Πώς να επιβιώσετε όταν αποτύχει το σύστημα υποστήριξης

Χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσει μια οικογένεια. Αλλά τι συμβαίνει αν χάσετε αυτό το χωριό ή ίσως ποτέ δεν υπήρχε;

Αυτό το παρελθόν χειμώνα της Νέας Αγγλίας ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Πήρα σε νέα πρότυπα έργα εργασίας και έχασε το μεγαλύτερο μέρος του συστήματος υποστήριξής μου εξαιτίας ασθενειών και του δεσμού του σπιτιού λόγω της τεράστιας ποσότητας χιόνι. Μην ξεχνάτε τις ημέρες του χιονιού και τις σχολικές καθυστερήσεις. Υπήρχαν στιγμές που βρισκόμουν στο τέλος μου! Αλλά ήθελα να καταστήσω τα πράγματα τόσο άσχημα ότι βρήκα τρόπους για να επιβιώσω. Εδώ είναι το πώς το έκανα μέσα από τις δύσκολες στιγμές που το σύστημα υποστήριξης μου απέτυχε.

Υπήρχαν στιγμές που έβλεπα τα κακά πράγματα. Πώς επιβίωσα εστιάζονταν στην πραγματικότητα της κατάστασης και έχοντας πίστη. Ζητώντας "Ποια ήταν η πραγματικότητα εκείνη τη στιγμή;" με ώθησε προς τα εμπρός και άλλαξε την προοπτική μου, όπως είχα μια δουλειά που έπρεπε να κάνω. Ήταν καιρός να το κάνουμε. Όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να περιμένουν. Τα παιδιά δεν θα υποφέρουν από εγκεφαλική βλάβη αν παρακολουθούσαν και πάλι τον Big Hero 6. Απλώς έπρεπε να επικεντρωθώ σε αυτό που έπρεπε να γίνει εκείνη τη στιγμή. Είχα την πεποίθηση ότι τα πράγματα θα δούλευαν, τα οποία έχουν.

Ήταν δύσκολο να έχεις πίστη, αλλά η αντιμετώπιση μπορεί να είναι για επιλογές. Επέλεξα να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα και να έχω πίστη.

Μερικές φορές θα ήμουν τόσο απογοητευμένος που απλά θα κραυγαθώ! Πώς επέζησα ήταν η άσκηση. Η εξάπλωση αυτού του τρόπου ήταν η σωτηρία μου! Κατά ειρωνικό τρόπο, μου άρεσε όλο το φτυάρι αυτό το χειμώνα. Πρέπει να γίνει απογοήτευση για το σπάσιμο του πάγου και το ρίξιμο του χιονιού. Επιπλέον τα παιδιά δεν μπορούσαν να δουν τα δάκρυα μου όταν ήμουν μόνος με τον φυσητήρα χιονιού. Ο δροσερός κρύος αέρας ήταν αναζωογονητικός.

Μια άλλη στρατηγική εξαερισμού ήταν μια νέα αγορά DVD προπόνηση. Δεν μπορώ να πω αρκετά καλά πράγματα σχετικά με τις προπονήσεις του BeachBody Insanity. Ο γιος μου θα με ρωτούσε γιατί το πρόσωπό μου έμοιαζε τόσο υγρό, χα! Το σπάσιμο ενός ιδρώτα βοήθησε να αλλάξω την προοπτική μου στα πράγματα. Με έκανε επίσης ευτυχισμένη!

Επειδή μου αρέσει να γράφω, κρατώ ένα περιοδικό. Όταν η ζωή πήρε πραγματικά ανώμαλο αν και θα αποφύγω το ημερολόγιό μου και θα επιλέξω το surf στο Facebook. Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν αγωνίζεστε να διαβάζετε για την ευτυχία και τις επιτυχίες του άλλου μπορεί να μην είναι χρήσιμη. Αυτό είναι όταν θα συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να βάλω το τηλέφωνο κάτω και να πάρει το μολύβι επάνω.

Όταν ένιωσα αβοήθητος, έψαχνα την ευτυχία σε κάτι άλλο. Δύο από τις κορυφαίες μου αξίες είναι η οικογένεια και η δημιουργικότητα. Ένωσα τα δύο και έκανα ένα κολάζ εικόνας σε έναν κενό τοίχο στο σπίτι μου. Τώρα που χρειάζομαι να με πάρει, έχω να δω τη δημιουργία μου και το χαμόγελό μου.

Αν και μερικές φορές τα παιδιά μου είναι μέρος της απογοήτευσής μου, η σύνδεση με αυτά μου δίνει και δύναμη. Θα ξεχάσω να ρωτήσω πώς αισθανόταν για όλα όσα συνέβαιναν. Είμαι βέβαιος ότι τους επηρέασε και εγώ. Θα είναι μόνο έξι, πέντε και δύο μία φορά στη ζωή τους, έτσι θα κάθισα και θα απολαύσω την εταιρεία τους, το γέλιο τους και τα αγκαλιά και τα φιλιά τους. Πώς επιβίωσα καθόταν μαζί τους και τους έδειχνε αγάπη. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αγάπη!

Είμαι ένας τακτοποιημένος freak, αλλά όταν ήμουν ο μόνος που είναι τακτοποιημένος η συνήθεια μου με οδήγησε bonkers! Πώς επιβίωσα καθαρίζοντας τα αντικείμενα στο σπίτι μου. Καθώς ο μήνας περνάει θα έχω ένα ανοιχτό κενό κουτί από χαρτόνι για να πετάω αχρησιμοποίητα αντικείμενα. Μόλις γεμίσει, θα τους κλείσω και θα προγραμματίσω μια δωρεά να πάρει. Εάν χρειαζόμουν κίνητρο για να καθαρίσω θα έκανα το ραντεβού πρώτα για να με βοηθήσει να με κρατήσω υπεύθυνο. Τελικά, τόσο λιγότερα πράγματα έπρεπε να είμαι τακτοποιημένα για τα λιγότερα αθώα που θα ένιωθα!

Μερικές φορές ήμουν αυτός που κάνει τα πάντα. Παντού που έβλεπα σπίτι ή δουλειά υπήρχε κάτι που έπρεπε να κάνει. Όταν έχετε ένα χαοτικό μυαλό, όλα φαίνονται επείγοντα. Πώς επέζησα ήταν να οργανωθεί. Βασίστηκα στις εβδομαδιαίες προτεραιότητές μου με έναν κατάλογο τεταρτημορίων που θα χωριστεί σε εαυτούς, ανθρώπους, διευθυντικά στελέχη και προγράμματα σταδιοδρομίας. Ένιωσα εστιασμένη και πετυχημένη όταν χρησιμοποιούσα αυτό το σύστημα. Στην αρχή της εβδομάδας θα δημιουργούσα τη λίστα και τελικά αισθάνθηκα ολοκληρωμένη κοιτάζοντας έναν (κάπως) ολοκληρωμένο κατάλογο.

Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι δεν σας βοηθούσε κανείς; Πώς υποστήριξατε τον εαυτό σας; Αφήστε ένα σχόλιο στη σελίδα μου στο Facebook και πείτε μου όλα αυτά.