Εισαγωγή στη στρατιωτική δικαιοσύνη και την ιστορία της

Όταν κάποιος ενωθεί με το Στρατιωτικό των Ηνωμένων Πολιτειών, κάποιος υπόκειται σε ένα εντελώς νέο σύστημα δικαιοσύνης. Ενώ ο πρωταρχικός σκοπός του δικαστικού συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η εξάλειψη της «δικαιοσύνης», αυτός δεν είναι ο πρωταρχικός λόγος για τη δημιουργία ενός ξεχωριστού συστήματος δικαιοσύνης για τις ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής. Ο πρωταρχικός σκοπός του Στρατιωτικού συστήματος είναι να παρέχει στον στρατιωτικό διοικητή τα απαραίτητα εργαλεία για την επιβολή της καλής τάξης και πειθαρχίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για παράδειγμα, δεν θεωρείται ότι ένα "έγκλημα" καθυστερεί για εργασία στην πολιτική δουλειά σας, αλλά είναι ένα "έγκλημα" να καθυστερήσει για εργασία στο Στρατιωτικό (παραβίαση του Άρθρου 86 του Ομοιόμορφου Κώδικα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, ή UCMJ).

Ο στρατιωτικός διοικητής διαθέτει αρκετές διαθέσιμες μεθόδους για την επιβολή της καλής τάξης και πειθαρχίας εντός της μονάδας, από τα ήπια διοικητικά μέτρα, όπως η επίσημη ή άτυπη παροχή συμβουλών σε πλήρεις γενέτειρες του Γενικού Δικαστηρίου, στις οποίες ένα άτομο μπορεί να καταδικαστεί σε σκληρή εργασία ή ακόμα και να εκτελεσθεί.

Το Μέρος Ι του παρόντος άρθρου δίνει γενικό υπόβαθρο στο Σύστημα Στρατιωτικής Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών.

Άλλα συναφή θέματα περιλαμβάνουν:

• Συμβουλευτικές υπηρεσίες, επιθέσεις και επιπλέον εκπαίδευση

  Μια συμβουλευτική μπορεί να είναι επίσημη ή άτυπη. Μπορεί επίσης να είναι λεκτική ή μπορεί να είναι γραπτή. Μπορεί να είναι θετική (κρέμονται στην πλάτη) ή μπορεί να είναι διορθωτική. Μια επίπληξη ή μια προτροπή είναι μια «μάσημα έξω». Μπορούν να είναι λεκτικά ή μπορούν να γραφτούν. Οι γραπτές επιλήψεις και οι επιλήψεις μπορούν να προσφέρουν ένα "ιστορικό", το οποίο θα μπορούσε αργότερα να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την τιμωρία σύμφωνα με το άρθρο 15, ή τις διοικητικές υποβιβασμούς και απορρίψεις. Η πρόσθετη κατάρτιση δεν είναι η ίδια με τις "πρόσθετες υποχρεώσεις" που επιβάλλονται βάσει του άρθρου 15. Οι πρόσθετοι δασμοί είναι "τιμωρία", επιπλέον εκπαίδευση δεν είναι. Για να είναι νόμιμη, η "επιπλέον εκπαίδευση" πρέπει λογικά να σχετίζεται με την έλλειψη που πρέπει να διορθωθεί.

• Διοικητικές απορρίψεις

  Οι διοικητικές απορρίψεις επιτρέπονται για διάφορους λόγους. Ο χαρακτηρισμός για διοικητική απαλλαγή μπορεί να είναι Αξιόπιστος, Γενικός (Κάτω από Αξιότιμοι Όροι) και Άλλος Αξία.

• Άρθρο 15

  Επίσης γνωστό ως "μη δικαστική τιμωρία", ή "Mast" (Στο Ναυτικό / Ακτοφυλακή, και Marines). Πρόκειται για ένα «μίνι-δικαστικό πολεμικό» με τον διοικητή που ενεργεί ως δικαστής και κριτική επιτροπή. Χρησιμοποιείται για σχετικά μικρά (πλημμελήματα) εγκλήματα στο πλαίσιο του UCMJ. Η επιτρεπόμενη τιμωρία περιορίζεται από την τάξη του διοικητή και του βαθμού του κατηγορούμενου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα άτομο μπορεί να αρνηθεί την τιμωρία του άρθρου 15 και να απαιτήσει μια δίκη από δικαστήριο-πολεμική αντ 'αυτού.

