Πώς οι εργοδότες χρησιμοποιούν συμφωνίες μη διάδοσης

Μια συμφωνία μη διάδοσης είναι μια γραπτή νομική σύμβαση και είναι συνήθως μεταξύ ενός εργοδότη και ενός εργαζομένου. Η σύμβαση ορίζει δεσμευτικούς όρους και προϋποθέσεις που απαγορεύουν στον εργαζόμενο να αποκαλύπτει εμπιστευτικές και αποκλειστικές πληροφορίες για την εταιρεία. Προκειμένου η συμφωνία να είναι νομικά δεσμευτική, ο εργαζόμενος πρέπει να λάβει κάτι σε αντάλλαγμα για την υπογραφή του σε αυτή την περίπτωση.

Οι συμφωνίες περί μη διάδοσης είναι επίσης γνωστές ως μη δημοσιοποίηση, NDA, εμπιστευτικές συμφωνίες κοινοποίησης, συμφωνίες περί απορρήτου, συμφωνίες αποκλειστικής πληροφόρησης και συμφωνίες εμπιστευτικότητας.

Μια ΜΔΠ ισχύει για όλη τη διάρκεια της απασχόλησης ενός εργαζομένου και για ένα χρονικό διάστημα μετά τον τερματισμό της απασχόλησης. Για να είναι εκτελεστή, μια συμφωνία μη διάδοσης πρέπει να προστατεύει πληροφορίες που είναι τόσο εμπιστευτικές όσο και πολύτιμες.

Άλλες περιπτώσεις όταν χρησιμοποιούνται συμφωνίες μη διάδοσης

Σε άλλες περιστάσεις όπου ένας εργοδότης ενδιαφέρεται να διατηρήσει την εμπιστευτική και ιδιωτική εταιρική πληροφόρηση ιδιωτική, μπορεί να θεσπιστεί συμφωνία μη διάδοσης. Η χρήση μιας NDA υπό ορισμένες από αυτές τις συνθήκες απαιτεί ένα άλμα πίστης από τον εργοδότη που μπορεί να μην γνωρίζει όλα τα άτομα που συμμετέχουν στη συζήτηση.

Ωστόσο, με τη χρήση δεσμευτικού νομικού εγγράφου, ο εργοδότης θα είχε κάποια προσφυγή εάν μοιράζονταν εμπιστευτικές ή αποκλειστικές πληροφορίες για την εταιρεία. Οι περιπτώσεις για τις οποίες ένας εργοδότης θα επιθυμεί να χρησιμοποιήσει μια συμφωνία μη διάδοσης περιλαμβάνει:

• Διαχείριση και συνεντεύξεις υψηλού επιπέδου εργασίας κατά τη διάρκεια της οποίας συζητούνται με τον υποψήφιο εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με την εταιρεία, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να προσληφθεί ανώτερος υπάλληλος χωρίς να συζητούνται ιδιαίτερα εμπιστευτικές πληροφορίες. Χωρίς τη συζήτηση, ο εργοδότης και ο υποψήφιος δεν θα είναι σε θέση να προσδιορίσουν εάν ο υποψήφιος ταιριάζει στην εργασία.
• Συμβόλαιο συμβούλου ή εργολάβου και συζητήσεις ανάθεσης και οποιαδήποτε προϊόντα προκύπτουν από το συμβατικό έργο που εκτελείται για την εταιρεία.
• Συζητήσεις πωλητών που αφορούν προϊόντα, ανταλλακτικά και άλλες πληροφορίες ανταλλαγής πληροφοριών για να προσδιοριστεί αν ο πωλητής έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να παράγει το απαραίτητο προϊόν.

• Καταστάσεις που αφορούν την αγορά μετοχών ή εταιρειών, τη δέουσα επιμέλεια ή οποιαδήποτε αλληλεπίδραση κατά την οποία μοιράζονται εμπιστευτικές πληροφορίες. Κατά τη διάρκεια της δέουσας επιμέλειας, κάθε πρόσωπο που πρέπει να ελέγξει τις εμπιστευτικές πληροφορίες της εταιρείας υποχρεούται να υπογράψει συμφωνία μη αποκάλυψης. Αυτό περιλαμβάνει τους λογιστές, τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, τους υπαλλήλους για την επανεξέταση των προϊόντων και ούτω καθεξής.

Παροχές εργοδότη από τη χρήση συμφωνιών μη διάδοσης

Οι εργοδότες επωφελούνται από συμφωνίες μη διάδοσης επειδή διατηρούν αυτά τα μέρη να μοιράζονται με τους ανταγωνιστές οποιαδήποτε ιδιοκτησιακή γνώση, εμπορικά μυστικά, πληροφορίες πελατών ή προϊόντων, στρατηγικά σχέδια ή άλλες πληροφορίες που είναι εμπιστευτικές και ιδιοκτησιακές για την εταιρεία.

Οι συμφωνίες περί μη διάδοσης δηλώνουν ότι ο υπογράφων δεν μπορεί να αποκαλύψει ή να επωφεληθεί με οποιονδήποτε τρόπο από εμπιστευτικές πληροφορίες της εταιρείας που τους παρέχονται.

Οι συμφωνίες περί μη διάδοσης αποκαλύπτουν συχνά την ιδιοκτησία της εταιρείας σε ό, τι αναπτύσσεται, γράφεται, παράγεται ή εφευρίσκεται κατά τη διάρκεια ή ως αποτέλεσμα απασχόλησης, συμβάσεων, υπηρεσιών ή συνεντεύξεων, εάν σχετίζεται με οποιοδήποτε τρόπο με το αντικείμενο των δραστηριοτήτων της εταιρείας.

Μια συμφωνία μη διάδοσης θα πρέπει να προσφέρει μια ρήτρα που επιτρέπει σε έναν εργοδότη να υπογράψει ή να δώσει την άδεια στον υπογράφοντα να χρησιμοποιήσει τις ιδιόκτητες πληροφορίες της εταιρείας. Αυτό επιτρέπει στους εργαζόμενους κάποια περιθώρια να συμμετέχουν σε δραστηριότητες όπως η έναρξη μιας επιχείρησης ή η παροχή υπηρεσιών στον πρώην εργοδότη τους.