Πώς λειτουργούν τα συστήματα συνταξιοδότησης

Ένα σύστημα συνταξιοδότησης είναι ένας οργανισμός που διευκολύνει την αποταμίευση συνταξιοδότησης και τη διανομή οφέλους για τους κυβερνητικούς εργαζομένους. Παρόλο που τα συστήματα αυτά ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, πολλά από αυτά έχουν καθορισμένα προγράμματα αποταμίευσης συνταξιοδοτικών παροχών και συνταξιοδοτικών παροχών και εξαρτημάτων ασφάλισης υγείας.

Στα προγράμματα καθορισμένων παροχών, οι σημερινοί υπάλληλοι και οι απασχολούμενοι οργανισμοί τους συνεισφέρουν χρήματα στο σύστημα συνταξιοδότησης. Το σύστημα χρησιμοποιεί αυτά τα χρήματα για να πληρώσει τις προσόδους και τα έξοδα ασφάλισης υγείας για τους σημερινούς συνταξιούχους. Το σύστημα αναλαμβάνει τον κίνδυνο για επενδυτικές επιδόσεις. Τα προγράμματα καθορισμένων παροχών αποτελούν τη ραχοκοκαλιά πολλών μακροχρόνιων συστημάτων συνταξιοδότησης.

Με το πέρασμα του χρόνου, τα συστήματα συνταξιοδότησης έχουν προσθέσει επιλογές καθορισμένων εισφορών για τους υπαλλήλους για να εξοικονομήσουν πρόσθετα χρήματα για συνταξιοδότηση. Σε πολλά συστήματα, οι επιλογές καθορισμένης συνεισφοράς ξεκίνησαν ακριβώς όπως αυτές - οι επιλογές. Αλλά αλλάζουν αργά το σύστημα ανά σύστημα.

Μειώνοντας την ελκυστικότητα της κυβερνητικής συνταξιοδότησης

Υπό δημόσια πίεση, οι νομοθέτες έχουν μειώσει τη συνολική ελκυστικότητα των συστημάτων συνταξιοδότησης με διάφορους τρόπους. Πρώτον, έχουν αναγκάσει τους υπαλλήλους να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα, ενώ παράλληλα κατέχουν τα ίδια οφέλη. Όπως η έννοια των κυβερνήσεων που κάνουν περισσότερα με λιγότερα, οι εργαζόμενοι συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα για την ίδια αποζημίωση συνταξιοδότησης.

Δεύτερον, οι νομοθέτες έχουν μετατοπίσει τον κίνδυνο από τους εργοδότες στους εργαζόμενους, καθιστώντας τα προγράμματα καθορισμένων εισφορών μεγαλύτερο μέρος του συστήματος, ενώ απομακρύνονται με προγράμματα καθορισμένων εισφορών. Αυτό δίνει στους εργαζόμενους περισσότερη αβεβαιότητα σχετικά με το βιοτικό τους επίπεδο στη συνταξιοδότηση. Οι εργαζόμενοι μπορούν να εργαστούν για την επίτευξη προσόδου στόχου σε ένα πρόγραμμα καθορισμένων παροχών, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν με βεβαιότητα σε ένα πρόγραμμα καθορισμένων εισφορών.

Τρίτον, οι νομοθέτες έχουν προσθέσει κανόνες που επηρεάζουν πόσο νωρίς μπορεί κάποιος να συνταξιοδοτηθεί και πόσα από τα έξοδα ασφάλισης ασθενείας των συνταξιούχων πληρώνονται από το σύστημα. Η ασφάλιση υγείας αποτελεί σημαντικό κόστος για τα συστήματα συνταξιοδότησης, οπότε η απόσπαση μέρους του κόστους αυτού αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για τους διαχειριστές του συστήματος συνταξιοδότησης, αλλά όχι για τους ανθρώπους που εξυπηρετούν.