• Αυτο-ενοχοποίηση

  Οι άμαχοι προστατεύονται από την ακούσια αυτοενοχοποίηση από την 5η τροπολογία. Το στρατιωτικό προσωπικό προστατεύεται επίσης μέσω του άρθρου 31 του UCMJ.

• Προτεραιότητα και προκαταρκτικές έρευνες

  Ο στρατός δεν διαθέτει σύστημα "εγγύησης". Όμως, υπάρχουν ειδικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται εάν ένα στρατιωτικό μέλος περιορίζεται πριν από το δικαστήριο-πολεμικό. Το άρθρο 32 Προληπτικές έρευνες είναι η εκδοχή των ακροάσεων της Grand Jury από τον στρατό.

• Δικαστήρια

  Αυτά είναι τα "biggies". Υπάρχουν τρία είδη δικαστικών μαρτύρων: Περίληψη, Ειδικά και Γενικά. Η καταδίκη ενός Ειδικού ή Γενικού Δικαστηρίου μπορεί να είναι «καταδίκη κακούργημα». Το Court Martials μπορεί να απονείμει πρόστιμα, μειώσεις, "τιμωρητικές απορρίψεις" και χρόνο φυλάκισης (σε σκληρή εργασία). Το δικαστήριο του Γενικού Δικαστηρίου μπορεί ακόμη και να επιβάλει τη θανατική ποινή για ορισμένα αδικήματα.

• Άρθρο 138 Καταγγελίες

  Το UCMJ παρέχει μια μέθοδο για τα στρατιωτικά μέλη να υποβάλλουν καταγγελία αν είναι «αδικημένα» από τον διοικητή τους. Πρόκειται για ένα από τα ισχυρότερα, αλλά ελάχιστα χρησιμοποιηθέντα εργαλεία του συστήματος στρατιωτικής δικαιοσύνης, ώστε τα μέλη να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Στρατιωτικό δίκαιο

Ο στρατιωτικός νόμος (στρατιωτική δικαιοσύνη) είναι ο κλάδος του νόμου που ρυθμίζει το στρατιωτικό ίδρυμα της κυβέρνησης. Είναι εντελώς ποινικό ή πειθαρχικό και, στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνει και είναι ανάλογο με το αστικό ποινικό δίκαιο. Οι πηγές του είναι πολλές και ποικίλες, μερικοί από τους οποίους ξεπερνούν σημαντικά τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Σύνταγμά του. Ωστόσο, δεδομένου ότι μέσω του Συντάγματος άρχισε να υπάρχει το Δημόσιο Δίκαιο, το Σύνταγμα μπορεί να θεωρηθεί σωστά ως η πρωταρχική πηγή του νόμου που διέπει τα στρατεύματά μας.

Μαζί με το Σύνταγμα υπάρχουν και άλλες πηγές, τόσο γραπτές όσο και άγραφες, που διέπουν και τον στρατό: το διεθνές δίκαιο συνέβαλε στον νόμο του πολέμου και στις πολυάριθμες συνθήκες που επηρέασαν το στρατιωτικό κατεστημένο. Το συνέδριο συνέβαλε στον ενιαίο κώδικα στρατιωτικής δικαιοσύνης (UCMJ) και σε άλλα καταστατικά. Εκτελεστικές εντολές, συμπεριλαμβανομένου του Εγχειριδίου για Δικαστήρια-Πολεμικές (MCM), κανονισμούς υπηρεσίας. τις συνήθειες και τις συνήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων και του πολέμου. και, τέλος, το δικαστικό σύστημα συνέβαλε τις καθημερινές αποφάσεις του για τη διευκρίνιση των γκρίζων περιοχών.

Όλα αυτά αποτελούν το στρατιωτικό μας δίκαιο.

Το Σύνταγμα των ΗΠΑ

Η συνταγματική πηγή του στρατιωτικού νόμου προέρχεται από δύο διατάξεις: εκείνες που παρέχουν ορισμένες εξουσίες στον νομοθετικό τομέα και εκείνες που παρέχουν ορισμένη εξουσία στον εκτελεστικό κλάδο. Επίσης, η πέμπτη τροπολογία αναγνωρίζει ότι τα αδικήματα στις ένοπλες δυνάμεις θα αντιμετωπίζονται σύμφωνα με το στρατιωτικό δίκαιο.

