Πρόωρη ιστορία της αστυνόμευσης

Η ιδέα μιας επαγγελματικής ομοιόμορφης αστυνομικής δύναμης είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένη στην αντίληψη μας για την κοινωνία ότι είναι εύκολο να σκεφτούμε την αστυνομία ως ένα από τα αρχαιότερα κυβερνητικά όργανα. Μπορεί να είναι περίεργο, τότε να μάθουμε ότι η ιδέα των αστυνομικών, όπως τις γνωρίζουμε, είναι μια εξαιρετικά νεαρή ιδέα, που χρονολογείται μόλις από τον 19ο αιώνα. Όπως και τα περισσότερα κυβερνητικά ιδρύματα, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου στην κοινωνία εξελίχθηκαν αργά με την πάροδο του χρόνου.

Αρχαίες πρακτικές

Στις αρχαίες κοινωνίες, δεν υπήρξε καμία επίσημη λειτουργία επιβολής του νόμου και ελάχιστες, αν όχι, προσπάθειες οργάνωσης. Αντ 'αυτού, τα άτομα, οι οικογένειες και οι οικογένειες τους ανέλαβαν να πάρουν εκδίκηση ενάντια σε εκείνους που μπορεί να τους τραυματίσουν ή να τους προσβάλλουν. Η ιδέα της πρόληψης του εγκλήματος ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στην πρώιμη ιστορία της επιβολής του νόμου και της εγκληματολογίας.

Στρατιωτική δύναμη και κοινωνική τάξη

Καθώς αναπτύχθηκαν οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες, η λειτουργία της επιβολής του νόμου έγινε ρόλο του στρατού. Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ειδικότερα, ο στρατός διαδραμάτισε έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της πολιτικής τάξης. Βεβαίως, σε όλη την ιστορία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υπήρξαν ταραχές και εξεγέρσεις, αλλά γρήγορα καταρρίφθηκαν.

Η θέα των Ρωμαϊκών εκατόντων που περιπολούν τις αγορές και τις κοινές περιοχές των πόλεων ήταν ένα φυσιολογικό περιστατικό. Απλά με την παρουσία τους, το ρωμαϊκό στρατιωτικό προσωπικό συνέχισε πολύ για να εξασφαλίσει την τήρηση των νόμων. Αυτή η έννοια της πρόληψης του εγκλήματος θα οδηγούσε σε πιο σύγχρονες απόψεις της εγκληματολογίας πολύ αργότερα στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο φύλακας του αδερφού μου: Έλεγχος κλανών και αρπαγές αίματος

Μετά τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η ευθύνη για τη διατήρηση της τάξης έπεσε και πάλι στις τοπικές αρχές. Στην Αγγλία, η κοινωνία επανήλθε στην αρχαία αντίληψη ότι τα άτομα ήταν υπεύθυνα για τον εαυτό τους και την προστασία τους.

Ο αγγλικός νόμος παρέχει στα μεμονωμένα θέματα την εξουσία και την ευθύνη να χρησιμοποιούν τη βία για να διατηρούν τον έλεγχο. Οι γείτονες έπρεπε να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Αυτή η μορφή κοινωνικού ελέγχου αναφέρεται από τον αγγλικό ιστορικό Charles Reith ως «Kin Policing» επειδή βασίστηκε στην ιδέα ότι οι οικογένειες και οι φυλές ήταν υπεύθυνες για τις ενέργειες των δικών τους μελών. Όπως και στις αρχαίες κοινωνίες, οι φυλές θα πάρουν εκδίκηση για παραβιάσεις και κυριαρχούν θύματα του αίματος, μερικές φορές σβήνοντας ολόκληρες οικογένειες.

Κοινοτική αστυνόμευση και το Frankpledge

Για να θεσπιστεί μια πιο ομοιόμορφη μέτρηση της κοινωνικής τάξης, χρειάστηκε μια νέα μέθοδος για να διατηρηθεί ο έλεγχος. Ως αποτέλεσμα, αναπτύχθηκε μια νέα αντίληψη αστυνόμευσης, στην οποία οι τοπικοί πολίτες κατηγορούνταν για την προστασία των τοπικών κοινοτήτων τους.

