορείς ήταν οι πρώτες συμβατικές δυνάμεις της Πολεμικής Αεροπορίας να αλεξίπτωσαν σε μια ζώνη μάχης. Και τα τεράστια C-17 που τους έριξαν ήταν στην πρώτη τους αποστολή με αλεξίπτωτο.

"Είχαμε μόλις έρθει στο σπίτι από την εγκατάσταση και είχαμε τέσσερις ημέρες για να ανασυστήσουμε τη σκηνή για το άλμα στο Bashur", δήλωσε ο Jones. "Ήταν συναρπαστικό, αν και δεν ήξερα τι απειλή αναμένουμε."

Ευτυχώς, μια πραγματική ιρακινή απειλή δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Παρόλα αυτά, ο Knoll και ο Jones καθαρίζουν τα τουφέκια τους και διατηρούν τα κοστούμια Ghillie, τα κοσμούν με κομμάτια από κουρέλια, χορδές και τοπικά φυτά για να συνδυάσουν την ύπαιθρο.

Εργάστηκαν όλο το εικοσιτετράωρο, μέχρι τους λαιμούς τους στις δυνάμεις ασφαλείας που είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν. Αλλά δεν ήταν απογοητευμένοι.

«Όταν ανακάλυψα ότι πήγαινα στο Ιράκ, ήμουν έτοιμος», είπε ο Τζόουνς. "Δεν μπορούσα να περιμένω να έρθω στο Ιράκ και να κάνω τη δουλειά μου. Και αυτό ακριβώς έκανα».

Ο Knoll ήταν σίγουρος ότι αυτός και ο Τζόουνς μπορούσαν να πάρουν στα βουνά για να καταλάβουν έναν εχθρό. Αλλά όταν αυτό δεν συνέβη, συνέχισαν τη δουλειά τους για την προστασία των δυνάμεων.

"Αυτό ήταν το κύριο μέλημά μας, ούτως ή άλλως," είπε ο Knoll. "Αν όμως μας χρειάζονταν ως ελεύθεροι σκοπευτές, είμαστε έτοιμοι να εξαλείψουμε κάθε απειλή που μπορεί να εμφανιστεί."