Τέταρτον, οι νομοθέτες έχουν περιορίσει την πρακτική της διπλής εμβάπτισης όπου οι συνταξιούχοι εργάζονται σε έναν οργανισμό εντός του συστήματος συνταξιοδότησης αποσύροντας έτσι από το σύστημα συνταξιοδότησης και έναν εργοδότη-μέλος. Ανάλογα με τους κανόνες του συστήματος συνταξιοδότησης, αυτή η πρακτική μπορεί να έχει επιζήμιες συνέπειες για τη βιωσιμότητα του συστήματος.

Όταν αλλάζουν οι κανόνες συνταξιοδότησης

Οι κυβερνητικοί εργάτες τείνουν να ψηφίζουν με υψηλότερο ποσοστό από ό, τι ο συνολικός πληθυσμός, οπότε είναι λογικό οι νομοθέτες να προσπαθούν να κατευνάσουν τους κυβερνητικούς εργάτες από την παγίωση υπαρχόντων υπαλλήλων σύμφωνα με τους παλαιούς κανόνες. Οι νέοι εργαζόμενοι υπόκεινται στους λιγότερο ευνοϊκούς κανόνες. Δεν γνωρίζουν ότι παίρνουν μια χειρότερη συμφωνία από τους συναδέλφους τους έως ότου είναι ήδη στην εργασία.

Μερικά συστήματα συνταξιοδότησης κάνουν τους υπαλλήλους να συνεισφέρουν στην κοινωνική ασφάλιση. Άλλοι δεν το κάνουν. Προκειμένου να λαμβάνουν συνταξιοδοτικά οφέλη από την κοινωνική ασφάλιση, τα άτομα πρέπει να συμβάλλουν σε αυτό κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους ζωής. Όταν οι νομοθέτες και το προσωπικό τους γράφουν τα καταστατικά των συνταξιοδοτικών συστημάτων, λαμβάνουν υπόψη εάν οι συνταξιούχοι θα έχουν πρόσβαση στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Παραδείγματα συστημάτων συνταξιοδότησης

Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα συστημάτων συνταξιοδότησης:

• Οι περισσότεροι εργαζόμενοι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης συμμετέχουν στο σύστημα συνταξιοδότησης των ομοσπονδιακών υπαλλήλων. Το σύστημα αυτό άρχισε το 1987 να καταργήσει το σύστημα συνταξιοδότησης των δημόσιων υπηρεσιών. Το FERS έχει τρία συστατικά: Κοινωνική Ασφάλιση, Βασικό Σχέδιο Οφέλους και Σχέδιο Αποταμιευτικών Αποταμιεύσεων. Το σχέδιο αυτό συνδυάζει τόσο τα καθορισμένα οφέλη όσο και τα στοιχεία καθορισμένης συνεισφοράς. Το CSRS είναι ένα πρόγραμμα καθορισμένων παροχών. Όταν δημιουργήθηκε το FERS, οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να επιλέξουν να παραμείνουν στο CSRS ή να πάνε στο FERS.
• Τα κράτη διαθέτουν διάφορα συστήματα συνταξιοδότησης που εργάζονται για διάφορες συλλογές κυβερνητικών φορέων και των υπαλλήλων τους. Ορισμένα κράτη έχουν συστήματα συνταξιοδότησης ειδικά για τις κρατικές υπηρεσίες, τη δημόσια εκπαίδευση, τις κυβερνήσεις των πόλεων και τις κυβερνήσεις των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων. Για παράδειγμα, το Τέξας διαθέτει το σύστημα συνταξιοδότησης υπαλλήλων για τους κρατικούς υπαλλήλους, το σύστημα συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών για τους υπαλλήλους πανεπιστημίων και σχολείων, το δημοτικό συνταξιοδοτικό σύστημα του Τέξας για τους υπαλλήλους των πόλεων και το σύστημα συνταξιοδότησης County County & District για υπαλλήλους στις κυβερνήσεις των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων και στις ειδικές περιφέρειες. Ορισμένες μεγάλες πόλεις και κομητείες επιλέγουν να μην συμμετάσχουν σε κρατικά συνταξιοδοτικά συστήματα και να δημιουργήσουν τα δικά τους σχέδια αυτοχρηματοδότησης για συνταξιοδότηση.