Τα ΜΜΕ έχουν μια Φιλελεύθερη Παράμετρο;

"Είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης φιλελεύθερα;" είναι μια ερώτηση που οι αναγνώστες και οι θεατές ζητούν συχνά επειδή οι πολιτικοί κάνουν συνήθως αυτή την κατηγορία, ειδικά κατά τη διάρκεια των εκλογών. Αν και είναι συνηθισμένη η ακρόαση των ευθυνών των φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης, χρειάζεται μια πιο προσεκτική εξέταση για να αποκαλυφθεί αν είναι αλήθεια.

Απαίτηση

Επειδή η πολιτική είναι αθλητισμός αίματος, κάθε φορά που τα ΜΜΕ αναφέρουν μια ιστορία που θεωρείται αρνητική εναντίον ενός υποψήφιου ή κυβερνητικού ηγέτη, υπάρχει συχνά άμεση κατηγορία ότι ο δημοσιογράφος, οι συντάκτες της ή οι ιδιοκτήτες της εταιρίας είναι «έξω για να πάρουν» τον αβοήθητο πολιτικό προσπαθώντας μόνο να βοηθήσω τους ανθρώπους. Είναι πιο συνηθισμένο να ακούμε τις κατηγορίες για τη φιλελεύθερη μεροληψία των μέσων μαζικής ενημέρωσης αντί για τη συντηρητική μεροληψία των μέσων ενημέρωσης.

Η εσφαλμένη αντίληψη των μέσων ενημέρωσης που προσπαθούν να μεταδώσουν κάποιοι πολιτικοί, όπως οι πολιτικοί, είναι ότι σε εταιρίες μέσων μαζικής επικοινωνίας σε ολόκληρη τη χώρα πραγματοποιούνται μυστικές συναντήσεις όπου οι δημοσιογράφοι δίνουν εντολές για την κλίση των ειδήσεων έτσι ώστε να υπάρχει ένα φιλελεύθερο πολιτικό όφελος. Πριν δημοσιευθεί μια ιστορία στον αέρα, σε απευθείας σύνδεση ή σε έντυπη μορφή, παραμορφώνεται έτσι ώστε να προωθούνται οι φιλελεύθερες πολιτικές απόψεις, ενώ οι συντηρητικές πεποιθήσεις καταστέλλονται.

Απόδειξη

Οι ισχυρισμοί της μεροληψίας των φιλελεύθερων μέσων πηγαίνουν πίσω δεκαετίες. Η κυβέρνηση Nixon δήλωσε ότι τα μέσα ενημέρωσης ήταν προκατειλημμένα κατά του αμερικανικού πολέμου στο Βιετνάμ και οι συνεχείς αρνητικές αναφορές επιβάρυναν τις στρατιωτικές προσπάθειες των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της εκλογικής του εκστρατείας, ο προεδρικός υποψήφιος George H.W. Ο Μπους κάλεσε τους δημοσιογράφους "θλιμμένους ειδικούς" για να περιγράψουν την εκστρατεία του για το 1980.

Κατά τις προεδρικές εκλογές του 2008, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατηγορήθηκαν ότι βοήθησαν τον Μπαράκ Ομπάμα να κερδίσει τον Λευκό Οίκο ενώ απεικόνιζαν τον John McCain και τη Sarah Palin σε κακή φως. Η συνέντευξη του Katie Couric που έσπειρε τον Πέιλιν είναι ένα παράδειγμα που δείχνουν οι συντηρητικοί που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς τους.

Ανταπαίτηση

Οι δημοσιογράφοι ειδήσεων επικρίνουν πράγματι τις στρατιωτικές προσπάθειες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Η άγκυρα ειδήσεων CBS Walter Cronkite, ένας από τους 10 θρύλους της τηλεόρασης, επέστρεψε από ένα ταξίδι στο Βιετνάμ για να πει ότι ο πόλεμος δεν ήταν κερδοφόρος. Ήταν ένα από τα 12 γεγονότα που άλλαξαν την κάλυψη ειδήσεων. Αλλά ο Πρόεδρος Lyndon B. Johnson, ένας φιλελεύθερος δημοκράτης, βρισκόταν ακόμα στον Λευκό Οίκο. Επομένως, η ανάλυση του Cronkite θα ήταν επικριτική για έναν φιλελεύθερο πολιτικό και όχι για έναν συντηρητικό.

