Οι εργαζόμενοι εκτιμούν ότι έχουν άδεια ασθενείας

Παραδοσιακά, η άδεια ασθενείας αποδίδεται σε απουσία εργασίας, την οποία ένας οργανισμός παρέχει εθελοντικά στους εργαζομένους ως παροχή. Όλο και περισσότερο, όμως, τα τελευταία χρόνια, τόσο οι κρατικές όσο και οι τοπικές, απαιτούν από τους εργοδότες να παρέχουν αμειβόμενες μέρες πληρωμής.

Τα οφέλη της άδειας ασθενείας

Οι παροχές ασθενείας τόσο στον εργοδότη όσο και στον άρρωστο εργαζόμενο. Οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν αναρρωτική άδεια όταν είναι προσωρινά άρρωστοι και έρχονται στην εργασία θα δημιουργούσαν πιθανή μόλυνση σε άλλους υπαλλήλους.

Η άδεια ασθενείας ωφελεί επίσης έναν εργαζόμενο που δεν θα είναι σε θέση να εργαστεί αποτελεσματικά λόγω ασθένειας. Επιτρέπει στον εργαζόμενο να πάρει κάποιο χρόνο διακοπής για αυτο-φροντίδα και θεραπεία.

Η δυνητικά αμειβόμενη άδεια ασθενείας παρέχει το χρόνο που χρειάζονται οι εργαζόμενοι για να αναζητήσουν ιατρική περίθαλψη για την τρέχουσα ασθένεια τους όταν χρειαστεί.

Ορισμένες οργανώσεις επιτρέπουν τη χρήση της άδειας ασθενείας για να φροντίζουν τα άρρωστα μέλη της οικογένειας και η πλειοψηφία της ισχύουσας νομοθεσίας το απαιτεί στις περισσότερες περιπτώσεις. Στο παρελθόν, το ποσό της αναρρωτικής άδειας συσσωρεύτηκε συχνά από υπαλλήλους βάσει ετών υπηρεσίας στην οργάνωση και το επίπεδο της θέσης τους. Άλλες εταιρείες επέλεξαν να διατηρούν απλή άδεια ασθενείας: κάθε εργαζόμενος έλαβε το ίδιο ποσό αναρρωτικής άδειας.

Συγκεντρωτική άδεια ασθενείας

Στην εκκρεμούσα και περασμένη νομοθεσία, κράτη όπως η Καλιφόρνια, ωστόσο, υποχρεώνουν τον εργοδότη να πληρώνει μία ώρα αμοιβής ασθενείας για κάθε 30 ώρες που εργάζεται ένας υπάλληλος. Η κάλυψη επεκτείνεται επίσης στους μερικώς απασχολούμενους και τους έκτακτους υπαλλήλους.

Συγκρίνεται με μέσο όρο 8,0 ημερών που καταβάλλεται επί του παρόντος από τους εργοδότες σε εργαζόμενους με συγκεκριμένο αριθμό ημερών που χορηγούνται, μετά την ολοκλήρωση της εν λόγω υπηρεσίας ή που συσσωρεύονται κατά τα επόμενα έτη.

Για τους πενταετείς υπαλλήλους, οι ημέρες μεταβαίνουν σε 9,5 και μετά από 25 χρόνια ο εργαζόμενος λαμβάνει κατά μέσο όρο 10,9 ημέρες. Υπάρχουν, βεβαίως, διαφορές που βασίζονται στον τύπο εργασίας. Οι επαγγελματίες, οι τεχνικοί, οι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των πωλήσεων λαμβάνουν κατά μέσο όρο περισσότερες άδειες, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας (BLS).

Άλλες εταιρείες επιλέγουν πολιτική αμειβόμενου χρόνου (PTO), η οποία αναδιπλώνει την άδεια ασθενείας, τις ημέρες διακοπών και τις προσωπικές μέρες σε μια τράπεζα ημερών που οι υπάλληλοι χρησιμοποιούν κατά την κρίση τους. Έχει ξεκινήσει η συζήτηση σχετικά με τον τρόπο καταλογισμού της απαιτούμενης άδειας μετ 'αποδοχών σε ένα σύστημα PTO.

Άρνηση ασθενείας στο νομοθετικό μικροσκόπιο

Παρόλο που δεν υπάρχουν ομοσπονδιακοί νόμοι στις Η.Π.Α. που να απαιτούν από τον εργοδότη να προσφέρει αμειβόμενη άδεια ασθενείας επί του παρόντος, οι εργοδότες της επιλογής προσφέρουν στους μισθωτούς αμειβόμενη άδεια ασθενείας ως μέρος ενός συνολικού πακέτου παροχών Όπως αναφέρθηκε, σε πολλές άλλες χώρες και δικαιοδοσίες και σε ομοσπονδιακό επίπεδο εξετάζεται νομοθεσία για την εντολή των εργοδοτών να καταβάλλουν άδεια ασθενείας.

Το 2007, το Σαν Φρανσίσκο ήταν η πρώτη τοπική περιοχή στις Η.Π.Α. για να δώσει εντολή στους εργοδότες να παρέχουν άδεια ασθενείας. Επιβάλλεται η διαβίβαση απαίτησης ασθενείας σε εθνικό επίπεδο. παγκοσμίως, τα περισσότερα έθνη απαιτούν άδεια μετ 'αποδοχών που κυμαίνεται από 5-30 ημέρες.

Είτε άδεια αναρρωτικής αδείας είτε ΑΣΚ, αναμένεται στις περισσότερες βιομηχανίες ως μέρος ενός ολοκληρωμένου πακέτου παροχών. Οι κύριες ομάδες εργαζομένων που δεν καλύπτονται από τις πολιτικές αναρρωτικών αδειών είναι οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση και οι υπάλληλοι στον κλάδο των υπηρεσιών.

Το ποσοστό των Αμερικανών υπαλλήλων που λαμβάνουν άδεια ασθενείας με πληρωμή, σύμφωνα με μελέτη BLS τον Μάρτιο του 2015:

• Το 98% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση στην κρατική και τοπική αυτοδιοίκηση.
• Το 42% των εργαζομένων με μερική απασχόληση στην κρατική και τοπική κυβέρνηση είχαν πληρώσει τις ημέρες ασθενείας.
• 65 τοις εκατό του συνόλου των εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Το 84-88% των εργαζομένων είχε πρόσβαση σε αμειβόμενη άδεια σε διευθυντικές, επαγγελματικές και συναφείς θέσεις.
• Το 24% των εργαζομένων με μερική απασχόληση και των εργαζομένων στον κλάδο των υπηρεσιών (45%) ήταν λιγότερο πιθανό να πληρώσουν άδεια ασθενείας.