Μοιχεία και κατασταλτικά στοιχεία του UCMJ

Η μοιχεία είναι μια μάλλον δύσκολη και άσχημη διαδικασία για να αποδειχθεί σε στρατιωτικό δικαστήριο. Στο πολιτικό δικαστήριο της πολιτείας, αυτή η πράξη δεν είναι παράνομη, αλλά σε μερικά κράτη είναι μια εκτροπή κατηγορίας Β. Εντός του στρατού είναι επίσης εναντίον του Ενιαίου Κώδικα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και μπορεί να τιμωρηθεί με πρόστιμα και χρόνο φυλάκισης, εάν μεταποιηθεί και αποδειχθεί.

Η μεγάλη ερώτηση;

Αν είστε νομικά χωρισμένοι και αρχίζετε να χρονολογείτε ενώ βρίσκεστε στο στρατό, μπορείτε να πάρετε το πρόβλημα για μοιχεία; Αυτή είναι μια κοινή ερώτηση για τους ανθρώπους με στολή επειδή η νομική διαδικασία διαζυγίου μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια και η απάντηση είναι περίπλοκη. Λόγω της ασάφειας των όρων που ορίζονται στον ενιαίο κώδικα στρατιωτικής δικαιοσύνης (UCMJ), υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα ποινικής ευθύνης και το μόνο 100% ασφαλές μέτρο είναι να περιμένετε έως ότου ένα δικαστήριο σας δώσει διαζύγιο πριν αναλάβει μια σεξουαλική σχέση.

Στις περισσότερες περιπτώσεις στο στρατό, ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται συνήθως όταν η μοιχεία βρίσκεται μέσα στην αλυσίδα διοίκησης και άλλες κατηγορίες όπως η αδελφοποίηση μπορούν να προστεθούν όταν τα παντρεμένα μέλη του στρατού (αξιωματικός ή στρατολογημένος) εξαπατούν τους συζύγους τους μεταξύ τους ενώ υπηρετούν μαζί.

Η απαγόρευση της μοιχείας του στρατού αναφέρεται στο άρθρο 134 του ενιαίου κώδικα στρατιωτικής δικαιοσύνης, το οποίο κάνει τη μοιχεία έγκλημα όταν πληρούνται όλα τα νομικά κριτήρια, γνωστά ως "στοιχεία". Υπάρχουν τρία συγκεκριμένα στοιχεία:

Μοιχεία και άρθρο 134 του UCMJ: Στοιχεία

(1) ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε αδίκως σεξουαλική επαφή με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ·

(2) ότι, τότε, ο κατηγορούμενος ή το άλλο πρόσωπο ήταν παντρεμένος με κάποιον άλλο. και

(3) Υπό τις συνθήκες αυτές, η συμπεριφορά του κατηγορούμενου ήταν προς ζημία της καλής τάξης και πειθαρχίας στις ένοπλες δυνάμεις ή ήταν ικανή να προκαλέσει δυσπιστία στις ένοπλες δυνάμεις.

Τα δύο πρώτα στοιχεία είναι αυτονόητα. το τρίτο είναι πιο περίπλοκο. Το τμήμα "εξήγηση" του άρθρου 134 προσδιορίζει διάφορους παράγοντες που θα πρέπει να λάβουν υπόψη οι στρατιωτικοί διοικητές, συμπεριλαμβανομένου του κατά πόσον ο στρατιώτης ή ο / η σεξουαλικός σύντροφός του "διαχωρίστηκαν νομικά". Ο δικαστικός χωρισμός περιλαμβάνει υπογεγραμμένη επίσημη συμφωνία διαχωρισμού με σύζυγο ή δικαστήριο διαχωρισμού που εκδίδεται από το κράτος.

Ενώ διαχωρίζεται νομικά, ζυγίζει το αν μια σεξουαλική σχέση παραβιάζει το άρθρο 134, δεν είναι το μοναδικό θέμα. Το άρθρο 134 "εξηγήσεις" προσδιορίζει και άλλους παράγοντες για τους διοικητές, μεταξύ των οποίων:

• Η κατάταξη και η θέση των εμπλεκόμενων μερών
• Η επίπτωση στη στρατιωτική μονάδα
• Η πιθανή κατάχρηση κυβερνητικού χρόνου ή πόρων για τη διευκόλυνση της απαγορευμένης συμπεριφοράς
• Το αν η πράξη της μοιχείας συνοδεύτηκε από άλλες παραβιάσεις του UCMJ

Μοιχεία και άρθρο 134 του UCMJ: Επεξήγηση

(1) Φύση του αδικήματος. Η μοιχεία είναι σαφώς απαράδεκτη συμπεριφορά και αντικατοπτρίζει αρνητικά το αρχείο υπηρεσίας του στρατιωτικού μέλους.

