Τι είναι η Παντοδύναμη άποψη τρίτου προσώπου;

Η παντοτεχνική άποψη τρίτου προσώπου είναι μια μέθοδος αφήγησης, στην οποία ο αφηγητής γνωρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα όλων των χαρακτήρων της ιστορίας. Το τρίτο άτομο δεν είναι το ίδιο με το περιορισμένο τρίτο πρόσωπο, ένα σημείο της φωνής που προσεγγίζει προσεκτικά την προοπτική ενός χαρακτήρα, συνήθως τον κύριο χαρακτήρα.

Μέσω της χρήσης της ομοιογενούς άποψης τρίτου προσώπου, ο συγγραφέας είναι σε θέση να φέρει στη ζωή έναν ολόκληρο κόσμο χαρακτήρων και να τους δώσει σημαντικό βάθος και νόημα. Ως εκ τούτου, είναι μια εξαιρετική λογοτεχνική συσκευή που βοηθά στην ανάπτυξη χαρακτήρα. Αυτή είναι μια ιδιαίτερα χρήσιμη λογοτεχνική συσκευή σε περίπλοκες ιστορίες, όταν ο συγγραφέας εισάγει τον αναγνώστη σε μια πληθώρα χαρακτήρων. Χρησιμοποιώντας την παντοτεχνική άποψη τρίτου προσώπου, ο αφηγητής είναι σε θέση να συσχετίσει πληροφορίες με τον αναγνώστη για κάθε χαρακτήρα που κάποιοι από τους χαρακτήρες της ιστορίας μπορεί να μην γνωρίζουν ο ένας για τον άλλον.

Αυτή η συσκευή παίρνει ό, τι μπορεί να είναι μια δύσκολη και περίπλοκη προσπάθεια γραψίματος και την μετατρέπει σε πιο εύχρηστη.

Άτομο τρίτο πρόσωπο στην 'Άννα Καρένινα'

Ένα πρωταρχικό παράδειγμα της παντοτεχνικής άποψης τρίτου προσώπου είναι το φημισμένο και βαρετό μυθιστόρημα του Λέον Τολστόι "Άννα Καρενίνα" το οποίο λέγεται από πολλές απόψεις.

Από την άποψη της Άννας

Ορισμένα τμήματα του μυθιστορήματος λέγονται από την άποψη της Άννας:

»« Όλοι είναι καλός άνθρωπος, αληθινός, ευγενικός και αξιοσημείωτος στη σφαίρα του », είπε η ίδια η Άννα, πηγαίνοντας στο δωμάτιό της σαν να τον υπερασπίσθηκε μπροστά σε κάποιον που τον κατηγόρησε και έλεγε ότι ήταν αδύνατο να τον αγαπάς "Αλλά γιατί τα αυτιά του ξεδιπλώνονται τόσο περίεργα; Πρέπει να κόψει τα μαλλιά του;"

"Ακριβώς τα μεσάνυχτα, όταν η Άννα καθόταν ακόμα στο γραφείο της, τελείωσε μια επιστολή στην Dolly, άκουσε τα μετρημένα βήματα των πλασμένων ποδιών και ο Alexei Alexandrovich πλύθηκε και χτένισε ένα βιβλίο κάτω από το χέρι του.

«Ήρθε η ώρα, ήρθε η ώρα», είπε με ένα ιδιαίτερο χαμόγελο και πήγε στην κρεβατοκάμαρα.

"Και τι δικαίωμα έπρεπε να τον κοιτάξει έτσι;" σκέφτηκε η Άννα, θυμίζοντας πώς ο Βρόνσκι είχε κοιτάξει τον Αλεξέι Αλεξιβουβίτς.

Χαρακτήρας από τον αφηγητή

Στην "Άννα Καρένινα", πολλές άλλες απόψεις (εκτός από τον χαρακτήρα Αλεξέι Αλεξάντροβιτς) δίνεται εξίσου σημαντική. Ας δούμε έναν άλλο σημαντικό χαρακτήρα στο κλασικό μυθιστόρημα, τον Κωνσταντίνο Λεβίν, που είπε εξ ολοκλήρου από τον αφηγητή, χωρίς διάλογο:

"Το σπίτι ήταν μεγάλο, παλιό και Levin, αν και ζούσε μόνος του, θερμαίνεται και κατέλαβε όλα του." Ήξερε ότι ήταν ακόμη λάθος και αντίθετα με τα νέα του σχέδια, αλλά αυτό το σπίτι ήταν ένας ολόκληρος κόσμος για τον Levin. όπου έζησε και πέθανε ο πατέρας και η μητέρα του, ζούσαν μια ζωή που για τον Levin φάνηκε το ιδανικό της όλης τελειότητας και την οποία ονειρευόταν να ανανεώσει με τη γυναίκα του και την οικογένειά του ».

Άλλα μυθιστορήματα που είπαμε στο τρίτο πρόσωπο υπερβολικά

Εάν θέλετε να επεκτείνετε τη βάση γνώσεων σας για να γράψετε σε παντογνώστης άποψη τρίτου προσώπου, υπάρχουν πολλά εξαιρετικά παραδείγματα στη βιβλιογραφία για να διαλέξετε. Εδώ είναι μια χούφτα καλά γνωστά κλασικά παραδείγματα.

"Άννα Καρενίνα" του Λέοντα Τολστόι

"Μικρές Γυναίκες" από τη Louisa May Alcott

"The Scarlet Letter" του Nathaniel Hawthorne

"1984" από τον George Orwell

"Η υπερηφάνεια και η προκατάληψη" της Jane Austen