Navy Corpsmen: Ο καλύτερος φίλος του ναυτικού

Οι ανελκυστήρες με προειδοποίησαν ότι ο αέρας θα ήταν λεπτός εκεί, αλλά δεν το προσέξω. Αυτή ήταν η πρώτη μου περιπολία μάχης και όπως ένα παιδί παγιδευμένο στο σκοτάδι, απολιθώ.

Οι πεζοί στενοί δρόμοι γύρω από τα βουνά των 6,000 ποδιών του Τόρκαιμ του Αφγανιστάν κάνουν τους μαρίους που έχουν σκληρυνθεί από τη μάχη να είναι ενσωματωμένοι σε κάτι που οι Ταλιμπάν δεν είναι - νευρικοί.

Οι οδηγοί, που συμπεριφέρονται περισσότερο σαν πεζοπόροι από τα σκουλήκια από τους πολεμιστές της ερήμου, χαλάρωσαν τους Humvees κατά μήκος των μονοπατιών με το ένα μάτι στο μονοπάτι και το άλλο σκανδαλίζοντας με ακρίβεια τις απεριόριστες σπηλιές και τους νομάδες πληθυσμούς για τον εχθρό.

Δεν κινηθώ - ούτε ένα χιλιόμετρο - ενώ ανεβαίνουμε σε μονοπάτια τόσο στενά, που νομίζω ειλικρινά ότι αν αναπνέω πολύ σκληρά θα ήθελα να μας ρίξω στην άκρη και να πέσω πάνω από ένα μίλι σε ένα συγκεκριμένο θάνατο.

Δεν έπνιξα. Εγώ δεν αναβοσβήνει. Περίμενα ότι οι Ταλιμπάν θα μας έδιωξαν πίσω από κάθε βράχο και υπήρχαν πολλά βράχια.

HN "Doc" Joseph Nededog, παρατήρησε τους λευκούς αρθρώσεις μου.

"Ξέρετε, περιμένω μήνες για μια από αυτές τις αίγες να πέσουν από την πλευρά των βουνών αυτών", είπε ο Νεντένγκ. «Ποτέ δεν το κάνουν», είπε με χαμόγελο. Χαμογέλασα και τελικά εισπνέω.

Αυτό είναι που κάνουν τα "Έγγραφα". Κάνουν τον καθένα άνετο, όταν είσαι σέρβος για ναυτικούς στην καρδιά μιας επανάστασης, βοηθώντας έναν φωτορεπόρτερ να κρατήσει το μεσημεριανό του κάτω και οι πνεύμονές του να εργάζονται είναι μια εύκολη μέρα.

Ο Nededog έχει δει χειρότερα.

Μετά από όλα, δεν ήταν ο εχθρός που έκανε αυτούς τους βετεράνους μάχης να επιβραδύνουν το ρυθμό τους, και σωστά έτσι. Ήταν το ίδιο το Αφγανιστάν, όχι οι πολιορκημένοι Ταλιμπάν, που ζήτησαν την πρώτη ψυχή του 3ου Πλάτων σε μια μετακίνηση Humvee λιγότερο από ένα μήνα πριν από αυτή την περιπολία.

Ο κ. Nededog έτρεξε και εκείνη την ημέρα. ακόμα, κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τον πυροβολητή του πυργίσκου που βρισκόταν ακίνητος, συνθλίβοντας μεταξύ του όπλου του και του σκληρού αφρού του Αφγανιστάν. Δεν ήταν αρκετό. Τρίτη πτέρυγα έχασε ένα Ναυτικό εκείνη την ημέρα. Η απώλεια κάθε Ναυτικού είναι τρομερή, αλλά σε αυτούς τους Ναυτικούς, όλους τους Ναυτικούς, η σκέψη του να χάσει ένα σώμα είναι αδιανόητη.

Αυτός είναι ο τρόπος που οι πεζοναύτες αγαπούν το σώμα τους.

