Εκτεταμένες Διπλές Δραστηριότητες (ETOPS)

ETOPS Tutorial

Πίνακας περιεχομένων:

Ορισμός ETOPS
CFR Μέρος 121.161

ETOPS, ή Εκτεταμένες λειτουργίες ή Επέκταση διπλών λειτουργιών, περιγράφει έναν τύπο ενέργειας στον οποίο οι αερομεταφορείς επιτρέπεται να πετάξουν σε εκτεταμένη απόσταση σε μέρη όπου τα αεροδρόμια και οι περιοχές προσγείωσης είναι αραιοκατοικημένα, όπως οι μεγάλες διαδρομές στον ωκεανό (αν και το ETOPS δεν περιορίζεται στις ωκεάνιες πτήσεις). Αυτοί οι αερομεταφορείς ενδέχεται να έχουν προηγουμένως περιοριστεί από το Μέρος 121.161 της FAR, το οποίο θέτει περιορισμούς στους αερομεταφορείς σε ορισμένες διαδρομές και το ETOPS αποτελεί πρόσθετο προνόμιο ή απαλλαγή από τον αναφερόμενο κανόνα που επιβάλλει η FAA, όπως περιγράφεται στο FAR Part 121.161 (βλέπε παρακάτω).

Ορισμός ETOPS

Στο AC-120-42B, ο FAA ορίζει το ETOPS ως:

Μια πτητική πτήση αεροπλάνου κατά τη διάρκεια της οποίας ένα τμήμα της πτήσης διεξάγεται μετά από 60 λεπτά από κατάλληλο αερολιμένα για αεροπλάνα με κινητήρα στροβίλου με δύο κινητήρες και πέραν των 180 λεπτών για αεροπλάνα μεταφοράς επιβατών με στροβιλοκινητήρα με περισσότερους από δύο κινητήρες. Η απόσταση αυτή καθορίζεται με τη χρήση εγκεκριμένης ταχύτητας κρουαζιέρας με ένα κινητήρα εκτός λειτουργίας υπό κανονικές ατμοσφαιρικές συνθήκες σε ασταθή αέρα. Με λίγα λόγια, το ETOPS προέκυψε ως αποτέλεσμα του Μέρος 121.161 του FAR, προκειμένου να επιτρέψει στα αεροσκάφη να πλεύσουν δρομολόγια που διαφορετικά θα ήταν αντίθετα προς τους κανονισμούς ανά Μέρος 121.

CFR Μέρος 121.161

Συγκεκριμένα, το τμήμα CFR 121.161 αναφέρει τα εξής:

"… κανένας κάτοχος πιστοποιητικού δεν μπορεί να εκτελεί αεροσκάφος με στροβιλοκινητήρα σε μια διαδρομή που περιέχει ένα σημείο: Αρχικά, το ακρωνύμιο ETOPS χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μόνο αεροσκάφος του τμήματος 121 με δύο κινητήρες. Από την έναρξή του οι κανονισμοί ETOPS επεκτάθηκαν κάθε αεροσκάφος δύο, τριών ή τεσσάρων κινητήρων που μεταφέρει επιβάτες σε μια περιοχή στην οποία δεν είναι προσπελάσιμα τα αεροδρόμια σύμφωνα με τους κανονισμούς της FAA, εξ ου και η αλλαγή ακρωνύμιου από "διευρυμένες δίδυμες λειτουργίες" σε "εκτεταμένες λειτουργίες".

Αρχίζοντας το 1936, ένας χειριστής ή χειριστής έπρεπε να αποδείξει ότι υπήρχαν κατάλληλα πεδία προσγείωσης τουλάχιστον ανά 100 μίλια κατά μήκος της διαδρομής τους. Όταν το CFR Μέρος 121.161 ιδρύθηκε το 1953, οι φορείς εκμετάλλευσης αεροσκαφών έπρεπε να εξασφαλίσουν χώρο προσγείωσης εντός 60 λεπτών από τη διαδρομή τους. Με τα αεροσκάφη των τριών και τεσσάρων κινητήρων, οι κανόνες συνέχισαν να αλλάζουν, ώστε να διατηρούνται αποτελεσματικά οι χειριστές, διατηρώντας παράλληλα ένα δίχτυ ασφαλείας για τα αεροσκάφη, σε περίπτωση που ένας κινητήρας αποτύχει.

Η πρώτη έγκριση ETOPS χορηγήθηκε στην TWA το 1985, το ίδιο έτος η FAA άρχισε να επιτρέπει στα αεροσκάφη διπλού κινητήρα παράταση σε μια περίοδο ανατροπής 120 λεπτών. Στη συνέχεια επεκτάθηκε ακόμη περισσότερο στο ανώτατο όριο των 180 λεπτών το 1988.

Σήμερα, ένας κανόνας ETOPS των 240 λεπτών εγκρίνεται υπό ορισμένες συνθήκες για πίδακες τριών και τεσσάρων κινητήρων. Η Boeing ήταν η πρώτη που έλαβε την πιστοποίηση ETOPS-240 για τα αεροσκάφη της Boeing 777.

Για οποιοδήποτε αεροπλάνο μπορεί να πετάξει με επιτυχία σύμφωνα με τους κανόνες ETOPS, πρέπει πρώτα να πιστοποιηθεί και να εγκριθεί από την FAA. Η διαδικασία έγκρισης για το ETOPS περιγράφεται στη συμβουλευτική εγκύκλιο 120-42Β.

Οι αερομεταφορείς που χρησιμοποιούν αεροσκάφη διπλού κινητήρα μπορούν να υποβάλουν αίτηση για πιστοποίηση ETOPS σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες κατηγορίες, σύμφωνα με το AC-120-42B: