Μέτρηση και εκτίμηση κινδύνου

Με την οικονομική κρίση στα τέλη του 2008, η διαχείριση κινδύνων γνώρισε αυξημένη σημασία και εξέχουσα θέση στο πλαίσιο της βιομηχανίας χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, η εξοικείωση με τις βασικές μεθοδολογίες μέτρησης, αξιολόγησης και ελέγχου του κινδύνου είναι ζωτικής σημασίας για όσους επιθυμούν να προχωρήσουν στη χρηματοδότηση. Εδώ παρουσιάζουμε ένα γρήγορο μοτίβο βασικών εννοιών σε αυτόν τον τομέα.

Χρήματα σε κίνδυνο

Η πιο σοβαρή, αλλά πιο συντηρητική, μέτρηση του κινδύνου είναι το συνολικό χρηματικό ποσό που επενδύεται ή δανείζεται. Το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα είναι ότι ολόκληρη η επένδυση καθίσταται άχρηστη ή ότι ο δανειολήπτης αθετήσει. Μια βελτίωση είναι η εισαγωγή πιθανοτήτων στην ανάλυση, αλλά συχνά απαιτεί ορισμένες υποθέσεις που δεν είναι αυστηρά επιδεκτικές σε ακριβείς μετρήσεις. Δείτε την εξήγησή μας για τις προσομοιώσεις του Monte Carlo.

Οι περιορισμοί στο μέγεθος των θέσεων που μπορούν να κατέχουν οι έμποροι χρεογράφων ή το ποσό των κεφαλαίων που μπορούν να επεκτείνουν οι αξιωματικοί δανείων σε έναν δεδομένο δανειολήπτη είναι ουσιαστικά εφαρμογές της ίδιας στρατηγικής μείωσης των κινδύνων.

Μεταβλητότητα και μεταβλητότητα

Πρόκειται για κοινά μέτρα κινδύνου όσον αφορά τους τίτλους και τις κατηγορίες τίτλων που διαπραγματεύονται στο κοινό. Τα ιστορικά δεδομένα μπορούν να αξιοποιηθούν για να εκτιμηθούν πιθανές μελλοντικές μεταβολές των τιμών, υπό το πρίσμα των διακυμάνσεων της τιμής στο παρελθόν. Η μέτρηση κινδύνου σε σχέση με μεμονωμένους τίτλους και κατηγορίες τίτλων τοποθετείται συχνά στο πλαίσιο συσχετίσεων μεταξύ τους, μεταξύ αυτών και σε σχέση με ευρύτερους οικονομικούς δείκτες.

Μεγάλο μέρος της σύγχρονης θεωρίας των χαρτοφυλακίων περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την ανάπτυξη στρατηγικών για τη μείωση του εύρους των διακυμάνσεων των συνολικών τιμών σε ένα χαρτοφυλάκιο επενδύσεων επιλέγοντας ένα συνδυασμό επενδύσεων των οποίων οι μεμονωμένες τιμές τείνουν να είναι είτε άσχετες ή, ακόμη καλύτερα, αρνητικές συσχετίσεις, οι τιμές τους τείνουν να κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις, με το ένα να είναι επάνω όταν το άλλο είναι κάτω, και αντίστροφα). Διαθέτει αιτήσεις για οικονομικούς συμβούλους, διαχειριστές χρημάτων και οικονομικούς σχεδιαστές.

Προγνωστική δύναμη της ιστορίας

Η τυποποιημένη νομική πλατφόρμα για τα επενδυτικά ενημερωτικά δελτία προειδοποιεί ότι "οι προηγούμενες επιδόσεις δεν αποτελούν εγγύηση για μελλοντικά αποτελέσματα". Ομοίως, οι συσχετισμοί και οι στατιστικές σχέσεις που μετρούνται σε κάποια ιστορική περίοδο προσφέρουν μόνο ατελείς ενδείξεις για το τι μπορεί να κρατήσει το μέλλον για την ίδια ασφάλεια ή κατηγορία τίτλων. Η εξάπλωση των ιστορικών τάσεων και των σχέσεων στο μέλλον πρέπει να γίνει με εξαιρετική προσοχή.