«Είμαστε αδελφότητα εδώ. Η απώλεια ενός σώματος θα ήταν ένα τεράστιο πλήγμα ", δήλωσε ο Marine SSgt. Ο Μάθιου Μόρσε, 3ος Διοικητής Πυγμαχίας, "ίσως περισσότερο από το να χάσει έναν Ναυτικό, επειδή οι Σώστες μας είναι κουβέρτες ασφαλείας μας".

Και όταν προσπαθείτε ενεργά να εξαλείψετε μερικούς από τους πιο επικίνδυνους μαχητές του πολέμου αντάρτικων στον κόσμο, θα φέρετε μια κόλαση από μια κουβέρτα ασφαλείας.

"Οι σωματοφύλακες έχουν την κατάρτιση τραυμάτων για να αντιδράσουν σε κάθε κατάσταση", δήλωσε ο Μόρσε. "Ο ανδρών που βρισκόταν στο όχημα που έβγαλε και σκότωσε έναν Ναυτικό είχε αρκετή επίγνωση για να ανακάμψει από τα τραύματά του και να θεραπεύσει ακόμα τον Ναυτικό".

Και αυτό είναι που οι Πεζοναύτες περιμένουν να κάνουν το σώμα, επειδή η ιστορία λέει ότι θα το κάνουν. Καμία βαθμολογία στο Πολεμικό Ναυτικό δεν είναι περισσότερο διακοσμημένη για αντοχή από τον νοσοκομειακό σώματος. Οι ναυτικοί δεν αναρωτιούνται αν θα σώσουν τη ζωή τους. Αναρωτιούνται πότε.

"Η ύπαρξη θαλάσσιας ναυσιπλοΐας είναι αρκετά δύσκολη, και είμαστε οι εργάτες", δήλωσε ο HMC Claude English, ιατρός επικεφαλής ιατρείου 1/3 Marines. «Είμαστε αυτοί που τους φέρνουν στο σπίτι για μαμά και μπαμπά. Αν πληγούν, έρχονται σε εσάς και γι 'αυτό σας αγαπάμε ».

Οι ανατροπές είναι οι λιγότερες ανησυχίες του Doc Nededog σήμερα. Μόλις λίγα μίλια μακριά από τη συνοδεία τους, μαύρος καπνός εξερράγη στον ουρανό της ερήμου. Πάρα πολύ μακριά για να βλάψει αυτούς τους πεζοναύτες, δεν απέκτησε παρά μια ματιά. Τα αξιοθέατα και οι ήχοι του πολέμου δεν τους εντυπωσιάζουν πια.

Αλλά οι μυρωδιές κάνουν.

Οι καυστικές σκουπίδια και οι ακατέργαστες οσμές λυμάτων παραμένουν σαν φτηνό άρωμα, δίνοντας σε ορισμένες περιοχές του Αφγανιστάν μια αξέχαστη δυσοσμία.

"Η μυρωδιά μου θυμίζει πάντα ότι κάτι δεν είναι σωστό εδώ", δήλωσε ο Νεντέντογκ.

Λίγες ώρες αργότερα, πίσω στο Firebase Torkhem, που ονομαζόταν επισήμως TWOF (TW), οι πεζοναύτες ανακάλυψαν ότι ο καπνός, που προκλήθηκε από μια έκρηξη φορτηγού καυσίμου από μια αυτοσχέδια εκρηκτική συσκευή (IED), ίσως προορίζεται για αυτούς.

"Οι Ταλιμπάν γνωρίζουν ότι εδώ βοηθούμε την αφγανική συνοριακή αστυνομία", δήλωσε ο Μορς. "Θα μπορούσε να ήταν άσχημο, αλλά η συνοριακή αστυνομία έκανε τη δουλειά τους. Βρήκαν τη βόμβα σε αρκετό χρόνο για να απομακρυνθούν όλοι. Κανείς δεν τραυματίστηκε, ούτε καν ο οδηγός."

Μόλις πριν από ένα χρόνο, σύμφωνα με τους διεθνείς μέντορες της αστυνομίας, αυτή η βόμβα θα είχε φτάσει στον προορισμό της. Η εκπαίδευση λειτουργεί.

