Ηθική στην επιβολή του νόμου και στην αστυνόμευση

Συχνά λέγεται ότι κανένα άλλο επάγγελμα δεν απαιτεί υψηλότερο ηθικό πρότυπο από εκείνο της επιβολής του νόμου. Η αστυνομική εργασία είναι μια σταδιοδρομία που απαιτεί απόλυτη αφοσίωση για να κάνει το σωστό. Αναμφισβήτητα και αναμφισβήτητα θέτει τεράστιο βαθμό προσδοκίας στους αξιωματικούς, οδηγώντας τα πρότυπα για την αστυνομική ηθική να είναι μερικά από τα υψηλότερα μεταξύ όλων των επαγγελμάτων.

Οι αστυνομικοί ζουν σε ένα ψαροτούφεκο

Φίλοι, συγγενείς, γείτονες και άγνωστοι παρακολουθούν κάθε κίνηση που ασκούν οι αστυνομικοί, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και εκτός λειτουργίας. Το γεγονός είναι ότι το κοινό ελέγχει περισσότερο τους αστυνομικούς απ 'ό, τι τα περισσότερα επαγγέλματα, είτε επειδή είναι κυνικός και ελπίζουν να τα πιάσουν κάνοντας ένα λάθος, είτε επειδή είναι ελπιδοφόρα και αναζητούν καλό παράδειγμα και ισχυρό ηγέτη. Και στις δύο περιπτώσεις, εξαρτάται από τον ανώτερο υπάλληλο να είναι πάνω από την κατηγορία για δημόσια και ιδιωτική ζωή.

Λίγα κακά μήλα βλάπτουν τη φήμη του καθενός

Μέρα με τη μέρα διαβάζουμε ιστορίες αξιωματικών που κάνουν κακά πράγματα. Η κλοπή, η υπερβολική χρήση βίας, η κατάχρηση δημόσιου γραφείου, η κατάχρηση εξουσίας και απλά πράγματα όπως η ταχύτητα είναι όλα παραδείγματα ανήθικης συμπεριφοράς εκ μέρους εκείνων που έχει αναθέσει το κοινό να τους υπηρετεί και να τα προστατεύει.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών παραμένουν πραγματικά καλοί, σκληροπυρηνικοί και αφοσιωμένοι. Προσπαθούν να εξυπηρετήσουν το κοινό και να κάνουν το σωστό σε κάθε στροφή. Δυστυχώς, η καλή δουλειά που κάνει η επιβολή του νόμου κάνει σπάνια τις ειδήσεις. Όταν συμβαίνει, δεν φέρει την ίδια μνήμη που μοιάζει με τα κακά νέα.

Μια ενιαία πράξη που διαπράττεται από έναν απλό αντιεπαγγελματικό αξιωματικό μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το επάγγελμα. Στο τέλος της ημέρας, όλοι οι αστυνομικοί φαίνονται και ενεργούν τα ίδια στα μάτια του μέσου πολίτη. Ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται ο αξιωματικός είναι ότι αυτό που κάνουν με τη στολή επηρεάζει όχι μόνο τους εαυτούς τους ως άτομα, αλλά ολόκληρο το πρακτορείο τους και ίσως όλο το επάγγελμα.

Όλα αυτά είναι καλά και καλά, αλλά πώς οι αξιωματικοί εφαρμόζουν αυτόν τον κώδικα στην καθημερινή επαγγελματική τους ζωή; Η σύντομη και εύκολη απάντηση είναι "να κάνουμε το σωστό." Επειδή η δεοντολογία, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομικής δεοντολογίας, βασίζεται σε κοινωνικές αξίες, δεν είναι δύσκολο να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους σε σχεδόν οποιαδήποτε κατάσταση.

Τι είναι οι αξίες;

"Αξίες" είναι ο όρος που δίνεται σε αυτές τις ιδέες, συμπεριφορές και ενέργειες που είναι σημαντικές για εμάς. Οι αξίες μας επηρεάζουν έντονα τη λήψη αποφάσεων και βοηθούν να προσδιορίσουμε πού τοποθετούμε την έμφαση στην προσωπική και επαγγελματική ζωή μας. Οι αξίες αποτελούν τη βάση για την κατανόηση της ηθικής.

Μέσα στην κοινωνία, έχουμε προσωπικές αξίες και κοινωνικές αξίες. Οι προσωπικές μας αξίες είναι μόνο μας και ενημερώνονται από την ανατροφή μας, το πολιτιστικό και εθνοτικό υπόβαθρο, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις προσωπικές εμπειρίες. Επειδή οι προσωπικές αξίες είναι μοναδικές για κάθε άτομο, δεν είναι μια κατάλληλη πλατφόρμα για να βασιστεί η αστυνομική δεοντολογία, αν και μπορούν να ενημερώσουν τον τρόπο που βλέπουμε, εκτιμούμε και προσεγγίζουμε την ηθική συμπεριφορά.