Κίνδυνος αντισυμβαλλομένου

Ο κίνδυνος αντισυμβαλλομένου είναι ο κίνδυνος ότι το άλλο μέρος μιας συναλλαγής, όπως μια άλλη επιχείρηση στον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, θα αποτύχει εγκαίρως να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Παραδείγματα αυτών των υποχρεώσεων είναι η παράδοση χρεογράφων ή μετρητών για το διακανονισμό συναλλαγών και η εξόφληση βραχυπρόθεσμων δανείων όπως έχει προγραμματιστεί.

Οι εκτιμήσεις του κινδύνου αντισυμβαλλομένου συχνά γίνονται με βάση τις αναλύσεις της οικονομικής ισχύος των εταιρειών που παρέχονται από τους οργανισμούς αξιολόγησης. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε η οικονομική κρίση στα τέλη του 2008, οι μεθοδολογίες που χρησιμοποιούν οι οργανισμοί αξιολόγησης είναι βαθιά λανθασμένες (όπως και οι βαθμολογίες FICO των καταναλωτών) και υποβάλλονται σε σοβαρό σφάλμα. Επιπλέον, σε ένα γενικό οικονομικό πανικό, τα γεγονότα μπορούν να ξεφύγουν από τον έλεγχο πολύ γρήγορα και οι μικρές αποτυχίες των αντισυμβαλλομένων μπορούν να συσσωρευθούν γρήγορα στο σημείο όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις με υποτιθέμενα επαρκή χρηματοοικονομικά μαξιλάρια καθίστανται αφερέγγυες.

Οι Lehman Brothers, Merrill Lynch και Wachovia ήταν τέτοια θύματα της κρίσης του 2008. η πρώτη έχασε τη δραστηριότητά της και οι άλλες αποκτήθηκαν από ισχυρότερες επιχειρήσεις.

Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος με την αξιολόγηση του κινδύνου αντισυμβαλλομένου είναι ότι οι αναλύσεις που πραγματοποιούνται από τους οργανισμούς αξιολόγησης δεν είναι αρκετά δυναμικές. Συνήθως προσαρμόζονται στις νέες πραγματικότητες μόνο σχετικά αργά. Επιπλέον, όταν ένας αντισυμβαλλόμενος που προηγουμένως θεωρήθηκε ότι ακούγεται ήχος ξαφνικά στρέφεται προς την αφερεγγυότητα, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εκτονώσει τις υποχρεώσεις και τις συναλλαγές που έχουν ήδη συναφθεί υπό τις ευνοϊκές συνθήκες που είχαν στο παρελθόν.

Ο ρόλος των αναλογιστών

Οι αναλογιστές συνδέονται περισσότερο με την ανάλυση των πινάκων θνησιμότητας εκ μέρους των εταιρειών ασφάλισης ζωής, που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στον καθορισμό των ασφαλίστρων για τις πολιτικές και τα προγράμματα πληρωμών για τις προσόδους. Η αναλογιστική επιστήμη, όπως συχνά αποκαλείται, είναι μια εφαρμογή προηγμένων στατιστικών τεχνικών σε τεράστια σύνολα δεδομένων τα οποία έχουν τους ίδιους βαθμούς ακρίβειας μέτρησης.

Επιπλέον, οι εκτιμήσεις κινδύνου που πραγματοποίησαν οι αναλογιστές της ασφάλισης ζωής βασίζονται σε στοιχεία που είναι σχεδόν εντελώς άσχετα με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις κινήσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Αντίθετα, οι μετρήσεις του κινδύνου αντισυμβαλλομένου, η μελλοντική συμπεριφορά των επενδυτικών τίτλων και οι προοπτικές για συγκεκριμένες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες δεν υπόκεινται σε τέτοια ακριβή επιστημονική ανάλυση. Έτσι, οι διαχειριστές κινδύνου (και οι ειδικοί της διαχείρισης της επιστήμης που τους δανείζουν ποσοτική υποστήριξη) πιθανότατα δεν θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να αναπτύξουν μοντέλα πρόβλεψης που έχουν οπουδήποτε κοντά στον βαθμό εμπιστοσύνης που μπορεί κανείς να τοποθετήσει σε εκείνους που υπολογίζονται από έναν αναλογιστή ασφάλισης ζωής.