Επίσης, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Cronkite δεν είχε ξεκινήσει να καταδικάσει τις πιθανότητες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ από τότε που οι προηγούμενες εκθέσεις του ήταν θετικές.

Όσον αφορά την προεκλογική εκστρατεία του 2008, η προσοχή των μέσων ενημέρωσης επικεντρώθηκε στη δημοκρατική φυλή για πρόεδρο λόγω του ιστορικού της χαρακτήρα. Ο υποψήφιος ήταν είτε ο Μπαράκ Ομπάμα ή η Χίλαρι Κλίντον. Η ιστορία ήταν πιο συναρπαστική από τον διαγωνισμό από την πλευρά του Ρεπουμπλικανιού.

Όσο για τη συνέντευξη του Katie Couric που έσπειρε τον Πέιλιν, οι φιλελεύθεροι υποστήριξαν εδώ και καιρό ότι η συνέντευξη του Couric δεν ήταν καθόλου σκληρή. Για παράδειγμα, ο Κρέμιτς απλώς ρώτησε τι περιοδικά και εφημερίδες Πέιλιν διάβασε, και ο Πέιλιν απάντησε με "όλους τους" και δεν θα παρείχε ένα συγκεκριμένο όνομα, καθιστώντας τον αντιπρόεδρο υποψήφιο του να φαίνεται απρόσφορος.

Αλλά ενώ μερικοί λένε ότι ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος John McCain δεν είχε ευνοϊκή κάλυψη, ήταν από καιρό θεωρημένος αγαπημένος των δημοσιογράφων. Μέρος αυτού ήταν λόγω του λεωφορείο "Straight Talk Express" κατά τις εκλογές του 2000. Οι δημοσιογράφοι είχαν σχεδόν μη σταματήσει την πρόσβαση στον McCain καθώς ταξίδευαν όλοι στην ύπαιθρο κατά τη διάρκεια των δημοκρατικών εκλογών του έτους.

Συμπέρασμα

Όταν συζητάμε τους ισχυρισμούς περί μεροληψίας των φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης, είναι σημαντικό να καθορίσουμε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα αστέρια του Χόλιγουντ, όπως ο φιλελεύθερος Γιώργος Κλόουνι, δεν ντρέπονται να εκφράζουν τις πολιτικές τους απόψεις ή να εργάζονται για την εκλογή των υποψηφίων. Η Oprah Winfrey πιστώνεται δίνοντας στον Ομπάμα την ώθηση που χρειάστηκε για να ξεπεράσει τη Χίλαρι Κλίντον στις δημοκρατικές εκλογές του 2008, αν και αντιμετώπισε μια αντίδραση από μερικούς θεατές για την επιστροφή της σε μια υποψήφια γυναίκα. Ωστόσο, ο Clint Eastwood έχει από καιρό ευνοήσει τους συντηρητικούς υποψήφιους και μίλησε στην Εθνική Συνταγματική Συνέλευση του 2012.

Ούτε ο Clooney ούτε ο Winfrey δεσμεύονται από τα ίδια δεοντολογικά πρότυπα των παραδοσιακών δημοσιογράφων, οι οποίοι είναι καλά συμβουλές να μην γίνονται πολύ κακοί με τους πολιτικούς υποψηφίους. Οι οικοδεσπότες της Talk show, όπως η Rachel Maddow του MSNBC, παρουσιάζουν λοξά τηλεοπτικά προγράμματα που δεν πρέπει να θεωρούνται ευθεία νέα. Ενώ είναι πολιτικά φιλελεύθερη, αντισταθμίζεται από τον Sean Hannity και άλλους συντηρητικούς στο Fox News Channel.

Τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης παρουσιάζουν μερικές φορές ειδήσεις που επικρίνουν τις προεδρικές διοικήσεις ή τις εκστρατείες, όπως έκανε πριν από γενιές ο Cronkite. Οι εκθέσεις αυτές πρέπει να πληρούν τα πρότυπα ακρίβειας και ισορροπίας, ώστε να αποφεύγονται οι κατηγορίες για προκατάληψη.

Για όσους ασχολούνται με τα μέσα ενημέρωσης, μέρος του να είναι ένας φύλακας των κυβερνητικών αξιωματούχων αντιστέκεται στην κριτική. Για τους θεατές, η απόκτηση ειδήσεων από διάφορες πηγές, ακόμα και από οικοδεσπότες της ομιλίας με αντιτιθέμενες απόψεις, εξασφαλίζει την έκθεση σε όλες τις πλευρές πολιτικών ζητημάτων.