Δυνάμεις που παραχωρήθηκαν στο Κογκρέσο

Σύμφωνα με το τμήμα 8 του άρθρου Ι, το Σύνταγμα των ΗΠΑ, το Κογκρέσο έχει την εξουσία:

• καθορίζουν και τιμωρούν τα αδικήματα κατά του νόμου των εθνών
• να δηλώσουν τον πόλεμο, να δώσουν επιστολές μάρκας και αντίποινα και να θεσπίσουν κανόνες σχετικά με τις συλλήψεις στη γη και στο νερό
• να ανεβάσουν και να υποστηρίξουν στρατούς
• να παρέχει και να διατηρεί ένα ναυτικό
• να θεσπίσει κανόνες για την κυβέρνηση και τη ρύθμιση της
• χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις
• προβλέπουν την πρόσκληση της πολιτοφυλακής
• προβλέπουν την οργάνωση, τον εξοπλισμό και την πειθαρχία των πολιτοφυλακών και τη διοίκηση ενός μέρους αυτών που μπορεί να απασχολείται στην υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. και
• σε γενικές γραμμές, να εκδώσει όλους τους νόμους που είναι απαραίτητοι και κατάλληλοι για την εκτέλεση των προαναφερθεισών εξουσιών και όλων των άλλων εξουσιών που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ή σε οποιαδήποτε υπηρεσία ή αξιωματικό τους.

Αρχή Ανατεθεί στον Πρόεδρο

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος υπηρετεί ως Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και, όταν καλείται σε ομοσπονδιακή υπηρεσία, ο Πρόεδρος υπηρετεί επίσης ως αρχηγός των διαφόρων κρατικών πολιτοφυλακών. Το Σύνταγμα εξουσιοδοτεί επίσης τον Πρόεδρο, με τη σύμφωνη γνώμη της Γερουσίας, να διορίσει τους υπαλλήλους των υπηρεσιών. Ο Πρόεδρος αναθέτει σε όλους τους αξιωματικούς και έχει καθήκον να δει ότι οι νόμοι αυτής της χώρας εξυπηρετούνται πιστά.

Η πέμπτη τροποποίηση

Στην πέμπτη τροπολογία, οι συντάκτες του Συντάγματος αναγνώρισαν ότι οι περιπτώσεις που προκύπτουν στις στρατιωτικές υπηρεσίες θα αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τις περιπτώσεις που προκύπτουν από την πολιτική ζωή. Η πέμπτη τροπολογία προβλέπει, εν μέρει, ότι «κανείς δεν θα πρέπει να απαντά για ένα κεφάλαιο ή άλλο διαβόητο έγκλημα, εκτός εάν παρουσιαστεί ή κατηγορηθεί από μια μεγάλη κριτική επιτροπή, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που προκύπτουν στις χερσαίες ή ναυτικές δυνάμεις ή η πολιτοφυλακή, όταν βρίσκεται σε πραγματική υπηρεσία σε καιρό πολέμου ή δημόσιου κινδύνου."

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Ο νόμος των ένοπλων συγκρούσεων είναι ο κλάδος του διεθνούς δικαίου που καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μαχητών, των μη μαχητών, των πολεμιστών και των κρατουμένων. Αποτελείται από εκείνες τις αρχές και τις συνήθειες που, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ορίζουν το καθεστώς και τις σχέσεις όχι μόνο με τους εχθρούς αλλά και με τα άτομα που υπόκεινται σε στρατιωτικό έλεγχο.

Πράξεις του Κογκρέσου

Το UCMJ περιλαμβάνεται στο Κεφάλαιο 47, Τίτλος 10, Κώδικας των Ηνωμένων Πολιτειών, Τμήματα 801 έως 940. Παρόλο που η εξουσία για την θέσπιση κανόνων και κανονισμών για τις Ένοπλες Δυνάμεις περιλαμβάνεται στο Σύνταγμα, ο στρατιωτικός νόμος είναι αιώνων. Τα άρθρα του UCMJ ορίζουν τα αδικήματα που παραβιάζουν τον στρατιωτικό νόμο στις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και εκθέτουν ένα στρατιωτικό μέλος στην τιμωρία εάν κριθεί ένοχος από ένα κατάλληλο δικαστήριο. Καθορίζουν επίσης τις ευρείες διαδικαστικές απαιτήσεις που θέτει η εκτελεστική εντολή του Προέδρου (Εγχειρίδιο Δικαστηρίων-Πολεμικών MCM).