Και γι 'αυτό ο Doc Nededog και οι πεζοναύτες του αναρριχηθούν και οδηγούν τα βουνά του Αφγανιστάν και διασχίζουν τις ερήμους του. Παίζουν μεγάλο αδερφό στην αναπτυσσόμενη αφγανική συνοριακή αστυνομία, βοηθώντας τους να σταθούν μόνα τους. Η ιδέα ότι λίγοι εκφοβιστές θα έπαιρναν μάχη με έναν μικρό αδερφό με έναν τόσο άγριο αδελφό. Μέχρι στιγμής το σχέδιο δούλεψε, καθιστώντας το σώμα του τρίτου στρατιώτη - μαχητικά - πολύ βαρεμένο.

Ακόμα, οι πεζοναύτες φέρνουν το σώμα τους επειδή τα κακά πράγματα συμβαίνουν στον πόλεμο, όχι μόνο σήμερα.

Συνολικά, ήταν μια άλλη ήσυχη μέρα για τον Nededog. Σίγουρα, χρησίμευσε ως πιστό αυτί για μερικούς πεζοναύτες, έδωσε κάποια δοξυκυκλίνη (φάρμακα κατά της ελονοσίας) και εξασφάλισε ότι οι πολεμιστές του παρέμειναν ενυδατωμένοι, αλλά κανείς δεν είχε τραυματισμό στο στήθος από τη σφαίρα του ελεύθερου σκοπευτή ή τα κομμένα άκρα από ένα ορυχείο. Κανείς δεν ουρλιάζει, "Corpsmen Up!" Όχι σήμερα, ούτως ή άλλως.

Οι πλούσιοι εργάτες μαθαίνουν να απολαμβάνουν αδράνεια.

"Κανείς δεν αναπτύσσει με τους πεζοναύτες και αναμένει να βαρεθεί", δήλωσε ο Νεντέγκογκ. "Αλλά εδώ, όπου κάθε μέρα θα μπορούσε να είναι το τελευταίο σας, βαρετό είναι εντάξει."

Ακόμα, ο Nededog είναι έτοιμος για το χειρότερο και περιμένει κάθε μέρα.

Η περιποίηση του άρχισε στο Field Medical Service School (FMSS) Ανατολή, Camp Johnson, N.C., μία από τις δύο περιοχές αναπαραγωγής των θαλάσσιων δυνάμεων (FMF) για τους Ναύτες αυτές τις μέρες. Το FMSS West, που βρίσκεται στο Camp Pendleton, Καλιφόρνια, χρησιμεύει ως η άλλη πηγή.

Εκεί, οι ναυτικοί και οι θαλάσσιοι ναυτικοί που δοκιμάζονται στη θάλασσα ενσταλάζουν τις βασικές δεξιότητες και τα ένστικτα, οι σέρβοι θα πρέπει να κρατήσουν τα μυαλά των ναυτικών απλά στην αποστολή τους.

"Οι πεζοναύτες αγωνίζονται σκληρότερα όταν έχουν ένα καλό σώμα με αυτούς", δήλωσε ο Μορς. "Τότε δεν ανησυχούν για το θάνατο, ανησυχούν για την αποστολή και αυτός είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να βεβαιωθείτε ότι όλοι έρχονται ζωντανοί στο σπίτι".

Ο Nededog, σύμφωνα με την διμοιρία του, είναι καλός.

"Είναι ένας από εμάς", δήλωσε ο Marine PFC Oscar Repreza.

Και όταν ένας Ναυτικός λέει ότι, κάθε έμπειρος σμήνος δεν ξέρει ότι υπάρχει καλύτερο κομπλιμέντο.

«Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να έχετε τον σεβασμό», δήλωσε η αγγλική. "Ο σημαντικότερος παράγοντας σε ένα επιτυχημένο σωματείο FMF είναι να είναι σε θέση να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής του θαλάσσιου σώματος. Αυτό σημαίνει ότι ζούμε και αναπνέουμε καθημερινά σαν ναυτικός. Μπορείτε PT μαζί τους και εσείς δεν πέφτουν έξω. Περνάτε μαζί τους, δεν πέφτετε. Στις περιπολίες, γνωρίζετε τα σημάδια των χεριών επειδή είστε ένας ναυτικός, ένας ναυτικός που συμβαίνει μόνο να έχει πολλές ιατρικές γνώσεις ».