Αυτό το μοντέλο αστυνόμευσης της κοινότητας ονομάστηκε "frankpledge", και απαίτησε όλα τα αρσενικά ηλικίας άνω των 12 ετών να ενταχθούν σε μια ομάδα εννέα από τους γείτονές τους. Αυτή η ομάδα των 10 ονομάστηκε "tything", και τα μέλη της ορκίστηκαν να συλλάβουν και να κρατούν οποιοδήποτε μέλος της ομάδας ή της οικογένειάς τους που διέπραξε έγκλημα. Κάθε "tythingman" ορκίστηκε να προστατεύσει τους συναδέλφους του και η υπηρεσία ήταν υποχρεωτική και απλήρωτη.

Δέκα τυφλοί ομαδοποιήθηκαν για να σχηματίσουν ένα "εκατό" και τέθηκαν υπό την επίβλεψη ενός αστυνόμου. Με τον αστυνόμο έρχονται οι πρώτες αντιλήψεις ενός σύγχρονου αστυνομικού, καθώς σηματοδότησε την πρώτη φορά που δόθηκε στο άτομο το συγκεκριμένο καθήκον πλήρους απασχόλησης για διατήρηση της τάξης.

Όλοι οι αστυνομικοί σε μια περιοχή ή το στρατόπεδο βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Shire Reeve (σερίφης), ο οποίος διορίστηκε από τον βασιλιά, σηματοδοτώντας τις αρχές του συστήματος επιβολής του νόμου που είμαστε σήμερα εξοικειωμένοι.

Ενοριακό Σύστημα

Η έλλειψη εποπτείας από το στεφάνι οδήγησε σε καταστροφή του συστήματος frankpledge και τελικά αντικαταστάθηκε με ένα πιο διαχειρίσιμο σύστημα ενορχηστρωμένων ενοριών. Σε αντίθεση με το frankpledge, τα αρσενικά σε μια ενορία ή μια πόλη, εξυπηρετούσαν ένα χρόνο ως αστυνομικός. Οι αστυνομικοί ήταν υπεύθυνοι για τη διοργάνωση νυχτοφύλακων για να λειτουργούν ως φρουροί στις πόρτες της πόλης το βράδυ.

Οι αστυφύλακες έλαβαν την εξουσία να αυξήσουν την "απόχρωση και κλαίνε", η οποία ήταν πρόσκληση για δράση σε περίπτωση έγκλησης ή έκτακτης ανάγκης. Με το χτύπημα της απόχρωσης και της κραυγής, όλα τα αρσενικά στην ενορία έπρεπε να εγκαταλείψουν ό, τι έκαναν και να βοηθήσουν τον αστυνόμο. Η απόχρωση και η κραυγή θα ταξίδευαν από την ενορία στην ενορία μέσα σε ένα στρατόπεδο μέχρι να συλληφθεί ο εγκληματίας ή να μην απαιτείται πλέον βοήθεια.

Οι Αρχές της Σύγχρονης Αστυνόμευσης

Κοντά στο τέλος του 14ου αιώνα, οι δικαστές της ειρήνης διορίστηκαν από τον βασιλιά για να παράσχουν στήριξη στους κτηνοτρόφους και τους αστυνομικούς. Οι δικαστές της ειρήνης είχαν την εξουσία να εκδίδουν εντάλματα και διεξήγαγαν ακροάσεις αναστολής για υπόπτους εγκληματίες. Προσπάθησαν επίσης υποθέσεις που αφορούσαν πλημμελήματα και πολιτικές παραβάσεις.

Ένα σύστημα που αναπτύχθηκε βαθμιαία όπου οι στρατιώτες άρχισαν να βοηθούν τους δικαστές της ειρήνης και απασχολούσαν τους τοπικούς αστυνομικούς να εποπτεύουν τους αστυνομικούς, να αναλαμβάνουν υπόπτους εγκληματίες και να εξυπηρετούν εντάλματα.

Αυτό το σύστημα τοπικής επιβολής του νόμου εξυπηρετούσε τις μικρές κοινότητες που υπήρχαν την εποχή εκείνη στον 19ο αιώνα και μεταφέρθηκε στις αμερικανικές αποικίες. Μόνο μετά την έκρηξη του πληθυσμού στα τέλη του 18ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία προέκυψε προφανής ανάγκη επαγγελματισμού της αστυνομίας.