Μη ποινική δίωξη (άρθρο 15)

thria "irtha ta ximeromata" " Ήρθα τα ξημερώματα"

Πίνακας περιεχομένων:

NJP στον στρατό, το Ναυτικό Πολεμικό Ναυτικό και το Ναυτικό Σώμα
Αδικήματα τιμωρούμενα σύμφωνα με το άρθρο 15
Περισσότερα για το άρθρο 15

Η μη δίκαιη τιμωρία (NJP) αναφέρεται σε ορισμένες περιορισμένες ποινές που μπορούν να επιβληθούν για μικρά πειθαρχικά αδικήματα από κυβερνήτη ή αξιωματικό που είναι υπεύθυνος για τα μέλη της διοίκησής του. Στο Ναυτικό και το Λιμενικό Σώμα, οι διαδικασίες μη ποινικής δίωξης αναφέρονται ως "ιστιοφόρο του καπετάνιου" ή απλώς "ιστιοφόρο". Στο θαλάσσιο σώμα, η διαδικασία ονομάζεται "ώρες γραφείου", και στο στρατό και την Πολεμική Αεροπορία, αναφέρεται ως "άρθρο 15". Το άρθρο 15 του Ομοιόμορφου Κώδικα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης (UCMJ) και το Μέρος V του Εγχειριδίου για τα Δικαστήρια-Πολεμικά αποτελούν τον βασικό νόμο σχετικά με τις διαδικασίες μη δικαστικής τιμωρίας.

Η νομική προστασία που παρέχεται σε ένα άτομο που υπόκειται στη διαδικασία του NJP είναι πολύ πληρέστερη από ό, τι στην περίπτωση των μη επιβληθέντων μέτρων, αλλά είναι σχεδιασμένη και λιγότερο εκτεταμένη απ 'ό, τι για τα δικαστήρια-πολεμικά.

NJP στον στρατό, το Ναυτικό Πολεμικό Ναυτικό και το Ναυτικό Σώμα

Στον στρατό και στην Πολεμική Αεροπορία, η μη δικαστική τιμωρία μπορεί να επιβληθεί μόνο από κυβερνήτη. Αυτό σημαίνει ένα αξιωματικό που είναι σε πραγματικές εντολές, χαρακτηρίζοντάς τους ως «διοικητής». Στο Ναυτικό και το Ναυτικό Σώμα, μπορεί να επιβληθεί μη δικαστική τιμωρία από έναν "Επίτιμο Λειτουργό". Ο όρος "υπεύθυνος αξιωματικός" δεν σημαίνει "OIC" ως "τίτλο εργασίας", αλλά έναν ειδικό αξιωματικό, όπου ο αξιωματικός σημαίας που κρατά γενική δικαστική πολεμική αρχή ορίζει το γραφείο ως "υπεύθυνο αξιωματικό".

"Μάσκαρο", "Άρθρο 15" και "ώρες γραφείου" είναι οι διαδικασίες με τις οποίες ο διοικητής ή ο υπεύθυνος αξιωματικός μπορούν:

Διεξάγει έρευνα σχετικά με τα γεγονότα σχετικά με τα ελάσσονα αδικήματα που φέρεται ότι διαπράττονται από μέλος της εντολής του.
να παρέχει στον κατηγορούμενο ακρόαση σχετικά με τέτοιου είδους αδικήματα · και
να απορρίψει τέτοιες επιβαρύνσεις με απόρριψη των κατηγοριών, επιβάλλοντας ποινή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου. 15, UCMJ, ή παραπέμποντας την υπόθεση σε πολεμικό δικαστήριο.

Τι "ιστό", "άρθρο 15" και "ώρες γραφείου" δεν είναι:

Δεν είναι δίκη, όπως υποδηλώνει ο όρος "μη δικαστική".
μια καταδίκη; και
αθωωτική, εάν αποφασιστεί να μην επιβληθεί ποινή.

Αδικήματα τιμωρούμενα σύμφωνα με το άρθρο 15

Για να κινήσει τη δράση του άρθρου 15, ο κυβερνήτης πρέπει να έχει λόγους να πιστεύει ότι ένα μέλος της διοίκησής του διέπραξε αδίκημα στο πλαίσιο του UCMJ. Το άρθρο 15 δίνει στον κυβερνήτη την εξουσία να τιμωρεί άτομα μικρά αδικήματα. Ο όρος "minor offense" έχει προκαλέσει κάποια ανησυχία στη διοίκηση του NJP. Το άρθρο 15, UCMJ και το μέρος V, παράγραφος 1ε, MCM (1998 ed.), Δείχνουν ότι ο όρος "minor offense" πιο σοβαρό από αυτό που συνήθως χειρίζεται σε συνοπτική δικαστική-πολεμική (όπου η μέγιστη τιμωρία είναι τριάντα ημερών περιορισμός).