Για το μέλος, αυτός ο κώδικας είναι εξ ίσου ένας νόμος της γης ως κράτος, ή ο ομοσπονδιακός ποινικός κώδικας είναι για έναν πολιτικό.

Εκτελεστικούς κανονισμούς και κανονισμούς υπηρεσίας

Βάσει των αρμοδιοτήτων του ως αρχηγού αρχηγού, ο Πρόεδρος έχει την εξουσία να εκδίδει εκτελεστικές εντολές και κανονισμούς υπηρεσίας που θα διέπουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, εφόσον δεν έρχονται σε σύγκρουση με βασικές συνταγματικές ή κανονιστικές διατάξεις. Το άρθρο 36, UCMJ, εξουσιοδοτεί συγκεκριμένα τον Πρόεδρο να ορίσει τις διαδικασίες (συμπεριλαμβανομένων των κανόνων αποδείξεως) που πρέπει να ακολουθούνται στα διάφορα στρατιωτικά δικαστήρια. Σύμφωνα με αυτές τις εκτελεστικές εξουσίες, ο Πρόεδρος έχει ιδρύσει το MCM για την εφαρμογή του UCMJ.

Ο Πρόεδρος και το Κογκρέσο εξουσιοδότησαν τους γραμματείς των υπηρεσιών και τους στρατιωτικούς διοικητές να εφαρμόσουν διάφορες διατάξεις του UCMJ και του MCM και να εκδώσουν εντολές και κανονισμούς. Τα δικαστήρια μας έχουν συστηματικά κρίνει ότι οι στρατιωτικοί κανονισμοί έχουν τη δύναμη και την ισχύ του νόμου εάν είναι σύμφωνοι με το Σύνταγμα ή τα καταστατικά. Οι κανονισμοί και οι εντολές που εκδίδονται σε χαμηλότερα επίπεδα διοίκησης είναι εκτελεστές από το άρθρο 92, UCMJ, το οποίο ορίζει παραβιάσεις των γενικών διαταγμάτων και κανονισμών, και τα άρθρα 90 και 91 του UCMJ που απαγορεύουν την ανυπακοή των εντολών των ανωτέρων.

Η Εξέλιξη της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης

Η στρατιωτική δικαιοσύνη είναι τόσο παλιά όσο και οι πρώτες οργανωμένες δυνάμεις. Ένα επαρκές και δίκαιο σύστημα στρατιωτικής δικαιοσύνης ήταν πάντα απαραίτητο για τη διατήρηση της πειθαρχίας και του ηθικού σε οποιαδήποτε στρατιωτική διοίκηση. Έτσι, η εξέλιξη της στρατιωτικής δικαιοσύνης έχει αναγκαστικά συνεπάγεται την εξισορρόπηση δύο βασικών συμφερόντων: τον πόλεμο και την επιθυμία για ένα αποτελεσματικό αλλά δίκαιο σύστημα για τη διατήρηση της καλής τάξης και πειθαρχίας.

Ομοιόμορφος Κώδικας Στρατιωτικής Δικαιοσύνης (UCMJ) (1951)

Η επιθυμία για ομοιομορφία μεταξύ των υπηρεσιών οδήγησε στη θέσπιση του UCMJ, που τέθηκε σε ισχύ στις 31 Μαΐου 1951. Εφαρμόστηκε από το Εγχειρίδιο για Δικαστήρια-Martial, 1951. Το UCMJ καθιέρωσε υπηρεσιακά δικαστήρια στρατιωτικής αναθεώρησης, αποτελούμενα από ανακριτές στρατιωτικούς δικαστές, οι οποίοι ήταν, και είναι, το πρώτο επίπεδο προσφυγής στο σύστημα στρατιωτικής δικαιοσύνης. Το UCMJ ίδρυσε επίσης το αμερικανικό δικαστήριο στρατιωτικών προσφυγών (γνωστό σήμερα ως Εφετείο των ΗΠΑ για τις ένοπλες δυνάμεις (CAAF), το οποίο αρχικά απαρτίζεται από τρεις πολιτικούς δικαστές, το οποίο είναι το υψηλότερο επίπεδο προσφυγής στο στρατιωτικό σύστημα.