Όλα τα αμαξώματα του 3ου Πτέρυγου ακολουθούν αυτόν τον κώδικα δεοντολογίας.

"Ήμουν απλά E-2 όταν ανέφερα στην πρώτη μου μονάδα θαλάσσιων σκαφών", δήλωσε ο Dennis Astor, Senior Corpsman, Προηγμένη Λειτουργική Βάση Torkhem HM2 (FMF / SW / AW). "Μόλις έκανα αυτό που έκαναν. Κατέβαλα τα καθήκοντά τους, προσφέρθηκα εθελοντικά για τις ομάδες εργασίας τους κλπ. Αν ένας Ναυτικός ζήτησε βοήθεια, τους έδωσα σε κάθε φορά ".

Εάν δεν το κάνετε, δεν τους αξίζετε.

"Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας σωματοφύλακας είναι να προδώσει τους ναυτικούς του", δήλωσε ο Astor. "Πετάξτε το πακέτο σας σε μια πεζοπορία, εγκαταλείψτε ή δώστε δικαιολογίες, ή απενεργοποιήστε έναν Ναυτικό που χρειάζεται βοήθεια και ποτέ δεν θα σας συγχωρέσουν. Αν είσαι καλός σωματοφύλακας, οι πεζοναύτες θα κάνουν οτιδήποτε στον κόσμο για σένα, αλλά αν είσαι κακός, θα σε μισούν και θα με πιστέψεις ότι δεν το θέλεις αυτό ».

Δεν υπάρχει τίποτα παρά ο σεβασμός για τους σφαγείς στο 3ο Πτέρυγα. Οι ανώτεροι εργάτες τους κέρδισαν σε μια άλλη έρημο.

"Στο Ιράκ, η συνοδεία μου έπληξε ένα IED", δήλωσε ο Astor. «Έχουμε χάσει αρκετές πεζοναύτες εκείνη την ημέρα και είμαι βέβαιος ότι ο μόνος λόγος που δεν είχα πεθάνει ήταν επειδή είμαι τόσο μικρός. Η πανοπλία στο φορτηγό με κάλυψε εντελώς."

Τραυματίστηκε, εξακολουθούσε να θεραπεύει τους ναυτικούς του. Στην πραγματικότητα, αρνήθηκε να παραγγείλει το σπίτι και επέστρεψε στη μονάδα του μήνες αργότερα για να πολεμήσει μαζί τους ξανά. Εξακολουθεί να φέρει σκάλες στο κεφάλι του από αυτή την επίθεση και θυμίζει την παρουσία του σε πολύ κρύα αφγανικά πρωινά.

"Μου είπαν ότι θα έκανε περισσότερες ζημιές για να το αφαιρέσει", δήλωσε ο Astor. "Νιώθω πραγματικά με το κράνος Kevlar μου".

Οι καρυκευμένοι πεζοναύτες έχουν ακόμα μεγαλύτερο σεβασμό για τους σφαγείς.

"Ειλικρινά, μερικές φορές οι σωματοφύλακες βάζουν τους ναυτικούς σε ντροπή εξαιτίας του τι μπορούν να κάνουν", δήλωσε ο Μορς. "Φέρνουν περισσότερο βάρος από εμάς επειδή φέρνουν αυτό που μεταφέρουμε και όλο το ιατρικό υλικό τους."

Ο σωματοφύλακας, όταν είναι καλός, μπορεί να βοηθήσει τους ναυτικούς με κάτι περισσότερο από ιατρική. Μπορεί να είναι ένα σημείο έμπνευσης.

"Εάν ένας Ναυτικός αρχίζει να κουράζεται σε μια πεζοπορία και βλέπει το σώμα που μόλις χαστούκι μαζί του τον παρακινεί να συνεχίσει", είπε ο Μόρσε.

