Πώς λειτουργεί το σύστημα πλοήγησης VOR

Για την αεροναυτιλία χρησιμοποιείται το σύστημα VOR (Very High Frequency - VHF). Αν και παλαιότερα από το GPS, τα VORs αποτελούν αξιόπιστη και κοινή πηγή πληροφοριών πλοήγησης από τη δεκαετία του 1960 και εξακολουθούν να χρησιμεύουν ως χρήσιμο βοήθημα πλοήγησης για πολλούς πιλότους χωρίς υπηρεσίες GPS.

Συστατικά

Ένα σύστημα VOR αποτελείται από ένα επίγειο στοιχείο και ένα στοιχείο του δέκτη του αεροσκάφους.

Οι επίγειοι σταθμοί βρίσκονται τόσο στα αεροδρόμια όσο και εκτός των αεροδρομίων για να παρέχουν πληροφορίες καθοδήγησης στους πιλότους τόσο καθ 'οδόν όσο και κατά την άφιξη και την αναχώρηση.

Ο εξοπλισμός αεροσκαφών περιλαμβάνει μια κεραία VOR, έναν επιλογέα συχνότητας VOR και ένα όργανο πιλοτηρίου. Ο τύπος οργάνου ποικίλλει αλλά αποτελείται από έναν από τους ακόλουθους δείκτες: Ο δείκτης ΟΜΙ, ο δείκτης οριζόντιας κατάστασης (HSI) ή ο μαγνητικός δείκτης ραδιοσυχνοτήτων (RMI) ή ένας συνδυασμός δύο διαφορετικών ειδών.

Ο εξοπλισμός μέτρησης απόστασης (DME) συχνά συνοδεύεται από ένα VOR για να δώσει στους πιλότους ακριβή ένδειξη της απόστασης του αεροσκάφους από το σταθμό VOR.

Τα VOR έχουν δυνατότητα μεταδόσεως φωνής AM και κάθε VOR έχει το δικό του αναγνωριστικό κώδικα Morse που εκπέμπει σε πιλότους. Εξασφαλίζει ότι οι πιλότοι κινούνται από το σωστό σταθμό VOR, καθώς συχνά υπάρχουν πολλές εγκαταστάσεις VOR εντός εύρους ενός αεροσκάφους.

Πως δουλεύει

Ο σταθμός εδάφους ευθυγραμμίζεται με το μαγνητικό βορρά και εκπέμπει δύο σήματα - ένα μεταβλητό σήμα σάρωσης 360 μοιρών και ένα σήμα αναφοράς καθολικής διεύθυνσης. Τα σήματα συγκρίνονται από τον δέκτη του αεροσκάφους και μετράται μια διαφορά φάσης μεταξύ τους, δίνοντας μια ακριβή ακτινική θέση του αεροσκάφους και επιδεικνύοντας την στο OBI, HSI ή RMI.

Τα VOR έρχονται με υψηλές, χαμηλές και τερματικές υπηρεσίες όγκου και διαστάσεις. Οι VORs μεγάλου υψομέτρου μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι και 60.000 πόδια και 130 ναυτικά μίλια πλάτος. Αεροσκάφη χαμηλού υψομέτρου VOR εξυπηρετούν αεροσκάφη έως και 18.000 πόδια και πλάτους έως 40 ναυτικά μίλια. Τα τερματικά VORs φτάνουν τα 12.000 πόδια και τα 25 ναυτικά μίλια. Το δίκτυο VOR παρέχει κατά κανόνα διεξοδική κάλυψη σύμφωνα με τους κανόνες δημοσιευμένων κανόνων πτήσης (VFR) και των κανόνων πτήσεων με όργανα (IFR).

Λάθη

Όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε σύστημα, τα VOR έρχονται με μερικά πιθανά προβλήματα. Ενώ είναι πιο ακριβείς και χρησιμοποιήσιμοι από το παλιό σύστημα NDB, τα VORs εξακολουθούν να είναι ένα όργανο οπτικής επαφής. Οι πιλότοι που πετούν σε χαμηλό ή ορεινό έδαφος μπορεί να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν με επιτυχία μια εγκατάσταση VOR.

Επίσης, υπάρχει ένας "κώνος σύγχυσης" όταν πετάτε κοντά σε ένα VOR. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα όταν ένα αεροσκάφος πετά κοντά ή πάνω από την κορυφή ενός σταθμού VOR, το όργανο του αεροσκάφους θα δώσει λανθασμένες ενδείξεις.

Τέλος, τα συστήματα εδάφους VOR απαιτούν συνεχή συντήρηση και συνήθως είναι εκτός λειτουργίας για σύντομες χρονικές περιόδους κατά τη διάρκεια της συντήρησης.

Πρακτικές εφαρμογές

Μετά τη ρύθμιση της συχνότητας της εγκατάστασης VOR και την αναγνώριση του σωστού κώδικα Morse, οι πιλότοι μπορούν να καθορίσουν σε ποιο ακτινωτό προς ή από το σταθμό VOR το αεροσκάφος βρίσκεται. Ο δείκτης OBI, HSI ή RMI στο θάλαμο διακυβέρνησης μοιάζει με πυξίδα ή δείκτη κεφαλής, με μια βελόνα δείκτη απόκλισης γκολφ (CDI). Το CDI θα ευθυγραμμιστεί με το ακτινικό του αεροσκάφους. Σε συνδυασμό με DME, ένας πιλότος μπορεί να καθορίσει μια ακριβή θέση από το σταθμό.

Επίσης, η χρήση δύο σταθμών VOR καθιστά τον ακριβέστερο εντοπισμό μιας ακριβέστερης θέσης ακόμη πιο ακριβής χρησιμοποιώντας διασταυρούμενες ακτίνες, ακόμη και χωρίς το DME.

Οι πιλότοι πετούν μερικά ακτινικά προς ή από τα VOR ως κύριο τρόπο πλοήγησης. Οι αεροπορικές διαδρομές συχνά σχεδιάζονται προς και από τις εγκαταστάσεις VOR για ευκολία χρήσης.

Στην πιο βασική του μορφή, μια εγκατάσταση VOR μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μεταβεί απευθείας σε ένα αεροδρόμιο. Ένας μεγάλος αριθμός εγκαταστάσεων VOR βρίσκονται στην ιδιοκτησία του αεροδρομίου, επιτρέποντας ακόμη και σε πιλότους φοιτητών να πετούν απευθείας σε VOR για να βρουν εύκολα το αεροδρόμιο.

Το σύστημα VOR κινδυνεύει να παροπλισθεί από την FAA λόγω της δημοτικότητας των νέων τεχνολογιών όπως το GPS, τα συστήματα αύξησης ευρείας ζώνης (WAAS) και τα αυτόματα εξαρτώμενα συστήματα παρακολούθησης-εκπομπής (ADS-B). Από το 2018, οι πιλότοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα VOR ως κύρια βοηθητική ναυσιπλοΐα, αλλά καθώς όλο και περισσότερα αεροσκάφη είναι εξοπλισμένα με δέκτες GPS, οι VOR πιθανότατα θα αποσυρθούν από τη χρήση.