Αεροπορικές ομάδες επίδειξης του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών

Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών θέλησε να αποδείξει τις δυνατότητες της Αεροπορίας του Στρατού (με παρόμοιο τρόπο όπως οι Thunderbirds και Blue Angels), χρησιμοποιώντας την Διεθνή Έκθεση Μεταφορών του 1972 στο Διεθνές Αεροδρόμιο Dulles - ένα εφαλτήριο για την ομάδα.

Δεδομένου ότι ο στρατός δεν είχε μαχητικά αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας (αναφερόμενος στη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων και των αρχηγών των επιτελικών σωμάτων 1948), η επιλογή τους ήταν να χρησιμοποιούν είτε τα αεροσκάφη σταθερής πτέρυγας που είχαν - όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά φορτίου ή αναγνώριση - ή να χρησιμοποιούν τα αεροσκάφη τους με περιστροφική πτέρυγα.

Το 1972, οργανώθηκαν οι Αργυροί Αετοί. Η αποστολή της ομάδας ήταν να βοηθήσει τις προσπάθειες προμήθειας και διατήρησης του προσωπικού των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και να συμβάλει στην κατανόηση του ρόλου των αεροσκαφών του Στρατού από το κοινό με την επίδειξη ικανότητας και ευελιξίας στην εκτέλεση πτήσης με ακρίβεια ελικόπτερων.

Πρώτες ημέρες

Όταν οργανώθηκαν για πρώτη φορά, οι Silver Eagles ήταν η μοναδική ομάδα επίδειξης ελικοπτέρων στην Αμερική. Με βάση το Fort Rucker, Αλαμπάμα, οι Ασημένιοι Αετοί αποτελούνταν από 25 εθελοντές και 12 αεροπόρους αξιωματικών. Η ομάδα ανέλαβε δύο μοντέλα ελικοπτέρων - εννέα ελικόπτερα OH-6A Cayuse τα οποία είχαν ανακατασκευαστεί πλήρως μετά από την εμφάνιση της υπηρεσίας μάχης στο Βιετνάμ και 9 ελικόπτερα OH-58 Kiowa. Λίγο μετά την οργάνωσή τους, όμως, τα ελικόπτερα OH-58 μεταφέρθηκαν σε άλλες μονάδες και οι Silver Eagles διατήρησαν τα εννέα OH-6A με βαμμένα ελιά και λευκά χρώματα.

Αν και μια εναέρια ομάδα επίδειξης, οι ρουτίνες τους δεν αποτελούσαν ακροβατικά - μάλλον, οι ρουτίνες αποτελούνταν από τεχνικές πτήσης Οι αεροπόροι του στρατού έπρεπε να κυριαρχήσουν. Οι ταχύτητες και τα ύψη των ελιγμών ακριβείας κυμαίνονταν από μηδέν μίλια ανά ώρα στο επίπεδο του εδάφους σε 140 μίλια την ώρα σε χίλια πόδια.

Επτά ελικόπτερα χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια κάθε επίδειξης, με συγκεκριμένα ονόματα / θέσεις: Μόλυβδος, Αριστερή Πτέρυγα, Δεξιά Πτέρυγα, Κουλοχέρη, Μόλυβδος Σόλο, Αντίθετο Σόλο … και Μποζώ ο Κλόουν. Η μονάδα Bozo φορούσε το πρόσωπο ενός κλόουν - μια κόκκινη μύτη, μεγάλα μάτια, δισκοειδή αυτιά και ένα καπέλο με καλαμάκια - και έκανε σκηνές για να ψυχαγωγήσει το κοινό, ενώ τα άλλα αεροσκάφη τοποθετούσαν τον επόμενο ελιγμό - όπως το παιχνίδι με βαρέλια κατά μήκος το έδαφος ή το παιχνίδι με το yo-yo.Λόγω της χρήσης του Bozo, υπήρχε σχεδόν πάντα τουλάχιστον ένα ελικόπτερο που εκτελούσε μπροστά από το πλήθος ανά πάσα στιγμή κατά την κανονική παρουσίασή τους 35 λεπτών.

Δημόσιες εμφανίσεις

Η πρώτη δημόσια εμφάνιση της ομάδας ήταν στο Εορτασμό της Ημέρας Ένοπλων Δυνάμεων του Αερομεταφορέα το 1972 στο αεροδρόμιο Cairns Army, Fort Rucker, AL. Η πρώτη επίσημη εμφάνισή τους ήταν για το Transpo '72, όπου η ομάδα πραγματοποίησε δύο συναυλίες καθημερινά. Η επιτυχία της ομάδας στο Transpo '72 έπεισε τον ορειχάλκινο στρατό για την επιθυμία να έχει μόνιμη ομάδα επίδειξης.

Στις αρχές του 1973, οι "Silver Eagles" έλαβαν επίσημο καθεστώς ως ομάδα επίδειξης ακριβείας της αμερικανικής στρατιωτικής αεροπορίας (USAAPDT).

Το 1974, οι Silver Eagles αποτελούνται από επτά πιλότους επίδειξης και 30 προσωπικό εδάφους, με την προσθήκη αεροσκάφους φορτίου υποστήριξης De Havilland Canada DHC-4 Caribou, βαμμένο στο νέο μπλε και λευκό χρώμα.

Τον Φεβρουάριο του 1975, οι ασημένιοι αετοί πραγματοποίησαν το διεθνές ντεμπούτο τους στην Οττάβα του Καναδά και αναγνωρίστηκαν από την Ένωση Αεροπορίας Στρατού της Αμερικής (Quad-A) ως την πιο σημαντική αεροπορική μονάδα στο Στρατό.

Δυστυχώς, η τελική παράσταση της ομάδας ήταν το 1976 - στις 21 Νοεμβρίου, οι Silver Eagles πέταξαν στην εκπομπή "Blue Angels" στην Pensacola της Φλώριδας και στη συνέχεια πραγματοποίησαν την τελική επίδειξη στο σπίτι του Knox Field, Ft. Rucker, AL, στις 23 Νοεμβρίου 1976.

Τελικές σκέψεις

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών της ύπαρξής του, οι ασημένιοι αετοί μοιράστηκαν τη σκηνή με τους Blue Angels, Thunderbirds και την ομάδα των αλεξιπτωτιστών Golden Knights. Μια πληρέστερη πηγή πληροφόρησης / ιστορίας για την ομάδα θα ήταν οι Dancing Rotors: Μια ιστορία των αμερικανικών ομάδων επίδειξης πτήσης ακριβείας στρατιωτικών ελικοπτέρων. Δυστυχώς, αυτό το βιβλίο δεν έχει εκτυπωθεί, αλλά ίσως ένα χρησιμοποιημένο αντίγραφο μπορεί να βρεθεί σε ένα χρησιμοποιημένο βιβλιοπωλείο ή σε κάποιο σημείο όπως το eBay εάν ​​κάποιος είναι πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα (κατά το χρόνο της γραφής, ένα αντίγραφο στο eBay ήταν εισηγμένο για $ 95.00 ή καλύτερα προσφορά).