Στο Torkhem, όλα τα έγγραφα του 1/3 περιστρέφονται μέσω των διαφορετικών εργασιών της διμοιρίας. Είτε οι πεζοναύτες περιπολούν τα βουνά, είτε περπατούν 25 μίλια κατά μήκος μιας εικαζόμενης θερμής ζώνης IED, οποιοδήποτε από τα 1 / 3s corppsmen μπορεί να κάνει τη δουλειά αρκετά καλά ώστε οι Marines να μην το σκεφτούν.

"Οι Humps είναι διασκέδαση", δήλωσε ο Nededog. "Οι αναρτήσεις μπορεί να είναι απότομες εδώ, αλλά το ξεπερνούν. Ο Αφγανικός Εθνικός Στρατός (ANA) χρησιμοποίησε για μας, επειδή δεν ανεβήκαμε τόσο γρήγορα όσο περάσαμε όταν φτάσαμε για πρώτη φορά εδώ. Αλλά τα βάζαμε στα εργαλεία μας, συμπεριλαμβανομένης της θωράκισης σώματος μια φορά και δεν κράτησαν πέντε λεπτά."

Οι πεζοναύτες του Nededog πήραν καλύτερα στην αναρρίχηση. Και το ίδιο συνέβη και με τα Έγγραφα.

Εργαζόμενοι όπως ο Doc Astor, ο HM2 (FMF) Scott "Doc" Kuniyuki και ο Doc Nededog δεν πιέζουν τον εαυτό τους για να ξεπεράσουν τους πεζοναύτες. Το κάνουν έτσι ώστε να είναι πάντα εκεί γι 'αυτούς. Επειδή ο μεγαλύτερος φόβος που έχει ένας σωματοφύλακας είναι ότι δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσει έναν Ναυτικό όταν τον χρειάζεται.

"Στο Ναυτικό Σώμα, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο όπως η τήρηση των ωρών γραφείου", δήλωσε ο Άστορ. "Σε μια τακτική κλινική θα μπορούσα να βλέπω ασθενείς από το 0700-1700 κάθε μέρα, αλλά με τους πεζοναύτες μου είμαι διαθέσιμος 24/7. Το ονομάζουμε φάρμακο στρατώνες και αυτό έχει σημασία."

Τα Έγγραφα αναμένεται να κάνουν πολύ περισσότερα από τη διάθεση των βοηθημάτων μπάντας και της Motrin. Συμπληρώνουν τον ρόλο των αδελφών, των καλύτερων φίλων, των πατέρων, των ψυχολόγων, των κεφαλίδων ή όποιων και αν είναι οι θαλάσσιες ανάγκες εκείνης της εποχής.

"Οι πεζοναύτες έρχονται σε μας για άνεση και δεν έχει σημασία αν είναι φυσικό, πνευματικό ή συναισθηματικό γιατί θέλουμε οι ναυτικοί μας να είναι υγιείς", δήλωσε ο Astor. "Ψάχνουμε για προβλήματα και συμβουλεύουμε με αυτούς σε τακτική βάση. Ξέρουν ότι φροντίζουμε κάθε μέρα, όχι μόνο όταν προφανώς χρειάζονται ιατρική φροντίδα ».

Είναι η δουλειά των σκαλιστών, ανεξάρτητα από το περιβάλλον τους. Οι δύσκολες συνθήκες του πολέμου μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα που αντιμετωπίζουν κανονικά. Ένας αγώνας με μια γυναίκα, προβλήματα χρημάτων ή άλλα άσχημα νέα μπορεί να πάρει το μυαλό ενός ναυτικού από την αποστολή του και να τον βλάψει.

Οι πεζοναύτες στο Torkhem μιλάνε με το σώμα τους επειδή γνωρίζουν τη φροντίδα του σώματος.

"Οτιδήποτε μπορεί να σε σκοτώσει εδώ", είπε ο Νεντένγκ, "ένας IED, μια σφαίρα, απροσεξία ή απλά κακή τύχη.Ξέρουμε ότι πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι πεζοναύτες μας βρίσκονται στην κορυφή του παιχνιδιού κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρα."