Αυτές οι πηγές δείχνουν επίσης ότι η φύση του αδικήματος και οι περιστάσεις που περιβάλλουν την επιτροπή του είναι επίσης παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για να προσδιοριστεί εάν ένα αδίκημα είναι ήσσονος σημασίας. Ο όρος "αδίκημα μικρής κλίμακας" συνήθως δεν περιλαμβάνει παράπτωμα που, αν κριθεί από γενικό πολεμικό δικαστήριο, θα μπορούσε να τιμωρηθεί με ατιμωρητική απαλλαγή ή περιορισμό για περισσότερο από ένα έτος. Ωστόσο, οι στρατιωτικές υπηρεσίες έλαβαν τη θέση ότι η τελική απόφαση για το αν ένα αδίκημα είναι «ανήλικα» βρίσκεται εντός της υγιούς διακριτικής ευχέρειας του διοικητή.

Φύση του αδικήματος. Το Εγχειρίδιο για Courts-Martial, έκδοση 1998, αναφέρει επίσης στο Μέρος V, παρ. 1e, ότι για να προσδιοριστεί εάν ένα αδίκημα είναι ήσσονος σημασίας, θα πρέπει να εξεταστεί η "φύση του αδικήματος". Είναι μια σημαντική δήλωση και συχνά παρερμηνεύεται ως αναφορά στη σοβαρότητα ή τη σοβαρότητα του αδικήματος. Ωστόσο, η βαρύτητα αναφέρεται στη μέγιστη δυνατή τιμωρία και αποτελεί το αντικείμενο χωριστής συζήτησης στην εν λόγω παράγραφο. Στο πλαίσιο, η φύση του αδικήματος αναφέρεται στον χαρακτήρα του και όχι στη σοβαρότητα του.

Στο στρατιωτικό ποινικό δίκαιο, υπάρχουν δύο βασικοί τύποι παραπτωμάτων - πειθαρχικών παραπτωμάτων και εγκλημάτων. Οι πειθαρχικές παραβάσεις είναι παραβιάσεις των προτύπων που διέπουν τη συνήθη λειτουργία της κοινωνίας. Έτσι, οι νόμοι περί κυκλοφορίας, οι απαιτήσεις άδειας, η ανυπακοή των στρατιωτικών παραγγελιών, η έλλειψη σεβασμού προς τους ανώτερους στρατιωτικούς κ.λπ. είναι πειθαρχικές παραβιάσεις. Τα εγκλήματα, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνουν αδικήματα τα οποία συνήθως και ιστορικά αναγνωρίζονται ως ιδιαίτερα κακά (όπως ληστεία, βιασμός, δολοφονία, επιθετική επίθεση, κλοπή κ.λπ.).

Και οι δύο τύποι αδικημάτων συνιστούν έλλειψη αυτοπειθαρχίας, αλλά τα εγκλήματα συνεπάγονται μια ιδιαίτερα μεγάλη έλλειψη αυτοπειθαρχίας που ισοδυναμεί με ηθική ανεπάρκεια. Αποτελούν το προϊόν ενός νου ιδιαίτερα ασίστου των καλών ηθικών προτύπων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εγκληματικές πράξεις δεν είναι μικρά αδικήματα και, συνήθως, η μέγιστη επιβλητική τιμωρία είναι μεγάλη. Ωστόσο, τα πειθαρχικά αδικήματα είναι σοβαρά ή μικρά ανάλογα με τις περιστάσεις και, επομένως, ενώ ορισμένα πειθαρχικά αδικήματα επιφέρουν σοβαρές κυρώσεις, ο νόμος αναγνωρίζει ότι η επίπτωση ορισμένων από αυτά τα αδικήματα στην πειθαρχία θα είναι μικρή.

Ως εκ τούτου, ο όρος «πειθαρχική τιμωρία» που χρησιμοποιείται στο Εγχειρίδιο για Δικαστήρια-Πολεμική, έκδοση 1998, επιλέγεται προσεκτικά.