(Το Δικαστήριο προσέθεσε δύο ακόμη πολιτικούς δικαστές την 1η Δεκεμβρίου 1991.) Η δημιουργία αυτής της δομής δικαστηρίου ήταν ίσως η πιο επαναστατική αλλαγή στη στρατιωτική δικαιοσύνη στην ιστορία της χώρας μας. Σε αυτή τη δομή που προβλέπει την προσφυγή και την αναθεώρηση των δικαστηρίων-πολεμικές πεποιθήσεις, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες του πολιτικού ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων μεταφέρθηκαν στο ίδιο το σύστημα στρατιωτικής δικαιοσύνης.

1969 Εγχειρίδιο για Δικαστήρια-Πολεμική (MCM)

Μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας, ένα νέο MCM τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1969. Πρωταρχικός σκοπός της αναθεώρησης ήταν να ενσωματωθούν οι αλλαγές που κατέστησαν αναγκαίες με τις αποφάσεις του αμερικανικού δικαστηρίου στρατιωτικών προσφυγών. Λιγότερο από ένα μήνα αφότου ο Πρόεδρος υπέγραψε την εκτελεστική εντολή που εξέδωσε το νέο MCM του 1969. Το Κογκρέσο ψήφισε το νόμο περί στρατιωτικής δικαιοσύνης του 1968, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου τέθηκε σε ισχύ την 1η Αυγούστου 1969.

Ο νόμος περί στρατιωτικής δικαιοσύνης του 1968

Μεταξύ των ουσιωδών αλλαγών που έγιναν από το νόμο περί στρατιωτικής δικαιοσύνης του 1968 ήταν η δημιουργία δικαστικής δικαιοσύνης, η οποία συνίσταται σε δικαστές "ποδηλασίας" σε κάθε υπηρεσία. Η πράξη επέτρεψε επίσης σε έναν κατηγορούμενο τη δυνατότητα να δικαστεί μόνο από στρατιωτικό δικαστή (κανένα μέλος του δικαστηρίου) εάν το μέλος το ζήτησε γραπτώς και εάν ο στρατιωτικός δικαστής ενέκρινε το αίτημα.

Ο νόμος περί στρατιωτικής δικαιοσύνης του 1983

Από την 1η Αυγούστου 1984, ο νόμος περί στρατιωτικής δικαιοσύνης του 1983 προέβη σε ορισμένες διαδικαστικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων για κυβερνητικές προσφυγές ορισμένων αποφάσεων από στρατιωτικούς δικαστές. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να προσβάλει τα ευρήματα της μη ένοχης. Η πράξη προβλέπει επίσης αμυντικές και κυβερνητικές προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ από το Εφετείο των ΗΠΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Τάσεις

Το UCMJ αντικατοπτρίζει σήμερα αιώνες εμπειρίες στον τομέα του ποινικού δικαίου και της στρατιωτικής δικαιοσύνης.Το σύστημα στρατιωτικής δικαιοσύνης εξελίχθηκε από ένα σύστημα που επέτρεπε στους διοικητές να επιβάλλουν και να εκτελούν τη θανατική ποινή σε ένα σύστημα δικαιοσύνης το οποίο εγγυάται δικαιώματα και προνόμια των μελών της υπηρεσίας παρόμοιες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μεγαλύτερες από εκείνες που απολαμβάνουν οι πολιτικοί ομολόγοι τους.