(2) Διεξαγωγή συμπεριφοράς επιζήμιων για την τάξη και την πειθαρχία ή της φύσης που θα προκαλέσει δυσπιστία στις ένοπλες δυνάμεις. Για να αποτελέσει αδίκημα στο πλαίσιο του UCMJ, η μοιχεία συμπεριφορά πρέπει είτε να είναι άμεσα επιζήμια για την καλή τάξη και την πειθαρχία ή τη δυσπιστία των υπηρεσιών. Η εξωφρενική συμπεριφορά που είναι άμεσα ζημιογόνα συμπεριλαμβάνει συμπεριφορά που έχει ένα προφανές και μετρήσιμα διαχωριστικό αποτέλεσμα στην πειθαρχία, το ηθικό ή τη συνοχή της μονάδας ή της οργάνωσης ή είναι σαφώς επιζήμιο για την αρχή ή το ανάστημα ή το σεβασμό προς έναν υπάλληλο υπηρεσίας.

Η μοιχεία μπορεί επίσης να υποτιμά την παροχή υπηρεσιών, παρόλο που η συμπεριφορά αυτή είναι μόνο έμμεσα ή απομακρυσμένη από την καλή τάξη και πειθαρχία. Η δυσπιστία σημαίνει να βλάψει τη φήμη των ενόπλων δυνάμεων και συμπεριλαμβάνει μοιραία συμπεριφορά που έχει μια τάση, εξαιτίας της ανοιχτής ή διαβόητης φύσης της, να φέρει την υπηρεσία σε δυσπιστία, να την υποτάσσει στο δημόσιο γελοίο ή να τη μειώνει με δημόσια εκτίμηση. Ενώ η μοιραία συμπεριφορά που είναι ιδιωτική και διακριτική στη φύση μπορεί να μην υποβαθμίζει την υπηρεσία από το πρότυπο αυτό, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, μπορεί να είναι αποφασισμένη να είναι συμπεριφορά επιζήμια για την καλή τάξη και την πειθαρχία.

Οι κυβερνήτες θα πρέπει να εξετάζουν όλες τις σχετικές περιστάσεις, μεταξύ των οποίων, μεταξύ άλλων, τους ακόλουθους παράγοντες, όταν καθορίζουν εάν οι μοιχείες πράξεις είναι επιζήμιες για την καλή τάξη και την πειθαρχία ή είναι ικανές να δυσφημίσουν τις ένοπλες δυνάμεις:

(α) την οικογενειακή κατάσταση, τη στρατιωτική τάξη, τον βαθμό ή τη θέση του κατηγορουμένου ·

β) Η οικογενειακή κατάσταση, η στρατιωτική τάξη, ο βαθμός και η θέση του συνεταιριστή, ή η σχέση με τις ένοπλες δυνάμεις.

γ) το στρατιωτικό καθεστώς του συζύγου ή του συζύγου του συντρόφου ή της σχέσης του με τις ένοπλες δυνάμεις ·

δ) την ενδεχόμενη επίπτωση της μοιχείας σχέσης στην ικανότητα του κατηγορουμένου, του συντρόφου ή του / της συζύγου είτε να ασκήσει τα καθήκοντά του προς υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων, (ε) Την κατάχρηση, εάν υπάρχει, του κρατικού χρόνου και πόρων για τη διευκόλυνση της διάπραξης της συμπεριφοράς.

(στ) Το αν η συμπεριφορά συνεχίστηκε παρά την παροχή συμβουλών ή εντολών να σταματήσει; την ελάττωμα της συμπεριφοράς, όπως είναι η ύπαρξη τυχόν φήμης · και αν η μοιχεία πράξη συνοδεύτηκε από άλλες παραβιάσεις του UCMJ?

(ζ) τον αρνητικό αντίκτυπο της συμπεριφοράς του κατηγορουμένου, του συντρόφου ή του συζύγου ενός από αυτούς για τις μονάδες ή τις οργανώσεις, όπως η επιζήμια επίδραση στο ηθικό της μονάδας ή του οργανισμού, η ομαδική εργασία και η αποτελεσματικότητα.

η) εάν ο κατηγορούμενος ή ο συνεταιρισμός ήταν νομικά χωρισμένος · και

(i) Το αν το παραπτωματικό αδίκημα συνεπάγεται συνεχή ή πρόσφατη σχέση ή είναι απομακρυσμένο χρονικά.

(3) Γάμος: Ένας γάμος υφίσταται μέχρι να διαλυθεί σύμφωνα με τους νόμους ενός αρμόδιου κράτους ή μιας αλλοδαπής δικαιοδοσίας.

(4) Λάθος πραγματικότητας: Υπάρχει υπεράσπιση πραγματικού σφάλματος αν ο κατηγορούμενος είχε μια ειλικρινή και εύλογη πεποίθηση είτε ότι ο κατηγορούμενος όσο και ο συν-ηθοποιός δεν ήταν τόσο έγγαμοι είτε ότι ήταν νόμιμα παντρεμένοι μεταξύ τους. Εάν η υπεράσπιση αυτή τεθεί από τα αποδεικτικά στοιχεία, τότε το βάρος της απόδειξης εναπόκειται στις Ηνωμένες Πολιτείες να αποδείξουν ότι η πεποίθηση του κατηγορούμενου ήταν παράλογη ή όχι ειλικρινής ».