Περιπτώσεις. Οι περιστάσεις που περιβάλλουν τη διεξαγωγή πειθαρχικής παράβασης είναι σημαντικές για τον προσδιορισμό του αν μια τέτοια παράβαση είναι ήσσονος σημασίας. Για παράδειγμα, η ηθελημένη ανυπακοή σε μια εντολή να μεταφέρει πυρομαχικά σε μια μονάδα που ασχολείται με μάχες μπορεί να έχει θανατηφόρες συνέπειες για όσους ασχολούνται με τον αγώνα και ως εκ τούτου είναι σοβαρό θέμα. Η θαυμάσια ανυπακοή μιας εντολής για αναφορά στο κουρείο μπορεί να έχει πολύ μικρότερο αντίκτυπο στην πειθαρχία. Το αδίκημα πρέπει να προβλέπει και τα δύο άκρα, και αυτό συμβαίνει λόγω ενός υψηλού ανώτατου ορίου τιμωρίας.

Όταν ασχολείται με πειθαρχικές παραβάσεις, ο κυβερνήτης πρέπει να είναι ελεύθερος να εξετάσει τις συνέπειες της περίπτωσης, εφόσον θεωρείται ο καλύτερος κριτής του. λαμβάνοντας υπόψη ότι, για τη διάπραξη των εγκλημάτων, η κοινωνία γενικά έχει συμφέρον εξίσου μεγάλη με αυτή του κυβερνήτη και οι εγκληματίες του εγκληματικού τομέα έχουν εκτεταμένες διασφαλίσεις. Ως εκ τούτου, η διακριτική ευχέρεια του διοικητή για τη διάθεση των πειθαρχικών παραβάσεων είναι πολύ μεγαλύτερη από το περιθώριο του για την αντιμετώπιση εγκλημάτων.

Η επιβολή του NJP δεν αποκλείει, σε όλες τις περιπτώσεις, μεταγενέστερο δικαστήριο-πολεμικό για το ίδιο αδίκημα. Βλέπε Μέρος V, παρ. 1e, MCM (ed. 1998) και σελίδα 4-34. Επιπλέον, το άρθρο 43 του UCMJ απαγορεύει την επιβολή του NJP περισσότερο από δύο χρόνια μετά τη διάπραξη του αδικήματος.

Υποθέσεις που έχουν προηγουμένως επιληφθεί στα πολιτικά δικαστήρια. Οι στρατιωτικοί κανονισμοί επιτρέπουν τη χρήση του NJP για την τιμωρία ενός κατηγορουμένου για αδίκημα για το οποίο έχει δικαστεί από εγχώριο ή αλλοδαπό πολιτικό δικαστήριο ή του οποίου η υπόθεση έχει εκτραπεί από την κανονική ποινική διαδικασία για δοκιμαστική περίοδο ή της οποίας η υπόθεση έχει όταν η εξουσία προέρχεται από τον αξιωματικό που ασκεί γενική δικαστική δικαιοδοτική δικαιοδοσία (Στην Πολεμική Αεροπορία, η άδεια αυτή μπορεί να χορηγηθεί μόνο από τον Γραμματέα της Πολεμικής Αεροπορίας).

Το NJP δεν μπορεί να επιβληθεί για πράξη δικαστηρίου που αποκτά την εξουσία του από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ένα ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο.

Είναι προφανές ότι οι περιπτώσεις στις οποίες έχει βρεθεί διαπίστωση ενοχής ή αθωότητας σε μια δίκη από δικαστήριο-πολεμικό δεν μπορούν στη συνέχεια να μεταφερθούν στο NJP. Ωστόσο, το τελευταίο σημείο κατά το οποίο οι υποθέσεις μπορούν να αποσυρθούν από το πολεμικό δικαστήριο πριν από τα ευρήματα με σκοπό την αντιμετώπιση του NJP είναι προς το παρόν ασαφές.

Αδικήματα εκτός βάσης. Οι ανώτεροι υπάλληλοι και οι υπεύθυνοι αξιωματικοί μπορούν να διαθέσουν μικρές πειθαρχικές παραβάσεις (που συμβαίνουν επί ή εκτός βάσης) στο NJP. Εκτός αν το αδίκημα εκτός βάσης είναι ένα αδίκημα που έχει προηγουμένως εκδικασθεί από πολιτικές αρχές, δεν υπάρχει όριο στην εξουσία των στρατιωτικών αρχών να επιλύσουν τέτοια αδικήματα στο NJP.