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες αξίες, οι οποίες ουσιαστικά κατέχουν καθολικά η κοινωνία. Αυτές οι κοινωνικές αξίες είναι εκείνα τα ιδανικά που συγκρατούνται περισσότερο από τον πολιτισμό ή την ομάδα και αυτές είναι οι αξίες από τις οποίες αντλούμε την κατανόηση και την προσδοκία μας για ηθική και ηθική συμπεριφορά. Τέτοια ιδεώδη περιλαμβάνουν ακεραιότητα, ειλικρίνεια, σκληρή δουλειά, καλοσύνη, συμπόνια, συμπάθεια, δικαιοσύνη και γενναιότητα.

Αυτές οι καθολικές αξίες μας βοηθούν να κατευθυνθούμε προς ηθική συμπεριφορά και ηθική λήψη αποφάσεων. Βοηθούν να μας ενημερώσετε για το τι αναμένεται από εμάς και ποιες ενέργειες θα πρέπει να λάβουμε.

Ηθική ορίζεται

"Η δεοντολογία" κάνει το σωστό, ό, τι κι αν είναι. Το "σωστό" βασίζεται σε αυτές τις κοινωνικές αξίες που αξίζει τον κόπο. Οι δεοντολογικές αρχές βασίζονται στην ιδέα ότι το δικαίωμα είναι πάντα σωστό και λάθος είναι πάντα λάθος.

Όταν οι αξιωματικοί αποτυγχάνουν να κάνουν ό, τι είναι σωστό και ειδικά όταν κάνουν ό, τι είναι σαφώς και κατάφωρα λάθος, παραβιάζουν την αστυνομική δεοντολογία, διαβρώνουν την εμπιστοσύνη του κοινού και επιδεινώνουν περαιτέρω την ικανότητα του νόμου να εργάζεται μέσα στην κοινότητα και να εκπληρώνει την αποστολή του. Η τήρηση υψηλών ηθικών προτύπων είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη του γενικού στόχου της σύγχρονης αστυνόμευσης όπως οποιαδήποτε άλλη τακτική, τεχνική ή πρακτική.

Η σημασία ενός υψηλού ηθικού προτύπου στην παραδοσιακή αστυνομική εργασία εντυπωσιάζεται από τους επίδοξους αξιωματικούς από τις πρώτες μέρες της αστυνομικής ακαδημίας. Οι οργανισμοί έχουν διάφορους τρόπους να προωθήσουν την ηθική της αστυνομίας μεταξύ των τάξεών τους. Πρώτον και κύριο είναι ο όρκος του γραφείου που λαμβάνουν οι αξιωματικοί.

Ο νόμος περί επιβολής του νόμου του Γραφείου

Φυσικά, ο όρκος περιέχει διατάξεις για την προστασία, την υπεράσπιση και την υπεράσπιση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Περιλαμβάνει επίσης υποσχέσεις να συμπεριφέρεται με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και τιμητική συμπεριφορά, για να αποφεύγεται η προσβλητική συμπεριφορά και να υπακούει σε ανώτερους αξιωματούχους των επιμέρους τμημάτων.

Οι αξιωματικοί ορκίζονται να είναι ειλικρινείς, άξιοι πολίτες. Υποσχόμαστε να είμαστε μέρος της λύσης, όχι μέρος του προβλήματος. Πάνω απ 'όλα, υπόσχονται να ακολουθήσουν τους κανόνες, ανεξάρτητα από το αν τους αρέσει ή συμφωνούν μαζί τους.

Η κατανόηση της έννοιας της ανάληψης ενεργειών είναι η ιδέα ότι οι αξιωματικοί πρέπει να ανήκουν στα λάθη τους. Πολύ περισσότερος σεβασμός προορίζεται για εκείνους που το βάζουν και το παραδεχτούν από εκείνους που προσπαθούν να κρύψουν τα κακά τους ή να κατηγορήσουν τους άλλους για τις αδυναμίες τους. Στην πραγματικότητα, το ψέμα θα πάρει ένα εκτοξεύεται γρηγορότερα από οτιδήποτε άλλο όταν επιλέγετε μια καριέρα επιβολής του νόμου.

Ο κώδικας δεοντολογίας για την επιβολή του νόμου

Ο όρκος του γραφείου αποτελεί τη βάση για την ενθάρρυνση της ηθικής συμπεριφοράς, αλλά δεν σταματά εκεί. οι περισσότεροι οργανισμοί κωδικοποιούν εκείνες τις πρακτικές που ελπίζουν να προωθήσουν και εκείνες που περιμένουν αξιωματούχοι να αποφύγουν να τους καθοδηγήσουν προς τη λήψη ηθικών αποφάσεων.

Στο πλαίσιο του κώδικα δεοντολογίας ενός οργανισμού περιλαμβάνονται ειδικές διατάξεις που προωθούν τη διαφύλαξη της ζωής και της περιουσίας, τη σημασία της αποφυγής προκατάληψης και την κατανόηση ότι το σήμα είναι σύμβολο της εμπιστοσύνης του κοινού.

Με λίγα λόγια, ο κώδικας δεοντολογίας απαιτεί οι αξιωματικοί όχι μόνο να είναι διατεθειμένοι να επιβάλουν τον νόμο αλλά να τον ακολουθήσουν. Καλούνται να αποτελούν παραδείγματα για το κοινό και να επιδείξουν τον σωστό τρόπο συμπεριφοράς, αντί για την νοοτροπία που τους απαγγέλλουν τόσο συχνά οι εκθέτες.

