Ο αναξιόπιστος αφηγητής στη μυθοπλασία

Στη μυθοπλασία, όπως στη ζωή, ένας αναξιόπιστος αφηγητής είναι ένας χαρακτήρας ο οποίος δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Είτε από άγνοια είτε από το συμφέρον, αυτός ο αφηγητής μιλά με προκατάληψη, κάνει λάθη ή και ψέματα. Μέρος της ευχαρίστησης και της πρόκλησης αυτών των ιστοριών πρώτου προσώπου επεξεργάζεται την αλήθεια και κατανοεί γιατί ο αφηγητής δεν είναι απλός. Μπορεί επίσης να είναι ένα εργαλείο που ένας συγγραφέας χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια αύρα αυθεντικότητας στο έργο του.

Ο όρος προέρχεται από τη Ρουτολογία της μυθοπλασίας του Wayne C. Booth το 1961 και αν και αποτελεί βασικό συστατικό του μοντερνισμού, αναξιόπιστες αφηγήσεις βρίσκονται σε κλασικά όπως το Wuthering Heights μέσω του Lockwood και του Nelly Dean και των ταξιδιών του Gulliver's του Jonathan Swift."

Η ακούσια αναξιόπιστη

Πολλές ιστορίες που παρουσιάζονται στην πρώτη θέση, λέγονται από ένα παιδί ή έναν ξένο που πιστεύει ότι λέει την πλήρη αλήθεια. Ο αναγνώστης, όμως, μαθαίνει γρήγορα ότι ο αφηγητής δεν γνωρίζει πλήρως τις περιστάσεις γύρω από αυτόν. Αυτή είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, με τον πρωταγωνιστή του J.D. Salinger's "The Catcher in the Rye" του Holden Caulfield και με τον Scout, τον αφηγητή του Harper Lee's "To Kill a Mockingbird".

Ο ακούσια αναξιόπιστος αφηγητής καλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί πέρα ​​από το γράψιμο και να γίνει ένας ενήλικος παρατηρητής. Τι συμβαίνει πραγματικά στη ζωή του Holden Caulfield; Είναι αληθινά ο μόνος "μη-ψεύτης" σε έναν κόσμο ψεύτων; Τι είναι ο Σκάουτ που πραγματικά βλέπει όταν περιγράφει τη συμπεριφορά των δασκάλων, συμμαθητών και πατέρα της; Αυτή η συσκευή δίνει στον αναγνώστη την εικόνα και την προοπτική για το πώς ο αφηγητής βλέπει τον κόσμο.

Το σκόπιμα αναξιόπιστο

Ενώ οι ακούσια αναξιόπιστοι αφηγητές μπορούν να είναι διασκεδαστικοί και αφελείς, οι σκοπίμως αναξιόπιστοι αφηγητές είναι συχνά τρομακτικοί. Συνήθως, αυτοί οι χαρακτήρες έχουν κακόβουλες κινήσεις, από την ενοχή, όπως στην περίπτωση της "Lolita" του Nabokov, μέχρι την παραφροσύνη, όπως στην περίπτωση της ιστορίας του Edgar Allen Poe "The Tell-Tale Heart".

Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες χρήσεις των σκοπίμως αναξιόπιστων αφηγητών είναι στο μυστήριο είδος. Γιατί ο αφηγητής μιας ιστορίας μυστηρίου είναι σκόπιμα αναξιόπιστος; Πιθανότατα επειδή έχει κάτι να κρύψει. Τέτοιες ιστορίες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, διότι όταν γίνονται καλά, ο αναγνώστης αγνοεί εντελώς τον αληθινό χαρακτήρα του αφηγητή.

Δημιουργώντας έναν αναξιόπιστο αφηγητή

Ένας βασικός λόγος για να χρησιμοποιήσετε έναν αναξιόπιστο αφηγητή είναι να δημιουργήσετε ένα έργο μυθοπλασίας με πολλαπλά στρώματα με ανταγωνιστικά επίπεδα αλήθειας.

Μερικές φορές η αναξιόπιστη αφηγητή γίνεται άμεσα εμφανής. Για παράδειγμα, μια ιστορία μπορεί να ανοίξει με τον αφηγητή να κάνει μια απλά ψευδή ή παραπλανητική αξίωση ή να παραδεχτεί ότι είναι σοβαρά ψυχικά άρρωστος. Μια πιο δραματική χρήση της συσκευής καθυστερεί την αποκάλυψη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μια τέτοια συστροφή τελειώνει αναγκάζει τους αναγνώστες να επανεξετάσουν την άποψή τους και την εμπειρία της ιστορίας.

Για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο μηχανισμός γραφής, οι αναγνώστες πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν περισσότερα από ένα επίπεδα αλήθειας. Αν και ο αφηγητής σας μπορεί να είναι μια αναξιόπιστη πηγή πληροφοριών, είναι απολύτως απαραίτητο εσείς, ο συγγραφέας, να καταλάβετε και τελικά να αποκαλύψετε την πραγματικότητα πίσω από τις παραπλανητικές λέξεις. Είναι σημαντικό για τους αναγνώστες να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν την αναξιόπιστη αφηγητή και την πραγματικότητα που κρύβεται.