Δημόσια ή Δημοτική Οικονομική Καριέρα

Τα δημόσια οικονομικά (γνωστά και ως δημοτικά ταμεία) έχουν δύο κύριους ορισμούς. Το πρώτο είναι η οικονομική διαχείριση για κυβερνήσεις και κυβερνητικές οντότητες. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν πόλεις, πόλεις, κομητείες και κράτη, καθώς και τις δημόσιες αρχές που διαχειρίζονται τέτοιες οντότητες όπως (όταν ανήκουν στο δημόσιο υπό την έννοια ότι ελέγχονται από την κυβέρνηση παρά από ιδιώτες), για παράδειγμα:

• Σχολικές περιοχές
• Τροχοπέδιλα και άλλοι δρόμοι διοδίων
• Γέφυρες και σήραγγες
• Αεροδρόμια
• Συστήματα δημόσιας συγκοινωνίας, όπως σιδηροδρομικές γραμμές, λεωφορεία, μετρό και γραμμές πορθμείων
• Δημοτικά συστήματα ύδρευσης
• Συστήματα αποχέτευσης
• Σκουπίδια και συλλογή απορριμμάτων
• Ηλεκτρικές επιχειρήσεις κοινής ωφελείας
• Δημόσια ιδιόκτητα στάδια, αρένες, αγωνιστικές πίστες και αθλητικές εγκαταστάσεις
• Πάρκα και περιοχές αναψυχής

Ο δεύτερος είναι ο κλάδος της επενδυτικής τραπεζικής και της αναδοχής τίτλων που ειδικεύεται στην άντληση κεφαλαίων για τις κυβερνήσεις και τις δημόσιες αρχές μέσω της διάρθρωσης και της εμπορίας ομολόγων.

Κυβερνητική οικονομική διαχείριση

Η πτυχή των δημόσιων οικονομικών που περιλαμβάνει την οικονομική διαχείριση με κυβερνητικούς φορείς, οργανισμούς και αρχές απαιτεί άτομα με εμπειρία, όπως για παράδειγμα:

• Λογιστές
• Ελεγκτές
• Ταμίας
• Διαχειριστές κινδύνων

Κατά τη χρηματοδότηση κυβερνητικών πράξεων, οι οικονομικοί διαχειριστές στην απασχόληση κυβερνητικών φορέων συχνά πρέπει να συνεργαστούν με τους εκλεγμένους υπαλλήλους για να καθορίσουν πολιτικές και νομοθεσία σχετικά με διάφορες πηγές χρηματοδότησης, κυρίως:

• Φόροι
• Τέλη χρηστών και διόδια
• Πρόστιμα
• Δανεισμός

Χειροτεχνία στα δημόσια οικονομικά

Ένα παλιό, οικείο χαρακτηριστικό των ασκήσεων του προϋπολογισμού εντός των κυβερνητικών οργάνων είναι η χρήση του μνημείου της Washington για την προστασία του αριθμού των εργαζομένων και των δαπανών, ενώ μειώνει τη δημόσια αντίθεσή τους στις αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών, των τελών χρήσης ή / και των διοδίων. ενώ μειώνει την αντίθεση του κοινού στις αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών, των τελών χρήσης ή / και των διοδίων.

Δημοτική ενοποίηση και συγχωνεύσεις

Σε πολλά κράτη, ο πολλαπλασιασμός των επιπέδων κυβέρνησης και / ή μικρών οντοτήτων σε κάθε επίπεδο συχνά κατηγορείται για ταχέως αυξανόμενο κόστος της κυβέρνησης που υπερβαίνει κατά πολύ τον γενικευμένο ρυθμό πληθωρισμού για αγαθά και υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα. Ένα δημοφιλές προτεινόμενο διορθωτικό μέτρο είναι η ενοποίηση ή συγχώνευση μικρών πόλεων και σχολικών περιοχών, μεταξύ άλλων δημόσιων φορέων, για την εξάλειψη περιττών διοικητικών δαπανών και κενών χώρων για κτίρια, μειώνοντας έτσι το κόστος. Παρομοίως, υπάρχουν κινήσεις για μικρές πόλεις και άλλες δικαιοδοσίες που στερούνται κλίμακας για την εξωτερική ανάθεση ή την ανταλλαγή υπηρεσιών, όπως η παραλαβή απορριμμάτων, η συντήρηση δρόμων και το όργωμα του χιονιού, για να κατανείμουν το κόστος κεφαλαίου δαπανηρών οχημάτων και εξοπλισμού που συχνά παραμένουν αδρανείς.

Επιπλέον, οι γειτονικές πόλεις ενδέχεται να επιδιώξουν να μοιράζονται υπηρεσίες αστυνομίας, πυρόσβεσης και διάσωσης σε μια παρόμοια προσπάθεια μείωσης του κόστους.

Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι δημοτικές συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις όχι μόνο δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες ως στρατηγικές για εξοικονόμηση κόστους, αλλά μπορεί να έχουν και το αντίθετο από τις επιδιωκόμενες επιπτώσεις τους. Βλέπε "Όταν οι πολιτικές συγκεντρώσεις δεν εξοικονομούν χρήματα" Η Wall Street Journal, 29 Αυγούστου 2011. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μια ομάδα αρκετών μικρών κυβερνήσεων μπορεί να καταλήξει να κοστίζει λιγότερο, συλλογικά, από μια μεγαλύτερη κυβέρνηση που συνδυάζει όλες τις λειτουργίες τους για τους κύριους λόγους:

• Οι μικρές κυβερνήσεις τείνουν να απασχολούν λιγότερους υψηλά αμειβόμενους επαγγελματίες όπως δικηγόρους.
• Οι μικρές κυβερνήσεις τείνουν να έχουν χαμηλότερες κλίμακες αμοιβών και παροχές (όπως ασφάλιση υγείας και συντάξεις) για συγκρίσιμες θέσεις.
• Οι μικρές κυβερνήσεις έχουν συνήθως περισσότερες θέσεις γεμάτες με χρονομετρητές χαμηλών μισθών.

Μια άλλη πτυχή των μικρών κυβερνήσεων που δεν αναφέρονται στο άρθρο είναι ότι είναι πιθανότερο από τις μεγαλύτερες δικαιοδοσίες να εξαρτώνται από τους απλήρωτους εθελοντές να παραδίδουν βασικές υπηρεσίες, όπως πυροσβεστικά και ασθενοφόρα, σωστικά ή EMS squads.

Επιπλέον, οι ερευνητές που αναφέρονται στο άρθρο διαπιστώνουν ότι, όταν οι κυβερνήσεις συγχωνεύονται, τα πακέτα αμοιβών και παροχών για το προσωπικό που διατηρείται τείνουν να φτάνουν στο επίπεδο που προσφέρει η κυβέρνηση με τις υψηλότερες πληρωμές πριν από την ενοποίηση. Επιπλέον, η "εναρμόνιση" του προσωπικού και των υπηρεσιών τείνει επίσης να οδηγήσει σε αυξημένες υπηρεσίες (και συνεπώς υψηλότερες δαπάνες) για τους κατοίκους των περιοχών με το χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών εκ των προτέρων. Τελικά, οι αποταμιεύσεις που προκύπτουν από τη μείωση των διπλών διευθυντικών στελεχών, των διοικητικών υπαλλήλων και του εξοπλισμού αντισταθμίζονται περισσότερο από την αύξηση της αποζημίωσης για τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων.

Το Κόστος Ιλλινόις της Μελέτης της Κυβέρνησης

Μια μελέτη για τα δημόσια οικονομικά στην πολιτεία του Illinois δείχνει ότι, σε σύγκριση με τους μέσους μισθούς στους δήμους, οι εργαζόμενοι του νομού κερδίζουν το 35% περισσότερο, οι δημοτικοί υπάλληλοι κερδίζουν το 46% περισσότερο και οι δημόσιοι υπάλληλοι λαμβάνουν 49% περισσότερο. Οι δήμοι κατέχουν το 77% των θέσεων τους με μερική απασχόληση, σε αντίθεση με το 25% στους δήμους, μόλις το 9% στις κομητείες και το 31% στην κρατική κυβέρνηση. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι οι συνολικές δαπάνες στους δήμους αυξήθηκαν μόνο κατά 17% από το 1992 έως το 2007, έναντι 50% στους δήμους, 66% στις κομητείες και 51% στην κυβέρνηση του κράτους.

Ένας άλλος παράγοντας είναι ότι οι δήμοι συνήθως έχουν σημαντικά λιγότερους υπαλλήλους ανά κάτοικο σε σχέση με άλλα επίπεδα κυβέρνησης.

Όπως και σε άλλα κράτη, το κόστος στις σχολικές συνοικίες του Illinois αυξάνεται πολύ γρήγορα, αυξημένο κατά 74% την περίοδο 1992-2007. Οι μέσοι μισθοί των σχολικών περιοχών είναι κατά 25% υψηλότεροι από τους μισθούς των δήμων και το 23% του προσωπικού τους είναι μερικής απασχόλησης.

Καινοτομίες: Μεταξύ των πρόσφατων καινοτομιών στα δημόσια οικονομικά περιλαμβάνονται ομόλογα κοινωνικού αντικτύπου, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων αιχμής, αλλά μεταφέρουν τον κίνδυνο αποτυχίας από τους φορολογούμενους σε ιδιώτες επενδυτές.