Αστυνομική δεοντολογία και λήψη αποφάσεων

Για τις καταστάσεις που μπορεί να αποδειχθούν δυσχερείς για τους αξιωματικούς, μπορούν να εφαρμοστούν διάφορες δοκιμές για να βοηθήσουν στη διαδικασία ηθικής λήψης αποφάσεων. Ίσως οι πιο γνωστές δεοντολογικές δοκιμές λήψης αποφάσεων είναι η δοκιμασία κριτικής σκέψης, η δοκιμασία των μέσων ενημέρωσης και η δοκιμή εντέρου.

Η κρίσιμη δοκιμή σκέψης

Η δοκιμή κριτικής σκέψης ζητά μια σειρά ερωτήσεων "ναι" ή "όχι" για να καθορίσει εάν ένας αξιωματικός πρέπει να προβεί σε κάποια ενέργεια. Αυτές οι ερωτήσεις τίθενται διαδοχικά και τελικά καθοδηγούν έναν αξιωματικό να κάνει μια καλή επιλογή. Αυτές οι ερωτήσεις ρωτούν:

• Είναι νόμιμη η δράση μου;
• Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι καλό;
• Θα λειτουργήσει;
• Υπάρχει καλύτερος, λιγότερο επιβλαβής τρόπος για να επιτευχθεί ο ίδιος στόχος;
• Η απόφασή μου θα υπονομεύσει ή θα αντικρούσει άλλη εξίσου σημαντική αρχή;
• Ακόμη και αν το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό, τα μέσα παραβιάζουν μια ηθική αρχή;
• Μπορεί η απόφασή μου να είναι δικαιολογημένη εάν δημοσιοποιηθεί;

Η δοκιμή μέσων

Ένα παρόμοιο αλλά απλούστερο εργαλείο, η δοκιμή των μέσων ενημέρωσης απαιτεί από έναν αξιωματικό να απαντήσει σε μια απλή ερώτηση: "Πώς θα νιώθω αν η απόφασή μου έκανε την πρώτη σελίδα αύριο;" Αυτό υπενθυμίζει στους αξιωματικούς ότι πολύ συχνά η αντίληψη γίνεται πραγματικότητα και ότι μπορεί να μην αρκεί μόνο για να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε τις ενέργειές μας αν προκαλούν το κοινό σε σοβαρή αμφισβήτηση των αστυνομικών πρακτικών και τακτικών.

Η δοκιμή των μέσων ενημέρωσης αναγνωρίζει ότι το κοινό δεν βλέπει πάντοτε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο που κάνει η κοινότητα επιβολής του νόμου. Λαμβάνει υπόψη ότι, επειδή να γίνει αστυνομικός τελικά σημαίνει να γίνει δημόσιος υπάλληλος, η επιβολή του νόμου πρέπει να είναι γνωστή για το τι αντιλαμβάνεται το κοινό όσον αφορά την αστυνομία τόσο από όσο και από την εργασία.

Η δοκιμασία του γαστρικού

Ίσως η απλούστερη δοκιμή όλων είναι η δοκιμή εντέρου. Η δοκιμασία του εντέρου στηρίζεται βασικά στο ένστικτο και στην πεποίθηση ότι, βαθιά, όλοι οι αξιωματικοί μπορούν να πάρουν την σωστή απόφαση. Ουσιαστικά, η δοκιμή εντέρου βασίζεται στην αρχή ότι αν αισθάνεται λάθος, πιθανότατα είναι λάθος. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με τη διαφορά μεταξύ αίσθησης καλού και κακού, αλλά μεταξύ σωστού και λάθους. Υπάρχουν πολλές φορές ότι τα πράγματα που αισθάνονται άσχημα έχουν δίκιο και ότι τα πράγματα που αισθάνονται καλά είναι λάθος.

Αν κάποιος επιλέξει να χρησιμοποιήσει ένα τεστ ή να εμπιστευτεί το έντερο του, παραμένει γεγονός ότι η ηθική συμπεριφορά και οι πρακτικές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του επαγγέλματος της επιβολής του νόμου. Είναι ζωτικής σημασίας να θυμάται κάθε αξιωματικός ο λόγος που πήρε την εργασία στην πρώτη θέση: να προστατεύσει και να εξυπηρετήσει.

Προσπαθήστε να κάνετε τη διαφορά

Η αστυνομία πρέπει να συνεργαστεί για να είναι οι αξιωματικοί που απαιτεί και αναμένει από το κοινό να είναι. Πρέπει να οδηγούν με παράδειγμα, ακολουθώντας τις αρχές της αστυνόμευσης, και πρέπει να κάνουν τις σκληρές επιλογές για να κάνουν το σωστό σε κάθε περίπτωση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι αξιωματικοί θα είναι σε θέση να παρέχουν το επίπεδο υπηρεσίας που αξίζουν οι κοινότητές τους και να ξεκινήσουν το έργο της διαφοράς στη ζωή των άλλων.