Ενώ οι σωματοφύλακες αναμένεται να είναι θεραπευτικοί για ό, τι αρέσει ένας ναυτικός, γνωρίζουν ότι η ιατρική τους τεχνογνωσία μπαίνει στο παιχνίδι μόνο όταν χρειάζεται. Διαφορετικά, είναι Marines με κάθε έννοια της λέξης.

"Οι σωματοφύλακες πρέπει να γνωρίζουν τις δεξιότητες μάχης" χέρι-χέρι "γιατί όταν βγαίνουν με τους πεζοναύτες ίσως χρειαστεί να κατέβουν και να βρωματιστούν κατά τη διάρκεια μιας πυροσβεστικής κατάστασης", δήλωσε ο Sgt. Μιχάλης Μπελίστον. "Μπορεί να χρειαστεί να πολεμήσουν για να βλάψουν το Marine ή να πολεμήσουν με τον Ναυτικό".

Έτσι οι σωματοφύλακες μαθαίνουν. Μαθαίνουν πώς να πολεμήσουν χέρι-χέρι, πώς να πυροδοτήσουν εκτοξευτές χειροβομβίδων MK-19, να οδηγήσουν το Humvees, να σηκώσουν, να πάρουν σημείο σε περιπολία κλπ. Και το κάνουν στην πρώτη γραμμή, όχι μόνο κατά τη διάρκεια ασκήσεων εκπαίδευσης πίσω στο κράτη μέλη.

Οι Ναυτικοί κρατούν τη δική τους.

"Έχω πάντα εντυπωσιαστεί από το επίπεδο των δεξιοτήτων που κατέχουν από τη σχετικά μικρή εκπαίδευση που περνούν", είπε ο Morse. "Οι αστυνομικοί μου μπορούν να πηδήσουν σε οποιοδήποτε όπλο εδώ και να εκτελέσουν όπως και κάθε Ναυτικό. Heck, έχω συναντήσει κάποια έγγραφα που θα μπορούσαν να ξαφνιάσουν κάθε Ναυτικό στη διμοιρία του."

Ακόμα, οι πεζοναύτες προτιμούν να μην χρειάζεται να αποδείξουν την ετοιμότητά τους για μάχη κατά τη διάρκεια μιας πυροσβεστικής.

"Ένας καλός αμαξοστοιχός θα βάλει σε στροφές, αν το χρειαστούμε", δήλωσε ο Μορς, "αλλά προσπαθούμε να τους κρατήσουμε πίσω, έτσι ώστε να είναι κοντά μας για να μας σώσουν".

Εκτός από το να είναι σίγουρος πυροβολισμός, η ηγεσία του Marine Corps βεβαιώνεται πάντα ότι οι ναυτικοί αυτοί κατανοούν ότι τα Έγγραφα είναι προσιτά, αλλά είναι ακόμα στο στρατό. Πρόκειται για ένα πρότυπο που έθεσαν από την αρχή ως μέρος της θρυλικής πειθαρχίας που χρησιμοποιούν οι πεζοναύτες για να κερδίσουν πολέμους.

«Το κάνω ένα σημείο όταν φτάνω σε μια νέα διμοιρία για να παρουσιάσω τα έγγραφά μας», είπε ο Μορς. "Θα πω κάτι σαν το 'Ξέρω ότι είναι doc, και έχει χαλαρώσει, αλλά θα τον σέβεσαι και θα τον θεραπεύσεις όπως θα κάνατε ναυτικός".

Ο σεβασμός ρέει και στους δύο τρόπους.

"Επίσης, περιμένω τα σκαλιά μου να μην φοβούνται να μιλήσουν αν βλέπουν έναν από τους πεζοναύτες μου να κάνει κάτι λάθος".

Εν ολίγοις, οι πεζοναύτες περιμένουν τα έγγραφά τους να είναι, καλά, ένας ναυτικός.

Και αυτός είναι ο στόχος των εγγράφων καθώς και γιατί αυτό είναι όταν ξέρουν ότι κάνουν τη δουλειά τους.

"Η καλύτερη φιλοφρόνηση που μπορούμε να δώσουμε σε ένα σώμα," δήλωσε ο Μόρσε, "είναι να τα αντιμετωπίσουμε όπως θα κάναμε και κάθε Θαλάσσιο."