Η ιστορία και η έννοια των συμβάσεων της Γενεύης του 1949

Οι Συμβάσεις της Γενεύης είναι μια διεθνής συμφωνία, μια σειρά συνθηκών που πρέπει να τηρούν οι στρατιωτικοί πολλών χωρών σε περιόδους πολέμου. Εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά από τη Διεθνή Επιτροπή για την Αρωγή στους Τραυματίες, η οποία αργότερα έγινε η Διεθνής Επιτροπή για τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο.

Οι Συμβάσεις της Γενεύης αποσκοπούσαν στην προστασία στρατιωτών που δεν ασκούσαν πλέον μάχες. Αυτό περιλάμβανε τα άρρωστα και τραυματίες, τα ναυαγούμενα μέλη των ενόπλων δυνάμεων στη θάλασσα και τους αιχμαλώτους πολέμου και ορισμένους βοηθητικούς πολίτες.

Τι είναι η Σύμβαση της Γενεύης;

Που διεξήχθη στη Γενεύη, οι συμβάσεις του 1949 και τα δύο πρωτόκολλα που προστέθηκαν το 1977 αποτελούν τη βάση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου σε περιόδους πολέμου. Οι διατάξεις δύο επόμενων Συμβάσεων της Γενεύης το 1951 και το 1967 προστατεύουν τους πρόσφυγες.

Οι συμβάσεις της Γενεύης του 1949 ακολούθησαν άλλες τρεις που έλαβαν χώρα το 1864, το 1906 και το 1929. Οι συμβάσεις του 1949 επικαιροποίησαν τις αρχές, τους κανόνες και τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στις τρεις πρώτες συμβάσεις.

Υπήρχαν στην πραγματικότητα τέσσερις συμβάσεις το 1949, και η πρώτη έδωσε την τέταρτη ενημέρωση στην αρχική έκδοση της συμφωνίας. Επέτεινε την προστασία όχι μόνο των ασθενών και των τραυματιών, αλλά και του κληρικού και του ιατρικού προσωπικού.

Η δεύτερη σύμβαση της Γενεύης του 1949 προσέφερε προστασία στο στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετούσε στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του πολέμου, περιλαμβανομένων εκείνων που περιορίζονταν σε νοσοκομειακά πλοία. Προσαρμοσμένες διατάξεις που επιτεύχθηκαν στη Σύμβαση της Χάγης του 1906.

Η τρίτη σύμβαση του 1949 εφαρμόστηκε στους αιχμαλώτους πολέμου και αντικατέστησε τη σύμβαση των κρατουμένων του πολέμου του 1929. Πιο συγκεκριμένα, έθεσε όρους για τις τοποθεσίες των τόπων αιχμαλωσίας και των προτύπων που πρέπει να διατηρηθούν εκεί.

Η τέταρτη σύμβαση επέκτεινε περαιτέρω την προστασία των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των κατεχόμενων εδαφών.

Συνολικά, 196 «συμβαλλόμενα μέρη» ή χώρες έχουν υπογράψει και επικυρώσει τις συμβάσεις του 1949 με την πάροδο των ετών, συμπεριλαμβανομένων πολλών που δεν συμμετείχαν ή υπογράφηκαν μέχρι δεκαετίες αργότερα. Αυτές περιλαμβάνουν την Αγκόλα, το Μπαγκλαντές και το Ιράν.

Αλλαγές στις συμβάσεις της Γενεύης

Ενώ οι Συνθήκες που έχουν τεθεί σε εφαρμογή από τις Συμβάσεις της Γενεύης εξακολουθούν να ισχύουν σήμερα, έχει γίνει κάποια συζήτηση τα τελευταία χρόνια για την εκ νέου ενημέρωσή τους. Το πιο αποθαρρυντικό ερώτημα είναι αν τα ανθρωπιστικά δικαιώματα που τίθενται σε εφαρμογή από τις Συμβάσεις της Γενεύης για πολέμους αιχμάλωτες θα πρέπει να αφορούν τρομοκράτες ή ύποπτους τρομοκράτες.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες αμφισβήτησαν αν αυτοί οι κανόνες, που γράφονται μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο και ενημερώθηκαν μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, ισχύουν για τις σημερινές συγκρούσεις, ιδιαίτερα μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Αν ναι, πώς μπορούν να επιβληθούν αποτελεσματικότερα; Πρέπει να αναθεωρηθούν προκειμένου να αντιμετωπιστούν νέες απειλές, όπως οι τρομοκρατικές ενέργειες;

Η υπόθεση Hamdi κατά του Ράμσφελντ έδωσε το επίκεντρο του θέματος αυτού το 2004, όταν ο Hamdi, ένας υπήκοος των ΗΠΑ, κατηγορήθηκε ότι εντάχθηκε στις δυνάμεις των Ταλιμπάν στο έδαφος των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, αυτό τον έκανε έναν εχθρικό πολεμιστή και, όπως υποστήριξε το Υπουργείο Άμυνας, τον έβαλε εκτός των προστασιών των Συμβάσεων της Γενεύης.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε διαφορετικά, στηρίζοντας την απόφασή του σε ένα ψήφισμα του Κογκρέσου που είχε τεθεί σε εφαρμογή από το 2001, επιτρέποντας στον πρόεδρο να χρησιμοποιήσει όλες τις αναγκαίες και κατάλληλες δυνάμεις εναντίον οποιασδήποτε χώρας που συμμετείχε στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Επιπλέον, οι συμβάσεις υποχρεώνουν όλα τα συμβαλλόμενα κράτη της συμφωνίας - συμπεριλαμβανομένου του Αφγανιστάν - να προσφέρουν παγκόσμια δικαιοδοσία και υποστήριξη των προστατεύσεών της. Πρέπει να τα επιβάλουν στο έδαφός τους. Παραμένει να δούμε αν θα επιτευχθούν περαιτέρω ενημερώσεις.