Αρμοδιότητα των στρατιωτικών δικαστηρίων

Το αν ένα πολιτικό δικαστήριο έχει την αρμοδιότητα να αποφασίζει μια συγκεκριμένη υπόθεση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων το καθεστώς των μερών (ηλικία, νόμιμη κατοικία κ.λπ.), το είδος της νομικής φύσης (ποινική ή αστική, διαφωνία επί συμβάσει, φορολογική παραβατικότητα, διαφωνία κλπ.) και γεωγραφικούς παράγοντες (έγκλημα που διαπράχθηκε στη Νέα Υόρκη, διαφωνία επί συμβάσεων σχετικά με την ακίνητη περιουσία της Φλόριντα κ.λπ.). Τα δικαστήρια-πολεμική δικαιοδοσία αφορούν κυρίως τα ακόλουθα δύο ερωτήματα:

• Προσωπική δικαιοδοσία. δηλαδή, είναι ο κατηγορούμενος ένα πρόσωπο που υπόκειται στην UCMJ;
• Αντικείμενο δικαιοδοσίας. δηλαδή, είναι η συμπεριφορά που ορίζει η UCMJ;

Εάν οι απαντήσεις είναι "ναι" και στις δύο περιπτώσεις, τότε, και μόνο τότε, έχει αρμοδιότητα να αποφασίσει την υπόθεση.

Προσωπική δικαιοδοσία

Τα δικαστήρια-πολεμική δικαιοδοσία δεν υφίστανται για ένα άτομο εκτός εάν αυτός / αυτή υπόκειται στο UCMJ, όπως ορίζεται στο άρθρο 2, UCMJ. Το άρθρο 2 ορίζει ότι τα πρόσωπα που υπάγονται στο UCMJ είναι τα εξής:

• Μέλη μιας τακτικής συνιστώσας των Ενόπλων Δυνάμεων, περιλαμβανομένων εκείνων που αναμένουν την απαλλαγή μετά τη λήξη των όρων κατάταξής τους. εθελοντές από τη στιγμή της συγκέντρωσης ή αποδοχής τους στις ένοπλες δυνάμεις · inductees από τη στιγμή της πραγματικής επαγωγής τους στις Ένοπλες Δυνάμεις. και άλλων προσώπων που έχουν νόμιμα καλέσει ή έχουν παραγγείλει ή έχουν αναλάβει καθήκοντα ή εκπαιδεύσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, από τις ημερομηνίες που απαιτούνται από τους όρους της κλήσης ή από την εντολή να την υπακούσουν.
• Οι καπετάνιοι, οι καπετάνιοι της αεροπορίας και οι καπετάνιοι.
• Τα μέλη μιας συνιστώσας Αποθεμάτων κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης σε αδρανή καθήκοντα. αλλά, στην περίπτωση των μελών της Εθνικής Φρουράς του Στρατού των ΗΠΑ και της Εθνικής Φρουράς των ΗΠΑ Air, μόνο όταν βρίσκονται στην ομοσπονδιακή υπηρεσία.
• Συνταξιούχοι μέλη τακτικής συνιστώσας των ενόπλων δυνάμεων που δικαιούνται να πληρώσουν.

Μετά την ψήφιση του UCMJ, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο στρατός δεν μπορεί να ασκήσει συνταγματικά τη δικαιοδοσία των εξαρτώμενων πολιτών μελών των ενόπλων δυνάμεων. Επιπλέον, το Εφετείο των ΗΠΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις έχει κρίνει ότι ο στρατός δεν διέθετε δικαιοδοσία σε πολιτικούς υπαλλήλους των Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Βιετνάμ, αν και τα εικαζόμενα εγκλήματα διαπράχθηκαν εντός της ζώνης μάχης. Το δικαστήριο έκρινε ότι η φράση «σε καιρό πολέμου» που περιέχεται στο άρθρο 2 (10), UCMJ, σημαίνει έναν πόλεμο που δήλωσε επισήμως το Κογκρέσο.

Νομική δικαιοδοσία

Γενικά, τα πολεμικά δικαστήρια έχουν την εξουσία να δοκιμάζουν οποιαδήποτε παράβαση σύμφωνα με τον κώδικα, εκτός αν απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Η δικαιοδοσία των πολεμικών δικαστηρίων εξαρτάται αποκλειστικά από την ιδιότητα του κατηγορούμενου υπό την ιδιότητα του υπόχρεου του UCMJ και όχι από την "υπηρεσία-σύνδεση" του αδικήματος που χρεώθηκε. Για παράδειγμα, ένα άτομο που υπόκειται στο UCMJ συλλαμβάνεται από έναν τοπικό έμπορο. Το μέλος θα μπορούσε να δικαστεί από πολεμικά δικαστήρια, παρόλο που το ίδιο το αδίκημα δεν συνδέεται με την υπηρεσία με παραδοσιακή έννοια.