Ο αντίκτυπος της διαφήμισης στην εικόνα του σώματος

Η διαφήμιση συχνά αντικατοπτρίζει την ποπ κουλτούρα και τις κοινωνικές τάσεις. Ωστόσο, μπορεί επίσης να τις διαμορφώσει. Τα τελευταία 20-30 χρόνια, παρατηρήσαμε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της διαφήμισης και της εικόνας του σώματος και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά. Ενώ επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες και τα κορίτσια, οι άντρες και τα αγόρια δεν είναι άνοσοι.

Ακολουθούν μερικά στατιστικά στοιχεία από το άρθρο του Joel Miller σχετικά με τα μέσα και την εικόνα του σώματος που μπορεί να είναι συγκλονιστική για να διαβάσετε:

• Κατά μέσον όρο, τα περισσότερα μοντέλα ζυγίζουν κατά 23% λιγότερο από τη μέση γυναίκα. Πριν από είκοσι χρόνια, η διαφορά αυτή ήταν μόλις 8%.
• Τα προβλήματα με τις διατροφικές διαταραχές έχουν αυξηθεί πάνω από 400% από το 1970.
• Μόνο το 5% των αμερικανών γυναικών ταιριάζει με τον τύπο σώματος που απεικονίζεται δημοφιλής στη σημερινή διαφήμιση.
• Εξήντα εννέα τοις εκατό των κοριτσιών συμφώνησαν ότι τα μοντέλα που βρέθηκαν στα περιοδικά είχαν σημαντική επιρροή στην αντίληψή τους για το τι πρέπει να μοιάζει με ένα τέλειο σχήμα σώματος.

Το Dove, ένα εμπορικό σήμα της Unilever, έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες να απεικονίσει ρεαλιστικά τις γυναίκες. Παρά τις προσπάθειές τους να αντιμετωπίσουν το αυξανόμενο πρόβλημα της εικόνας του σώματος, είναι οδυνηρά προφανές ότι οι περισσότερες διαφημιστικές εκστρατείες εξακολουθούν να απεικονίζουν τις γυναίκες και τους άνδρες ως τέλειες σωματικές, με ημι-γυμνές γυναίκες να δείχνουν όχι μια ουγκιά λιπαρών και ημι-γυμνών ανδρών που έχουν την κυρτή διάπλαση του -Ανδρας. Η μόνη φορά που βλέπουμε τους απλούς ανθρώπους είναι όταν χρησιμοποιούνται ως σύγκριση για να ταιριάζουν μοντέλα ή όταν χρησιμοποιούνται για κωμική προσφυγή. αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα.

Η μέση διαφήμιση για αρώματα ή κολόνια περιέχει συνήθως ένα αρσενικό ή θηλυκό μοντέλο ή μια διασημότητα επειδή εμπειρικά δεδομένα έχουν αποδείξει ότι το ευρύ κοινό ανταποκρίνεται καλύτερα στις εικόνες της αναρρόφησης. Συγκεκριμένα: "Είμαι φορώντας το ίδιο άρωμα με τον κ. Ή τη Δεσποινίς Gorgeous? Ως εκ τούτου, είμαι σαν τους. "Ομοίως, γρήγορα αυτοκίνητα = σέξι γυναίκες και άνδρες. Το υποκείμενο μήνυμα είναι: "Αν αγοράσετε αυτό το αυτοκίνητο, μπορείτε να είστε ή να προσελκύετε αυτά τα είδη ανθρώπων". Το ίδιο ισχύει για το αλκοόλ, τα κοσμήματα, τα ρολόγια, τους υπολογιστές, τα τηλέφωνα και ακόμη και τα τρόφιμα. Ένας μακροχρόνιος νεαρός Carl's Jr.

καμπάνια χρησιμοποιούσε κυρίως busty μοντέλα σε σκουρόχρωμα ρούχα που τρώνε μπιφτέκια που, στην πραγματική ζωή, σπάνια ή ποτέ δεν θα φάνε.

Τότε, υπάρχει το θέμα της χειραγώγησης της εικόνας. Τα φυσικά τέλεια δείγματα που παρατηρούνται στη διαφήμιση δεν υπάρχουν. Ακόμα και αυτοί οι γενετικά ευλογημένοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σε γύρους θεραπειών του Photoshop. Κάθε βλάβη και ρυτίδα έχει αφαιρεθεί, οι γλουτοί είναι σφιγμένοι, οι μέσες είναι κομμένες και τα πόδια και τα χέρια επιμηκύνονται. Τις περισσότερες φορές, την αποδεχόμαστε ως την πραγματική εικόνα μέχρι ο χειρισμός των φωτογραφιών να φτάνει μέχρι εκεί που γίνεται φανερό ότι έχει γίνει ρετουσαρίσματος.

Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως αβλαβές ή απλά μια πτυχή της σύγχρονης κοινωνίας που πρέπει να δεχτούμε. Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Ο κριτικός Ad Jean Kilbourne μίλησε το 2015 για τις τοξικές επιδράσεις των σύγχρονων διαφημιστικών εκστρατειών και τη σχέση με τις διατροφικές διαταραχές.

«Οι γυναίκες και τα κορίτσια συγκρίνουν τις εικόνες αυτές κάθε μέρα». είπε ο Kilbourne. "Και η αποτυχία να ζήσουν σε αυτούς είναι αναπόφευκτη επειδή βασίζονται σε μια ατέλεια που δεν υπάρχει".

Με τη δημοτικότητα των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης και την ικανότητα να μοιράζονται ανοιχτά και ελεύθερα τις απόψεις τους, είναι πιο επικίνδυνη από ποτέ. Η διαδικτυακή παρενόχληση είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και αυτοκτονία. Ενώ η διαφήμιση δεν μπορεί να αναλάβει την πλήρη ευθύνη, ο ρόλος που παίζει στη δημιουργία εικόνων φυσικής τελειότητας δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της διαφήμισης και της αρνητικής εικόνας του σώματος και της αυτοεκτίμησης και στα δύο φύλα. Λοιπόν, τι μπορεί να γίνει; Δυστυχώς, όχι πολύ χωρίς την κοινωνία να απαιτεί αλλαγή.

Ενώ οι εκστρατείες για πραγματική ομορφιά θα συνεχίσουν να προσπαθούν να σπάσουν το καλούπι, οι διαφημιστές δεν θα αλλάξουν μέχρι το κοινό να ψηφίσει γι 'αυτό με τα πορτοφόλια τους. Μετά από όλα, οι διαφημιστικοί οργανισμοί και οι εταιρείες που εκπροσωπούν είναι προς το σκοπό αυτό προς όφελος. Μέχρις ότου το κοινό απαντήσει πιο ευνοϊκά στις εικόνες πραγματικών ανθρώπων, πολύ λίγα θα αλλάξουν. Ωστόσο, μπορούμε να πιέσουμε τα εμπορικά σήματα να μας εκπροσωπούν με πιο ρεαλιστικούς τρόπους, ιδίως με την κλήση τους στα κοινωνικά μέσα. Φυσικά, πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά και τους νέους ενήλικες ότι η διαφήμιση δεν αποτελεί αντανάκλαση του τι πρέπει να είμαστε, αλλά μια βολική φαντασία σχεδιασμένη να πουλάει κάτι.