Μάθετε σχετικά με τις ημέρες των ασθενών που πληρώνονται από τον εργοδότη

Οι αμειβόμενες ημερήσιες εργάσιμες ημέρες επιτρέπουν στους υπαλλήλους να αφιερώνουν χρόνο στην εργασία τους ενώ είναι άρρωστοι χωρίς να χάνουν αμοιβή. Οι εργαζόμενοι συγκεντρώνουν ημέρες ασθενείας με βάση την πολιτική των εργοδοτών τους. Μερικοί βασίζουν τον αριθμό στα χρόνια υπηρεσίας και το επίπεδο της θέσης τους μέσα στην εταιρεία, και κάποιοι κατανέμουν τον ίδιο αριθμό σε όλους. Κάποιοι εργοδότες επιτρέπουν την ανανέωση των ημερών ασθενείας από το ένα έτος στο άλλο, συχνά περιορίζοντας τον αριθμό ορισμένων ημερών ή ωρών, ενώ άλλοι δεν τους επιτρέπουν να συσσωρεύονται.

Ιστορικά, οι ασθενείς ημέρες ήταν ένας κοινός εργέλικος εργοδότης που παρέσχε εθελοντικά. Δεν υπάρχει κανένα ομοσπονδιακό νόμο που να απαιτεί από τους εργοδότες να παρέχουν αμειβόμενη άδεια ασθενείας, αλλά από το 2018, 10 κράτη και η περιφέρεια της Κολούμπια απαιτούν από τους εργοδότες να παρέχουν κάποια μορφή αμειβόμενου χρόνου για τους άρρωστους εργαζόμενους.

Ένα τυπικό όφελος

Η άδεια αναρρωτικής αδείας αποτελεί μέρος του πακέτου παροχών για το 85% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση και το 74% των εργαζομένων στις ΗΠΑ, σύμφωνα με έρευνα του Μάρτιο του 2018 από το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας των ΗΠΑ.

Οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης στην κρατική και τοπική κυβέρνηση είχαν πρόσβαση σε ημέρες ασθενείας με πληρωμή στο 99% των θέσεων εργασίας. Μεταξύ όλων των θέσεων εργασίας, οι υπάλληλοι του συνδικάτου έλαβαν άδεια ασθενείας 90 τοις εκατό του χρόνου, ενώ ο αριθμός ήταν 71 τοις εκατό για τους υπαλλήλους που δεν είναι μέλη. Οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση λαμβάνουν άδεια ασθενείας μόνο σε 40 τοις εκατό των θέσεων εργασίας και οι υπάλληλοι της βιομηχανίας υπηρεσιών, το 56 τοις εκατό, είναι οι λιγότερο πιθανό να λάβουν άδεια ασθενείας.

Στις περισσότερες θέσεις πλήρους απασχόλησης, οι εργαζόμενοι απλώς αναμένουν ότι κάποια μορφή αμειβόμενης άδειας ασθενείας θα αποτελεί μέρος της δέσμης παροχών.

Ενώ οι ημερήσιες δόσεις που καταβάλλονται γενικά θεωρούνται ωs παροχέs των εργαζομένων, είναι ωφέλιμες και για τους εργοδότες. Το να πληρώνετε έναν υπάλληλο για να μείνετε άρρωστος στο σπίτι μπορεί να μην φαίνεται σαν να είναι καλό για την κατώτατη γραμμή, αλλά εάν ο εργαζόμενος είναι μεταδοτικός και έρχεται στη δουλειά, υπάρχει ο κίνδυνος ότι πολλοί υπάλληλοι θα μπορούσαν να αρρωστήσουν, βλάπτοντας την ουσία ακόμα περισσότερο. Με αμειβόμενη άδεια ασθενείας, οι εργαζόμενοι μπορούν να είναι πιο άνετοι με την προοπτική να μένουν στο σπίτι όταν είναι άρρωστοι, γνωρίζοντας ότι δεν χάνουν την αμοιβή μιας ημέρας. Ας ελπίσουμε ότι αυτό συμβάλλει στον περιορισμό του αριθμού των μεταδοτικών εργαζομένων στο χώρο εργασίας, μειώνοντας τον συνολικό αριθμό των ημερών εργασίας που χάθηκαν στην ασθένεια.

Νομοθετικές απαιτήσεις

Δεν υπάρχουν ομοσπονδιακοί νόμοι στις Ηνωμένες Πολιτείες που να απαιτούν από τον εργοδότη να προσφέρει ημερήσιες δόσεις ως επίδομα, αλλά τα κράτη και άλλοι τοπικοί δήμοι μπορούν να θεσπίσουν τέτοιες διατάξεις και νόμους. Το 2006, το Σαν Φρανσίσκο έγινε η πρώτη πόλη στις ΗΠΑ για να δώσει εντολή στους εργοδότες να παρέχουν ημερήσιες δόσεις και το Κονέκτικατ έγινε το πρώτο κράτος που το έπραξε το 2011. Ο νόμος της Καλιφόρνια, που θεσπίστηκε το 2015, απαιτεί από τους υπαλλήλους να κερδίζουν τουλάχιστον μία ώρα άδεια για κάθε 30 ώρες εργασίας. Η δεδουλευμένη αξία άρχισε την πρώτη ημέρα απασχόλησης ή την 1η Ιουλίου 2015.

Από το 2018, άλλα κράτη που χρειάζονται άδεια μετ 'αποδοχών περιλαμβάνουν την Αριζόνα, το Μέριλαντ, τη Μασαχουσέτη, το Νιου Τζέρσεϋ, το Όρεγκον, το Ρόουντ Άιλαντ, το Βερμόντ και την Ουάσινγκτον.

Κατανομή

Οι περισσότεροι οργανισμοί χρησιμοποιούν μια φόρμουλα που αναθέτει έναν ορισμένο αριθμό ημερών ασθενείας που συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια κάθε περιόδου πληρωμής. Άλλοι εργοδότες κάνουν τις ημέρες ασθενείας με πληρωμή διαθέσιμες στην αρχή ενός ημερολογιακού έτους - αν και αυτή είναι μια επιλογή που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για τους εργοδότες. Για παράδειγμα, εάν ένας υπάλληλος χρησιμοποιεί όλες τις μισθωμένες ημέρες που καταβάλλει κατά τους πρώτους δύο μήνες του έτους, τότε κλείνει, ο εργοδότης έχει πληρώσει ένα χρόνο ασθενούς χρόνου σε έναν εργαζόμενο που εργάστηκε μόνο δυο μήνες.

Κάποιοι εργοδότες επιλέγουν μια πολιτική αμειβόμενου χρόνου (PTO) που αναδιπλώνει τις ημέρες ασθενείας, τις ημέρες διακοπών και τις προσωπικές μέρες σε μια τράπεζα ημερών που οι εργαζόμενοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά την κρίση τους. Ωστόσο, όταν οι εργαζόμενοι έχουν μια τράπεζα ημερών, υπάρχει ο κίνδυνος ότι θα δουν όλες τις ημέρες σαν διακοπές, παραλείποντας να κρατήσουν άρρωστους υπαλλήλους έξω από το χώρο εργασίας.